Avstraliyaning eng g'arbiy poytaxti hamkorlik qildi. Qolganlari men qiz do'sti-vinereyker-dan xorijiy uzumzorlarga qarashni istagan xatni olmagunimcha, qarshi emas. Va bu erda va ish: xo'jayin kasal bo'lib qoldi. Umuman olganda, uch kun paydo bo'ldi. Kechasi qiz do'sti ta'qib qilishdi, ammo biz hali ham restoranga borishga qaror qildik. Ko'chalarda, keraksiz, menga ma'lum bo'lgan barcha institutlar yopiq. Nega bu jozibali go'zallik?
Men zo'rg'a toza restoran topdim. U erda mahalliy aholi noma'lum deb hisoblanadi, shuning uchun uydan tashqarida kechki ovqat. Va faqat ajinlar sayyohlari uchun ishlash foydasizdir. Mayli, menyuni, o'qishni oldi. 3 daqiqa davomida ular men uchun "tungi" idishni tanladilar: bir soat davomida qaymoqli sousda pishirilgan tovuq. Do'stim uchun. U lakame do'konidir, chunki bunday uchun ofitsiant bizga aytgan, bu erda taqdim etilmagan. Biz zo'ravonlik va evven non bilan salatni topdik. Yaxshiyamki, tushdan keyin vegetarian idishlar ozod va hatto chiroyli tarzda xizmat qilgan.
Ertasi kuni erta tongda uzumzorlarga bordi. Mahalliy qo'llanmalar uzumzorlar yo'lida faqat mahkumlar yo'lida namoyon bo'ladi, shunga ko'ra, biz dangasa bo'lganimizda, bordi. Men uchun, ayniqsa, hech narsa. Semartopol kasalligimizni o'stiradigan an'anaviy uzum. Ammo qiz do'sti turli xil go'zallik va go'zallik bilan cheksiz g'ayratli edi. Men faqat rezavorlarni yig'ish avtomatini, qatorlarni shakllantirishning ajoyib aniqligi meni hayratda qoldirdi. Go'yo musofirlar emas, balki odamlar emas.
U Avstraliyalik vinoradlarning asarlari, sharob ichib, oqarib, oqartirilgan yangi keklar bilan xivas bilan xivi bilan urib, menga qaytib ketdi va plyajga qaytdi. Men tashqi quloqlarsiz suhbatlashmoqchi edim (bu erda etarlicha gaplashishimiz kerak), shuning uchun jimgina "shahar plyaji" ni tanladim. Bu oilalar bilan suzish va quyosh botishning muxlislari bilan yurish afzal. Sörf qilish, yo'q sho'ng'in qilish shartlari, lekin to'xtash joyi, bolalar maydonchalari, barbekyu. Biz eng taniqli burchakni topishga harakat qildik va bunday "dam oluvchi" ga qoqildi.
So'nggi kun ehtiyotkorlik bilan, qisman dengizda bir oz quruqlikda. Ertalab velosipedlar minish, Franiya portiga o'tirdi, paromga o'tirdi, transchtttish oroliga etib bordi. Bolaligida, bunday aqlli velosipedchilar uchun maxsus tayyorlangan yo'llarda kiyilgan. Peshindan keyin taniqli qirollar parkida yurib, oyoqlari atrofga ko'rinmaguncha. Ular yumshoq va bema'ni maysalardan birini ko'rishdi, yiqilib, bir necha soat yotishdi. Kechqurun ular piknik savatini yig'ish uchun kuchni topdilar va Kayakni suzib o'tish uchun eng qulay bo'lgan Mullaro Beachisiga borishadi (biz ikkalasi ham Avid Keel). Men ish kunlarida qaytib kelishni xohlamagan edim ...