Nogironlarning uyida, o'g'lim va men tasodifan butunlay ketardilar.
Bu biz sayyohlarni tayyorlamaymiz. Shahar atrofida yurib, uzoqroq go'zal gumbazni payqadi.
Ular chiqdilar - chiroyli bino va bepul ruxsat berildi (bu kun bu kun qandaydir harakat edi va biz chiptada 8 evro saqlanib qoldik). Jamoat yoki muzey yoki muzey yoki muzeymi juda katta, ta'sirli arxitektura va ichki bezak. O'g'lim va men binoning atrofida yurardim. Domlar, haykallardagi ajoyib fresshoes.
Mening e'tiborimni menga bir nimanidir ko'rsatishga va zavqni ifoda etishga harakat qilgan keksa frantsuz ayolga bo'lgan e'tiborimni diqqatga sazovor bo'ldi, keyin men Napoleon qabrini ko'rdim. Rostini aytsam, o'sha paytda men ko'zlarimga ishonmadim. Men shunchaki dozam - bir xil nogironlarning uyi. Bu haqiqatan ham Parij aqldan ozishi mumkin. Bu mening ishim. Qanday qilib Parijning eng mashhur binolaridan biriga kelsak, u erga bepul kirishga, yarim soat yuramiz va shundan keyingina qaerda ekanligimizni aniqladikmi? Albatta, biz darhol binoning tartibini topdik va uning hajmini qadrladik. Yopishdan oldin qolgan barcha kunlar bu erda o'tkazdik. Erkaklar va o'g'il bolalar uchun jannat. Uzoq vaqt davomida turli davr va xalqlarning kiyimlari va qurollari ko'rib chiqildi.
Ular hovliga bordilar. Va turli xil kalibrlar, minglab eksponatlar, kam emas.
O'g'il u erda namoyish etilgan qurolni juda qadrlab berdi. Barcha qurollardagi barcha qurollarga chiqdik, barcha teshiklar to'sib qo'yilgan edi, barcha belgilar kerak edi. Umuman olganda, juda mazali ekskursiya juda tasodifiy edi. Men tashrif buyurishni juda tavsiya qilaman, ayniqsa erkak sizning kompaniyangizda bo'lsa))).