Men Hindistonda xizmat safari paytida men ikki kunlik dam oldim va ularni Hydarob shahriga o'tkazdim. Men bu joyni tanlaganimda, men hind muhitiga o'zingizni to'la-to'kis himoya qilmoqchi edim. Samolyot ularga aeroportga qo'ndi. Gandi va u erdan taksi bilan mehmonxonaga bordik. Yo'l bir soat davom etdi, ammo masofa kichik bo'lsa ham, 20 km.
Hindistondagi harakati tartibsiz narsadir, boshqa mamlakatdagi kishi mutlaqo tushunarsiz. Hamma joyda avtomatlashtirilgan signallar eshitiladi, bir-birlariga derazalar drayverlari, tirbandlik aqldan ozdiradi. Bundan tashqari, vagon yo'lda o'tayotganda hayratlanarli narsa yo'q. Ular muqaddas hayvonlar deb hisoblanadi, shuning uchun ular xohlagan joyga yurishlari mumkin.
Bizning mehmonxonamiz munosib bo'lib, hatto basseyn, yashil maydon ham bor edi. Xona toza, men eng yomonini kutdim. Xo'sh, biz atrofni tekshirish uchun bordik. Shaharda Budda haykali bo'lgan sun'iy ko'l bor. Unda qo'shimcha haq evaziga suzish va uni yaqinlashishi mumkin.
Biz buni qilmadik, chunki bu darsda qiziqarli narsa hech narsa topa olmadi.
Haydarobod o'zining bazalari va marvaridlari bilan mashhur. Bozorga urilgandan so'ng, mutlaq antisonitiya, iflos odamlar va bir zumda biron bir narsa olish istagi bilan uchrashadi.
Shahardan unchalik uzoq bo'lmagan eski qal'a, juda qiziqarli tarixiy ob'ekt mavjud. Ammo biz unga ko'rsatmasiz yonida edik, men uning ko'rinishi haqida gapirib berolmayman.
Hydarabod bilan tanishishdan menda faqat salbiy taassurotlar bor edi. Qashshoqlik, axloqsizlik, tartibsizlik ... Men go'zal shaharda turmadim va taqdirning chaqalligidan shikoyat qilmasligimni angladim.