Puno peruda sayyohlik shaharlaridan biridir. Mehmonxona haqidagi savol kulgili va javob beraman, men unga duch kelgan vaziyatni tasvirlab, hazil bilan sinab ko'raman. Savol "Puno-da joylashish yaxshiroqmi?", Va "Punodagi mehmonxona yoki shunga o'xshashligini qaerdan topish mumkin?" Har qanday holatda ham javob hech qayerda emas. Peru shahrida nimani ko'rish kerakligi haqidagi yagona shahar. Va men uning sodiq muxlis ekanligim uchun emas, lekin aslida. Puno shahrida biz kabi bir xil dahshatni topasiz. Xo'sh, birinchi navbatda, taniqli ko'l, istehzoli sarlavhasi bo'lgan, shuning uchun siz hech narsani aldanotgan deb aytmasangiz, agar siz bu erda aldangan deb aytmasangiz, men sizni axloqsiz ravishda tayyorlashni xohlayman. Bu ko'l, ba'zi botqoq emas va biz ixtiro qiluvchi mahalliy aholi bu erda birlashishi (uzr) ning barchasi eng yaqin shaharlardan oqovat. Ha, shaharning o'zi, men qishloqni chaqirardim.
Shunday qilib, biz tun bo'yi yo'lda, men o'zimni pikchu Machni topishga uringanimizdan keyin bo'lganimiz shunday bo'ldi. Bolia bilan chegarada bir kechada bir kecha o'tkazishimiz rejalashtirilgan edi va biz Boliviya bilan chegarada boramiz. Bizga Boliviyada, bu Peruga qaraganda yaxshiroq bo'lar edi. Sodda ruslar.
Uyqusiz tundan keyin biz deyarli yo'lda deyarli jarimaga tortdik, chunki eri vaqti-vaqti bilan uxlab qoldi va koka barglarini chaynadi, shunda hech bo'lmaganda bir oz xursand bo'ling.
Biz tezda hayotni qidirishni boshladik va shaharning "go'zalligi" ni o'ynamaganmiz. Faqat shabada ushlab turiladi, bu Titika ko'li bo'yidagi kanalizatsiya hidini keltirdi. Bir soatdan ko'proq vaqt davomida ushbu turar-joy ko'chalaridan foyda bermay turib, hech narsa qilmadik. Mehmonxonalar yo'q edi. Biz har doim biz uchun zarur bo'lgan Internetda "gol urdik", chunki barcha ish faoliyati va men Internetni Internetga olib boramiz. Bizda hech narsa kerak emas, qiziq emas, faqat uxlash istagi bizni silkitadi. Kanalizatsiyaning chidaboslanmagan sektori to'xtamadi, bundan tashqari, shaharda bundan tashqari, bizning mashinamizni to'xtatish uchun hech qanday imkoniyat yo'q edi, bu biz uchun juda katta. Biz to'xtashni qidirayotgan yana bir soat. Nihoyat mehmonxonaning turkumini topdi, ba'zi turar joyni eslay olmayman, u xiyobonlardan biri bo'lib, u tasodifan uxlab qolgan va charchoqdan mahrum bo'lganmiz.
Zinadan ikkinchi qavatga ko'tarish, bu mehmonxona deb nomlangan mehmonxona, bu biz o'rnatgan barcha joylardan eng dahshatli lazzat ekanligini angladim. Hatto Tula mehmonxonasida ham, Rossiyada omadli bo'lishdi, hech bo'lmaganda ko'chada --10 yoshda bo'lganida, hech bo'lmaganda toza sochiq va muxlis bor edi. Ammo endi bu haqida emas.
Avvaliga biz hali ham sakkizta iflos va iflos mahalliy odamlar bor edi, agar ular chaqishi mumkin bo'lsa, erkaklar va ayollar bor edi. Men uchun ayol tasvir bunday emas. Bundan tashqari, ko'pchilik uysiz olomon oldida odatiy bo'lib, hojatxona keng tarqalgan va xonadan tashqarida edi, boshqa qavatda! Bu kulgili tuyuladi, men sizning his-tuyg'ularingizni tushunaman. Ammo men boshdan kechirgan narsalarni tasavvur qilmaysiz. Er juda charchagan va men uni bir kishi uxlab qolish uchun boshqa joyga qarashga majbur emas edim.
Men hojatxonaga borolmadim, chunki u juda uyatchan edi va bu hojatxonada o'tirishdan qo'rqdi, bu esa bunday olomonni ifloslantirdi. Va ularda qanday kasalliklarga ega bo'lganligi noma'lum. Xuddi shu narsa, peru, birinchi navbatda, avvalambor, giyohvandlik, fohishabozlik, bilim emas va gigiena bilan bog'liq emas ..
Er bizga alohida xonaga ehtiyoj borligini, uyquni va alohida hojatxona bilan, boshqa qavatda emas, balki alohida to'shak bilan. Ular imtiyozlar uchun bizga borishdi va boshqa xonada chiqarilishiga qadar 1 soat kutishga majbur bo'lishdi. Endi biz yanada do'stona xonani kutayotgan edik, uchta ikki karra to'shak, hojatxona va televizor bilan bitta hammom (o'zim yoqilgan va uyg'otuvchi soat sifatida ishlatilgan) Biz mehmonxonani tark etgan bo'lar edik). Hammomga kirganimda, sochiqlar va minoyalardan eshkak eshish dahshatli hidini his qildim. Ular xonada ikkitasi edi, ammo biz ulardan hech birini ishlatmadik. Hojatxona o'rindiqsiz va qopqoqsiz edi. U erda bu erda o'nta iflos mushuk hojatxonaga borgandek. Issiq suv yo'q edi, menimcha, bu haqda o'zingiz taxmin qilyapsiz.
Biz o'ldirilganidek uxladik. Ammo to'shaklar juda qulay bo'lgan emas, balki ular o'z kuchlaridan chiqib, juda charchaganliklaridan. Aytgancha, to'shaklar haqida, men shuni qo'shimcha qilib, ichki kiyimlar bu xonada deyarli o'zgarmasligini aytdim. Biz siz bilan isitgich bor edi, umuman xonada xonada +10 yoshida edi, endi xonada edi. Hech qanday isitish ko'zda tutilmagan. Nonushta yomon tabassum *.
Ertalab biz shahardagi qolgan mehmonxonalar ham bir xil darajada, ya'ni I.E. Oddiy qulayliklar yo'q. Yulduzlar va Terri paltolari soni haqida, ammo boshlang'ich inson ehtiyojlari haqida - issiq suv, issiq suv, iliq suv, iliq to'shak va sochiq, tug'ilcha.
Men "Punu" ning iltimosiga binoan "Punu" ning iltimosiga binoan, hayratlanarli emas, ba'zi go'zal fotosuratlar, jannat so'zida va faqatgina ajoyib fotosuratlarni chiqaradi. Ammo men sizga bu shahar haqida taassurotim haqida gapirib berdim. Internetdagi fotosuratlarda va Titikaka hammasi noto'g'ri ko'rinadi. Menda bu ko'lning bitta muvaffaqiyatli fotosurati bor, ammo Boliviya bilan chegaraga yaqinroq emas, balki Boliviya chegarasiga yaqinroq. Va keyin qorning to'liqligi va muzlatilgan suv tufayli go'zaldir. Ammo ko'lning o'zi hisobidan emas. Bizning oilamiz bu ko'l va g'ayritabiiy shaharni hayratda qoldirmadi. Nega men hayronman? Bundan tashqari, reja Boliviya bo'lganligi sababli, bundan ham yomoni, lekin bu mutlaqo boshqacha hikoya.