Helsinki'nin yaz aylarında iki İskandinavya'nın başkenti olan "dört İskandinavya başkentini" geçtikten sonra, 20. yüzyılın Finlandiya bestecilerinin bir anıtı olan Jan Sibelius'un bir anıtı olarak bu şehrin bu tür manzaralarını önemsemedi.
Finnov Sibelius için - ömrü boyunca saygı ve onurlandırılan ulusal dahi. Farklı türlerin müziğine ek olarak, Sibelius, Anthem Finlandiya tarafından yazılmıştır.
1967'de, bestecinin ölümünden on yıl sonra, bir anıt tarafından inşa edildi. İşin yazarı Fince heykeltraş EIL HILTUNIEN'dir.
Helsinki'nin merkezinde, Finlandiya Körfezi yakınında, Sibelius Park'ta bir anıt var.
Bu yaratılmadan güçlü bir zevk yaşamadığımı itiraf etmeliyim.
Bana çok garip ve anlaşılmaz görünüyordu - farklı bir çap ve uzunluk borularının büyük bir soyut metal yapısı. Bu boruların sayısı vazgeçilmez görünüyor.
Eğer uzaktan bakarsanız, ben bir nedenden ötürü, bu yaratım madenli bir çelik buzdağı gibi görünüyordu. Boruların kendileri biraz uzaktadır. Vücudun borularını uzaktan hatırlattı. Rüzgar estiğinde, anıt müziğe benzeyen sesler yayınlanıyor.
Bizim gezi bizim açık, güneşli, rüzgarsız bir gündeydi, bu yüzden inşaat güneşte taşan olmasına rağmen sessizdi. Bir şey duymak ilginç olurdu?
Tasarımın yakınında biraz korkutucu, objenin dengesizliği hissi, sanki düşebilir. Bazı genç gezilerin kafamı borulardan birine atmaya çalıştığını gördüm.
Taş kaide üzerindeki metal yapının yanında Yana Sibelius'un bronz başıdır.
Benim için, aynı zamanda garip - bir büstü değil, tam büyüme, ama sadece bir kafa.
İnsanca değil!
Genel olarak, anıt belirsiz bir izlenim bıraktı, ancak benzersizliği ve özgünlüğü tarafından hatırlandı. Bunu görmek gerekli!
