Bu şehrin Türkiye'nin başkenti olmamasına rağmen, pratikte, İstanbul'un ülkenin ana şehri olduğunu fark ettim.
Geziden gelen İstanbul'a olan yolculuğa başladım. Havaalanından, yer tramvayına bağlı olan metroda seyahat ettiğim. Bana çarpılan ilk şey, iki caminin ölçeği ve güzelliğidir: Sultanahmet Camii ve Ayia Sophia Tapınağı.
Camiler birbirlerinin karşısındadır. Tapınağa girmeden önce, özel olarak ayrılmış bir yerindeki bacaklarını yıkamanız ve yıkamanız gerekir. Sultanahmet Camii büyük ve içinde çok büyük. Duvarlarda burada simgeler, sadece süs eşyaları bulamazsınız. Geleneksel olarak gelişti, kendi hikayesi var. Tapınaklar, insanları, sadece kalıpları göstermedi. Kılavuz bize neden "mavi" olarak adlandırıldığını anlattı: çünkü içindeki her şey, başka bir yerdeki yapı sırasında kullanılmayan olağanüstü mavi fayansla dekore edilmiştir.
Sana da yüzmeyi anlatacağım. İstanbul, siyah ve Marmara Denizi'nin iki bölmesi arasında yer almaktadır. Denizdeki su çok kirli, içinde yüzmek - bataklıkta aynı şey. Ancak İstanbul'da bir çıkış yolu geldi, deniz kenarında çok sayıda havuz inşa ediyor. Bu türün en prestijli "plajına" giriş mermer denizden filtrelenmiş tuzlu su ile 50 dolar.
Yemeklerle ilgili herhangi bir sorun yok. Çok fazla snack bar var ve atıştırmalıklar için yemek. Her şey çok çeşitli satılır: pişmiş mısır, zaten karpuz, shawarma ve kızarmış kestane parçaları dilimlenmiş. Bu arada, kızarmış kestane pahasına, istanbuts için fındık ve tohumların yerini alırlar. Bunlar bizimle birlikte büyüdüğümüz kestane değil, Türk kestane - yenilebilir, ama tatsız, denemeyi tavsiye etmiyorum.
Herhangi bir tutkumdan daha fazla olan, aynı zamanda onlardaki fiyatlar, sırasıyla, restoranlardan ziyade fiyatlar var. Dolgu yakınındaki kurumları seçmenizi tavsiye ederim, görüş çok güzel.
İstanbul'dan geleneksel hediyelik eşya şık Türk halılarıdır.
"Halılar" dükkanlarından birinde, böyle satın aldım, ama hamileydi. Halıyım için, satıcı 300 $ almak istedi, sadece 50 de satın alabilirim. Yani kimse pazarlığa iptal etmedi.