Ekim 2006'da Japonya'nın başkentinin ziyaretinde ilk resmi ücreti harcadım. Şok döndü. Ana çarpıcı keşif: Burada, her zamanki Avrupa dillerinde, yalnızca yerli olarak konuşmuyorlar; Rusların sahipleri son derece nadirdir. Lonely Planet Rehberi yakalandı. Tüm çoklu tarif edilen müzelerin, serpinti, yalnızca Tatami tarafından kapsanan, Yuko-E'nin vintage baskılarının galerisi tarafından şaşırttı. İşte komik terliklerde giderler.
Ulusal Müze'nin doğası ve bilimlerine adanmış ulusal müzenin sergisi doğrudan sıkıcı görünüyordu. Bitişik hayvanat bahçesi ile yürümek weno daha eğlenceliydi. Panda'yı okşadı, ördeklerin elinden beslenirdim. Soyundan yaratıklar. Tokyo, doğu, mütevazı megalopolis, turistlerin lüks bir alışveriş yapmaya çalıştığı hiçbir şey için. Güzel bir nehir tramvayında bir yolculuk aniden asakus'ta sona eriyor - pirinç kağıdı, anahtarlık, fan, kartpostallar, yaz şemsiyeleri sunan bir ticaret çeyrek. Çok katlı mağazaların parlak işaretleri denir.
Durum restoranlar oldukça sıradan suşi servis eder. Uzmanlıkları: Xiaba Xiaba (mermer inek lezzetli et salatası), katkı maddeleri ile erişte. Lezzetli suşi bulmak Isakai'de (Beerushki) olması gerekiyor. Tokyo fast food - krem şanti ile krep. Sumo'ya gittiklerinde kesinlikle satın aldılar. Yarışmalarda, izleyici dördüncü bölmelerde saklanır ve yemyeşil yastıklar üzerinde yer ayırırken sporcular için incinirler.