เรามาถึง Koktebel ด้วยความตั้งใจที่จะเยี่ยมชม "Edge of Blue Hills" (แปลจากชื่อ Tatar ไครเมียของพื้นที่) สถานที่โปรดปรานของการพักผ่อนของปัญญาชนรัสเซียของจุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ผ่านมา
โรงแรมได้เลือกที่สอดคล้องกัน - บ้านของนักเขียน 100 เมตรจากเขื่อน ไม่มีการเรียกร้อง - แสง, ห้องพักกว้างขวาง, ทำความสะอาดทันเวลา, อาหารเช้าแสนอร่อย, พื้นที่กลั่น
ค่าลบเพียงอย่างเดียวคือห้องบนชั้นแรกซึ่งออกจากหน้าต่างบนร้านกาแฟดังนั้นในตอนเย็นค่อนข้างมีเสียงดัง
อย่างไรก็ตามรีสอร์ทเองก็ผิดหวังเรา เขื่อนหลักอยู่ในสภาพทรุดโทรมทุกที่ที่กระเบื้องแตกสลายรั้วและราวบันได
ส่วนหนึ่งของเขื่อนถูกปิดเพื่อเยี่ยมชมเนื่องจากอันตรายที่แท้จริงที่จะตกอยู่ในหลุมที่อ้าปากค้าง
ขยะที่นี่ดูเหมือนว่าจะถูกลบออกจากกรณีที่มีต่อกรณีดังนั้นโดยทั่วไปแล้วค่อนข้างสกปรก
ในกลางหาดหลักมีการไหลของน้ำเสียในเมืองสีและกลิ่นมีความเหมาะสม โดยไม่รู้ตัวเดย์ในวันแรกที่อยู่ใกล้เคียงเราทุกครอบครัว (ผู้ใหญ่ 2 คนและเด็กอายุ 7 ปี) ได้รับการติดเชื้อโรตาไวรัส ในอนาคตเราไปว่ายน้ำในปลายที่ห่างไกลที่สุดของเขื่อนเกือบภายใต้ Vulcan Karadag ที่สูญพันธุ์ไปมากที่สุดมีน้ำสะอาดมากขึ้น
มันสามารถสังเกตเห็นโรงอาหารที่ค่อนข้างดีสะอาดด้วยตัวเลือกที่ดีของอาหารและราคาปานกลาง มีตลาดที่มีผักผลไม้ผลิตภัณฑ์นมในท้องถิ่นและร้านค้าเล็ก ๆ รวมถึง ด้วยของเล่นหนังสือเครื่องเขียน
ความบันเทิงในท้องถิ่นเป็นสวนสนุกขนาดเล็กสำหรับเด็กท่าเรือที่มีเรือยอชท์เดินยางรถยนต์ร้านกาแฟโลมาเนียม จากทะเล - การขี่แบบดั้งเดิมใน "กล้วย" และ "Cheesushki", Catamarans รีด, สถานีท่องพร้อมการฝึกอบรม
สมัครพรรคพันของการพักผ่อนหย่อนใจฉันแนะนำให้คุณเดินในเนินเขาที่มีชื่อเสียงรวมถึง ที่หลุมฝังศพของ Voloshin Maximillian จากนั้นวิวที่สวยงามของทะเลและภูเขาเปิด
นอกจากนี้คุณยังสามารถใช้รถบัสหรือแท็กซี่และเยี่ยมชมเมืองใกล้เคียง: Feodosia, Sudak, สปา
ตามที่ผู้อยู่อาศัยในท้องถิ่นเมือง Koktebel และอ่าวที่ล้อมรอบมันจะถูกสร้างขึ้นใหม่อย่างมีนัยสำคัญ แต่ในขณะที่ฉันใส่ทรูกิในรีสอร์ตที่มั่นคงเพราะการทำลายและสิ่งสกปรกที่แพร่หลาย