มากถึง 16 ฉันไม่ได้เกิดขึ้นกับทะเลไม่ได้นับการเดินทางไปยังค่ายที่น่าขนลุกบนชายฝั่ง Azov ดังนั้นเมื่อผู้ปกครองเสนอให้ไปยัลตาฉันตรวจสอบความหวังสูงในการเดินทางครั้งนี้ - หวังว่าจะว่ายน้ำในทะเลที่สะอาดอบอุ่นห่อด้วยทรายสีทองและโรแมนติกเพื่อเดินป่าไปตามชายฝั่ง อนิจจาฉันต้องลบแว่นตาสีชมพูและยังคงยังคงเป็นนักเลงที่แท้จริงของรีสอร์ททะเลฉันตระหนักว่ายัลตาไม่ใช่สำหรับฉัน และเมื่อฉันไปเยี่ยมตุรกีฉันเห็นว่ามันมีราคาไม่แพงมากสำหรับนักท่องเที่ยวชาวรัสเซียมากกว่ายัลตาเดียวกันแม้จะมีความจริงที่ว่าคุณภาพของการพักผ่อนหย่อนใจจะสูงขึ้นมาก
ดังนั้นเราจึงตั้งรกรากอยู่ในอพาร์ทเมนต์หนึ่งห้องยี่สิบนาทีเดินจากเขื่อนและตระหนักว่ายิ่งใกล้ทะเลเท่าใดราคาที่สูงขึ้นและทุกอย่าง - ตั้งแต่ที่อยู่อาศัยจนถึงอาหารและความบันเทิง ในการเที่ยวชมราคายังไม่ได้ถูกสร้างขึ้นดังนั้นเราจึงซื้อไกด์และขอให้ท้องถิ่นวิธีการไปเที่ยวที่แตกต่างกัน โปรแกรมอิสระมีกำไรมากขึ้นและน่าสนใจยิ่งขึ้น น่าเสียดายที่ล้มเหลวในการเยี่ยมชมพระราชวังวิถีชีวิตเพราะ มีการประชุมของนักการเมืองที่สำคัญบางคน แต่สวนพฤกษศาสตร์ชอบจริงๆ
ความสนใจเป็นพิเศษสมควรได้รับการขี่บนเรือเพื่อแจ็คกลืน ไม่เพียง แต่ตั๋วนั้นมีราคา 40 Hryvnia ดังนั้นจึงต้องไปที่ดาดฟ้าบนมันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะต้องจ่าย 10 Hryvnia - Frank ศาสนา อีกครั้งไม่มีสิ่งนั้นในตุรกีและถ้าคุณลอยอยู่บนเรือคุณสามารถออกไปข้างนอกและอาบแดดบนดาดฟ้าชั้นบนได้อย่างใจกว้าง แต่กลับไปที่รังซึ่งเราได้รับใน 20 นาทีและเริ่มฝูงชนในคิวที่น่ากลัวที่จะลุกขึ้น ถือความร้อนประมาณหนึ่งชั่วโมงเราได้รับความรักจากทะเลและเริ่มกลับไปที่หมวดหมู่อีกครั้งในฝูงชน สิ่งที่น่าสนใจที่สุดคือเขาได้บันทึกในเวลานี้แล้วเพราะเขากำลังรอนักท่องเที่ยวสูงสุด 40 นาทีและนั่งบนอีกครั้งมันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะจ่าย 40 Hryvnia อีกครั้ง - เพียงแค่ทริปที่ยอดเยี่ยม
แต่ความขุ่นเคืองที่ยิ่งใหญ่กว่าที่ฉันมีชายหาด - เกือบทั้งหมดเป็นส่วนตัวซึ่งพวกเขาได้รับอนุญาตเท่านั้นเพื่อเงินเท่านั้นและไม่เสมอไป และเพื่อให้แขกที่ไม่ต้องการไม่ได้มาชายหาดก็ไม่พอใจกับ PIRS คอนกรีตขนาดใหญ่ ในชายหาดสาธารณะแอปเปิ้ลไม่มีที่ไหนที่จะตก นั่นคือความฝันของฉันกลิ้งไปตามฝั่งยาว อย่างน้อยฉันก็อยากพบหาดที่ว่างเปล่าน้อยลงซึ่งเป็น Livadian และถึงแม้ว่าจะต้องไปหาเขา 50 นาทีจากบ้าน แต่ก็ยังดีกว่าการเปลี่ยนเป็นหาด Sprotop " ชายหาดกรวดซึ่งฆ่าความฝันที่สองของทรายสีทอง แต่เป็นสิ่งสกปรกที่น่ากลัวที่สุด - ครอบคลุมเบียร์บุหรี่และขยะอื่น ๆ ซึ่งเพียงแค่อยู่ใต้หิน ไม่มีหลังคาบนชายหาดและร่มและเก้าอี้ดาดฟ้าก็จ่ายทั้งหมด โดยทั่วไปไม่มีการใส่ใจบุคคลอย่างสมบูรณ์
บางทีตอนนี้สถานการณ์มีการเปลี่ยนแปลง แต่ฉันสงสัยเพราะการแสวงหาผลกำไรเป็นเป้าหมายหลักของโรงแรมและทุกคนที่ได้รับจากกังหันในยัลตา หลังจากวันหยุดเช่นนี้ฉันตัดสินใจอย่างแน่วแน่ที่จะรับหนังสือเดินทางทันทีที่ 18 และตอนนี้ฉันไม่เสียใจ ดีกว่าทุก ๆ ครั้งทุก ๆ 3 ปีไปต่างประเทศและผ่อนคลายเป็นคนมากกว่าที่จะประสบกับเครื่องหมายถูกพวกเขาพูดว่า "ฤดูร้อนนี้ฉันอยู่ที่ทะเล"