กัมพูชาเป็นประเทศที่ทุกข์ทรมานมายาวนาน ในศตวรรษที่ 20 บางทีการทดสอบที่ยากที่สุดอาจล้มลง พนมเปญ - เมืองหลวงของราชอาณาจักรได้ถูกทำลายซ้ำ ๆ และเมืองปัจจุบันมีความสามัญเล็กน้อยกับ Phnompene ซึ่งเรียกว่า "Little Paris" สถาปัตยกรรมอาณานิคมฝันถึงถนนที่เต็มไปด้วยขยะวงกลมเต็มไปด้วย crosples และขอทาน นี่คือสิ่งที่นักท่องเที่ยวแคบลงดูเหมือนจะลงมาจากรถบัส ดังนั้นเขาจึงปรากฏตัวต่อหน้าฉัน
มีบางอย่างที่เห็นใน phnompene นั่นคือการชะลอความปรารถนาใด ๆ ในเมือง โปรแกรมการเที่ยวชมของฉันถูกบีบให้หนึ่งวันครึ่งซึ่งอิ่มตัวมาก
แผนบางอย่างถูกกำหนดไว้ล่วงหน้า แต่ในกระบวนการที่เขาได้รับการปรับบางอย่าง สองจุดแรกของการเยี่ยมชมภาคบังคับคือทุ่งแห่งความตายและพิพิธภัณฑ์การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ - สถานที่ที่น่ากลัวแสดงให้เห็นถึงอดีตของกัมพูชาที่ผ่านมาอย่างชัดเจน
ทุ่งสังหาร (ทุ่งธนู) เป็นสิบห้ากิโลเมตรทางตะวันออกเฉียงใต้ของพนมเปญ หลังจากเยี่ยมชมสถานที่นี้เป็นการยากที่จะแนะนำให้ใครบางคนไปที่นั่น บรรยากาศไม่ได้เป็นเพียงการกดขี่ แต่บังคับให้ผมของเธอเคลื่อนที่บนหัว ธุรกิจที่น่าตื่นตาตื่นใจ: ในครั้งแรกและในขณะที่ครั้งสุดท้ายที่ฉันออกจากกล้อง แบตเตอรี่ถูกชาร์จเต็มแล้วหลังจากที่ฉันกลับไปที่กล้องของกล้องโดยไม่มีปัญหาเปิดอยู่ แต่จริงๆแล้วฉันดีใจที่มีเพียงภาพถ่ายเดียวเท่านั้นที่ยังคงอยู่ห่างจากที่นี่
ทุ่งนาแห่งความตายเป็นสถานที่ที่น่ากลัวและคุณไม่จำเป็นต้องมีจินตนาการพิเศษที่จะจินตนาการว่าเกิดความน่าสะพรึงกลัวที่เกิดขึ้นที่นี่เท่านั้นที่จะรู้ว่าประมาณสามล้านคนถูกฆ่าตายบนโลกนี้รวมถึงผู้หญิงเด็กและผู้ใหญ่ คน. และนี่คือความจริงที่ว่าจำนวนรวมของชาวกัมพูชาทั้งหมดแล้วมีผู้คนมากกว่าเจ็ดล้านคน
การลงทะเบียนทางเข้าเป็น Turtle Turtle Tower - เต้นทั่วไปทันทีราวกับแสดงให้เห็นว่าการเดินไม่ได้สัญญาว่าจะสนุก มันเป็นรูปถ่ายของหอคอยนี้และกลายเป็นภาพแรกและภาพสุดท้ายของฉันจากสถานที่ที่น่าเศร้านี้
คุณสามารถใช้บริการคู่มือเสียงที่มีในหลายภาษารวมถึงภาษารัสเซีย แต่ฉันอ่านวรรณกรรมมากเกินไปเกี่ยวกับเหตุการณ์เหล่านี้ในกัมพูชาดังนั้นฉันจึงไม่ได้ใช้ไกด์ โดยทั่วไปนี่เป็นพิพิธภัณฑ์แบบเปิดโล่ง คุณไปที่เส้นทางเล็ก ๆ ทั้งสองด้านซึ่งมีความลึกอย่างต่อเนื่องกับเนื้อหาต่อไปนี้: "มีพันฆ่าที่นี่" หมื่นฆ่าถูกฝังอยู่ที่นี่และทุกอย่างในประเภทนี้ ระหว่างทางมีต้นไม้ขนาดใหญ่ที่มีสาขายาวและหนา มีสัญญาณที่มีลายเซ็น "เด็ก ๆ ที่แขวนอยู่บนต้นไม้นี้" "ต้นไม้นี้เป็นนักลังสำหรับผู้หญิง" ความรู้สึกที่คุณกำลังดำเนินต่อไปกระดูกไม่ได้ออกไปสักวินาที หลังจากที่ฉันเดินไปตามเส้นทางทั้งหมดฉันไปที่ห้องของพิพิธภัณฑ์ขนาดเล็กซึ่งในที่สุดมันก็ทำด้วยภาพถ่ายสารคดีในที่สุดก็ลบล้างและข้อมูลหลายอย่าง สถานที่ที่เหลือให้ความประทับใจกดดันที่จุดต่อไปในรายการของฉัน - พิพิธภัณฑ์การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ถูกข้ามออกไป บางทีในระหว่างการเยี่ยมชมกัมพูชาครั้งต่อไปของฉันฉันจะมาในพิพิธภัณฑ์แห่งนี้ แต่ในเวลานั้นฉันไม่มีความแข็งแกร่งไม่มีความปรารถนาที่จะเห็นความน่ากลัวที่สามารถจัดการคนจำนวนหนึ่งไปยังประชากรของประเทศ
ในตอนเย็นฉันแนะนำให้คุณเยี่ยมชม"อนุสาวรีย์เอกราช"อนุสาวรีย์เอกราช) ทำไมในตอนเย็น? มันคือทั้งหมดที่เกี่ยวกับภารกิจทั่วไปของเมืองเนื่องจากการชำรุดทรุดโทรมของโครงสร้างทั้งหมดสามารถมองเห็นได้
และในตอนเย็นเนื่องจากแสงไฟอนุสาวรีย์ดูน่าสนใจมาก ที่นี่ในเวลานี้วันนั้นแออัดมาก แต่หน้าที่หลักของอนุสาวรีย์สำหรับนักท่องเที่ยวทุกคนเป็นสถานที่สำคัญที่งดงาม แหล่งท่องเที่ยวนี้สามารถร้องไห้ได้ที่ค่าใช้จ่ายใน 100 Rielels และแสดงให้เห็นว่าคนขับรถแท็กซี่คุณมักจะทำโดยไม่มีปัญหาใด ๆ กับใจกลางเมือง
ในตอนเช้าของวันรุ่งขึ้นฉันไปที่พระราชวังพระราชวัง. (Sothearos ระหว่างถนน 240 & 184) นี่เป็นสถานที่ที่น่าตื่นตาตื่นใจจริงๆที่ต้องมีการเยี่ยมชมในตอนเช้า พิพิธภัณฑ์เปิดในครึ่งเก้า สถาปัตยกรรมที่งดงามภูมิทัศน์ที่ยอดเยี่ยม ผู้ที่เข้าชมพระราชวังหลวงในกรุงเทพฯสถานที่แห่งนี้อาจดูไม่ดีเกินไป แต่มันก็สวยงามที่สุดในทุกพนมเปญ
โปรดจำไว้ว่าในเสื้อยืดและกางเกงขาสั้นสั้นอาจไม่ปล่อยให้ อีกจุดสำคัญ: Tuk-tubers และขอทานในท้องถิ่นจะเป็นคณะนักร้องประสานเสียงที่คุณบอกว่าวันนี้พิพิธภัณฑ์ถูกปิด ฉันไม่เข้าใจเหตุผลสำหรับการกระทำนี้ บางทีนี่อาจเป็นวิธีใหม่ของการรีดไถเงิน ...
ต่อไปเส้นทางของฉันอยู่ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติซึ่งตั้งอยู่ใกล้กับพระราชวัง โดยทั่วไปแล้วชิปของฉัน ในเมืองใด ๆ (ไม่ว่าในต่างประเทศหรือในรัสเซีย) ฉันพยายามที่จะเยี่ยมชมประวัติศาสตร์ท้องถิ่นหรือพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ฉันคิดว่ามันอยู่ในพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นที่คุณสามารถทำความคุ้นเคยกับเรื่องราวของสถานที่เฉพาะ"พิพิธภัณฑ์แห่งชาติ" (13th St. | ระหว่าง 178 และ 184th STS.) ใช้เวลาใช้เวลา มีบางสิ่งที่จะชื่นชม
และฉันเริ่มได้รับความสุขด้านสุนทรียะในครั้งเดียวทันทีที่ฉันเห็นอาคารพิพิธภัณฑ์ - สถาปัตยกรรมเขมรดั้งเดิมทาสีในสีมิดเบอร์กันดี ที่นี่ได้รวบรวมจัดแสดงนิทรรศการที่พบในระหว่างการขุดทางโบราณคดีเสื้อผ้าแห่งชาติ, เครื่องมือ, เหรียญเก่าและการตกแต่ง
พิพิธภัณฑ์ทิ้งไว้ข้างหลังความประทับใจที่น่าพอใจมาก
เนื่องจากหนึ่งในรายการ (พิพิธภัณฑ์การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์) นั้นไม่มีข้อสงสัยใด ๆ ที่ถูกโยนออกมาจากรายการและเวลายังอยู่ที่นั่นฉันตัดสินใจที่จะเยี่ยมชมสวนสัตว์ในท้องถิ่น"ศูนย์กู้ภัย Wildlife Phnom Tamao" (ถนนแห่งชาติ 2 จังหวัดตากเกิด) ฉันจะไม่บอกว่าฉันคาดหวังอะไรพิเศษ ในประเทศนี้ผู้คนอาศัยเสียเปรียบสิ่งที่พูดเกี่ยวกับสัตว์ แต่ฉันรู้สึกประหลาดใจอย่างเป็นสุข ใช่นี่ไม่ใช่สวนสัตว์ที่ดีที่สุดในโลก แต่สัตว์ได้รับการดูแลอย่างดีอาณาเขตมีขนาดใหญ่และสีเขียว
นี่คือสวนนันทนาการที่เต็มเปี่ยม คุณสามารถหลงทางได้อย่างง่ายดาย หากเวลาของการเยี่ยมชมของคุณตกอยู่ในช่วงเวลาที่ร้อนและคุณต้องการที่จะผ่านช่วงเวลาที่เหมาะสมในที่ร่มรู้สึกอิสระที่จะไปสวนสัตว์ ฉันแน่ใจว่าคุณจะไม่เสียใจ
สำหรับการเข้าพักหนึ่งและครึ่งวันของฉันในพนมเปญฉันน่าจะสามารถดูได้เล็กน้อย บางทีฉันอาจวิ่ง "โดยด้านบน" แต่ความประทับใจทั่วไปของเมืองฉันทั้งสอง ด้วยความมั่นใจอาจกล่าวได้ว่าในเมืองหลวงของกัมพูชามีบางสิ่งที่เห็น แต่สถานที่ท่องเที่ยวบางแห่งอาจเป็นอันตรายต่อผู้คนที่น่าประทับใจโดยเฉพาะและผลักดันให้พวกเขากลายเป็นภาวะซึมเศร้า คุณต้องเข้าร่วมสถานที่ดังกล่าวหรือไม่? ฉันไม่ทราบว่า ... อาจคุ้มค่าที่จะปกป้องตัวเองจากประสบการณ์ที่ไม่จำเป็นให้การตั้งค่าแสงและสถานที่ท่องเที่ยวที่สวยงาม ...
