ปีนังเป็นเกาะที่ใหญ่เป็นอันดับสองของมาเลเซียและพนักงานที่พัฒนามากที่สุดในชายฝั่งตะวันออกคะแนนโดยไฮไลท์และรีสอร์ท ระหว่างตัวเองส่วนเหล่านี้ของรัฐเชื่อมต่อกันโดยสะพาน
นักเดินทางที่เคยเดินทางไปยังส่วนนี้ของมาเลเซียอยู่ในเมืองชายหาดอื่น ๆ ของเอเชียน่าจะยังคงอยู่ในความผิดหวังที่ง่ายจากชายหาดของพื้นที่นี้อย่างไรก็ตามความน่าดึงดูดใจที่แท้จริงของปีนังอยู่ในวัฒนธรรมประวัติศาสตร์และห้องครัว ยิ่งใหญ่เป็นตัวแทนที่น่าสนใจแน่นอนเกาะ
เมืองหลักของปีนังจอร์จทาวน์ภูมิใจในสถาปัตยกรรมที่น่าสนใจซึ่งยังคงอยู่ตั้งแต่สมัยยุคอาณานิคมของอังกฤษและความหลากหลายทางวัฒนธรรมที่มีสีสันและเป็นพิพิธภัณฑ์และวัดที่น่าสนใจ ร้านอาหารในเมืองหลวงของปีนังยังยอดเยี่ยม - การผสมผสานระหว่างครัวที่ยอดเยี่ยมจากทั่วทุกมุมโลกโดยเน้นจานท้องถิ่นรสเผ็ดแน่นอน
ปีนังที่มีชีวิตชีวาในวันนี้แตกต่างจากสิ่งที่เขาเป็นตัวแทนของตัวเองในปีที่ผ่านมา อยู่ภายใต้การปกครองของสุลต่านอารมณ์ของเคดาห์จนถึงสิ้นศตวรรษที่ 18 ตั้งอยู่ในปีนังมากกลายเป็นสัญญาณที่แน่นอนสำหรับลูกเรือข้ามเบงกอลอ่าว - และในเวลาเดียวกันกับโจรสลัดที่ยืดเยื้อทุกอย่างที่เปล่งประกาย พูด.
ผู้ค้าชาวดัตช์โปรตุเกสฝรั่งเศสและอังกฤษแข่งขันเพื่อรับอิทธิพลในภูมิภาคนี้เพื่อในช่วงศตวรรษที่ 17 และ 18 ปีนังประสบกับช่วงเวลาของการฉ้อโกงอาณานิคมที่ซับซ้อน - การแลกเปลี่ยนฝิ่นและผ้าอินเดียบนหินมีค่าและเครื่องเทศชาวยุโรปพยายามที่จะได้รับอิทธิพลมากเท่า เป็นไปได้และบ่อยครั้งที่ทุกอย่างโตขึ้นในการสังหาร
ในขณะที่ชาวดัตช์ปกครองส่วนใต้ของช่องแคบ บริษัท อินเดียตะวันออกของอังกฤษได้รับการควบคุมของปีนัง การใช้ประสบการณ์การปฏิบัติในยุคอาณานิคมเช่นเดียวกับไหวพริบและหลอกลวงผู้ค้าฟรานซิสของอังกฤษได้ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ทางการเมืองที่ไม่แน่นอนและในปี ค.ศ. 1786 เขาได้กลายเป็นผู้ปกครองของปีนังเรียกมันว่าเกาะเจ้าชายเวลส์เกาะ
ในห้าปีแรกของคณะกรรมการแสงก่อให้เกิดการตั้งถิ่นฐานทางทิศตะวันออกของเกาะใน Forte Cornwallis ซึ่งยังมีชีวิตอยู่ในวันนี้ หมู่บ้านยกขึ้นอย่างรวดเร็วและตำบลกลางของเขาได้รับการขนานนามว่าตั้งชื่อ Georgetun เพื่อเป็นเกียรติแก่การปกครองของกษัตริย์แห่งอังกฤษจอร์จที่สาม ถนนสายแรกและสี่ถนนสายหลักของจอร์จทาวน์คือชายหาดจูเลียแสงและพิตต์ (ตอนนี้ - Masjid Kapitan Keling)
ในวันแรกของบอร์ดแสงเรียกเก็บเงินปืนด้วยเหรียญและยิงไปทางป่า จากนั้นเขาก็ติดอาวุธผู้ใต้บังคับบัญชาและหมู่เกาะของเขาด้วยแกนและบังคับให้พวกเขาทำความสะอาดโลก - เหรียญเหล่านั้นที่พวกเขาพบพวกเขาสามารถออกจากตัวเองได้ แรงจูงใจที่ดีใช่ไหม? เพื่อดึงดูดผู้ที่เหมาะสมจากคู่แข่งของพวกเขา (ก่อนอื่นดัตช์) แสงประกาศเกาะของ "พอร์ตฟรี" ซึ่งทำให้ผู้อพยพไหลเข้าอย่างรวดเร็วโดยเฉพาะชาวจีนที่สัญญาโอกาสที่น่ารื่นรมย์ใหม่ (พวกเขาสามารถเรียกร้อง โลกเท่าที่พวกเขาสามารถทำความสะอาดพุ่มไม้)
แสงเสียชีวิตจากมาลาเรียในตอนท้ายของศตวรรษที่ 18 และประชากรของปีนังยังคงเติบโตมากถึง 10,000 คนในช่วงเปลี่ยนศตวรรษ ข้อมูลศุลกากรเก่าแสดงให้เห็นว่าชาวอินเดีย, จีน, พม่า, ไทย, อาหรับ, อาร์เมเนีย, เปอร์เซียและหลายสิบของเชื้อชาติอื่น ๆ มาถึงเกาะ เดินวันนี้โดยจอร์จทาวน์คุณจะสังเกตเห็นว่าชื่อถนนหลายชื่อตั้งชื่อตามคนที่เคยอาศัยอยู่ที่นั่น Lebuh China และ Lebuh Armenian- และอื่น ๆ อีกมากมาย
ในบางครั้งเกาะก็กลายเป็นสถานที่ค้าที่มีชื่อเสียงในฝิ่นระหว่างจีนและอินเดีย - และสหราชอาณาจักรเป็นสื่อกลางหลัก รายได้ในการเล่นการพนัน Tritons บ้านของประชาชนและจากผู้ค้าฝิ่นในที่สุดก็มีรายได้เกือบ 60% ในปีนังทั้งหมด ทั้งหมดนี้ทำให้เกิดความรุนแรงและการจลาจลที่ไม่มีที่สิ้นสุด
ดาวของปีนังปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าในศตวรรษที่ 19 และสดใสทุกอย่างที่เธอเผาไหม้บางทีในปี 1826 เมื่อปีนังกลายเป็นเมืองหลวงของ Streit Setlers (Colonia บริเตนใหญ่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้) อย่างไรก็ตามสิงคโปร์กลายเป็นเมืองหลวงเพียงหกปีต่อมา หลังจากนั้นบนเกาะจลาจลก็เริ่มที่จะระงับกองทหารสิงคโปร์ ในศตวรรษที่ 19 และ 20 ปีนังเริ่มรุ่งเรืองด้วยการผลิตดีบุกและยางและดาราเช่นโจเซฟคินกราด Reddard Kipling และ Somerset Moem เริ่มที่นี่ ปีนังครอบครองญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ความจริงที่ว่าผู้อยู่อาศัยในท้องถิ่นได้รับความเดือดร้อนในปีเหล่านี้จ่ายอย่างน้อยความจริงที่ว่าเกาะแทบจะไม่ได้รับบาดเจ็บจากการทิ้งระเบิด - ความจริงนี้ส่วนใหญ่กำหนดลักษณะทางประวัติศาสตร์ของจอร์จทาวน์
ปีนังสูญเสียสถานะของพอร์ตฟรีในปี 1969 และหลังจากปัญหาบางอย่างเกาะย้ำตัวเองในฐานะศูนย์อิเล็กทรอนิกส์ - ท้ายที่สุดเขากลายเป็นหนึ่งในศูนย์เทคโนโลยีที่ใหญ่ที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ การท่องเที่ยวเป็นสาขาที่สองนำกำไรมากมาย
นักท่องเที่ยว "รั่วไหล" - โจรสลัดและป่าที่ไม่สามารถใช้ได้ไม่มีอยู่บนเกาะอีกต่อไป (โอเคมีป่าไม้แน่นอน) แต่บางครั้งเหรียญบางครั้งคุณยังสามารถขุดได้ ปีนังกับจานสีและวัฒนธรรมที่อุดมไปด้วยภูมิทัศน์ที่สวยงามสถาปัตยกรรมที่สวยงามห้องครัวซึ่งมีความหลากหลายเช่นเดียวกับประชากรของเขา - นี่คือการดึงดูดนักท่องเที่ยวหลายร้อยคนในปัจจุบัน ใช่ชายหาดที่นี่ไม่ใช่ระดับโลก แต่ดีกว่าที่คุณมีอยู่แล้วแน่นอนตัวเองแนฟเนซ และปีนังเป็นเส้นทางที่งดงามตามธรรมชาติและน้ำตกและโดยทั่วไปแล้วสถานที่ที่น่ารื่นรมย์สำหรับดวงตาของเขา
การพัฒนาดินแดนส่วนใหญ่อยู่ทางตะวันออกของเกาะริมคลองแยกเกาะออกจากแผ่นดินใหญ่ จอร์จทาวน์ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือ "ไหล่" ปีนังและ Bayan Bayan International Airport และโซนการค้าอยู่ห่างจากภาคใต้ 30 กิโลเมตร
เมืองหลวงของปีนังจอร์จทาวน์ซึ่งมีการระบุไว้ในรายการมรดกโลก แต่ในขณะที่แหล่งท่องเที่ยวหลักของปีนังเป็นส่วนผสมที่หรูหราของสถาปัตยกรรมที่น่าสนใจชาวบ้านที่เป็นมิตรร้านค้าและร้านอาหารที่ผสมผสาน
แต่เกาะยังคงรักษาความลับจำนวนมากที่นักท่องเที่ยวไม่รอที่จะขุดหาและสำรวจ เครือข่ายรถบัสของปีนังปีนังอย่างรวดเร็วทำให้ง่ายต่อการขับรถไปรอบ ๆ เกาะและหยุดจากตลาดสดที่มีสีสันนักตกปลาที่น่ารักหรือชายหาดที่โรแมนติกระยะไกล
โดยทั่วไปคำถามว่ามันคุ้มค่าที่จะไปปีนังไม่ควรเกิดขึ้น แน่นอนมันคุ้มค่า!