ในการเยี่ยมชมเมืองหลวงของญี่ปุ่นในเดือนตุลาคม 2549 ฉันใช้ค่าธรรมเนียมอย่างเป็นทางการครั้งแรก กลับมาตกใจ การค้นพบที่โดดเด่นหลัก: ที่นี่พวกเขาไม่ได้พูดในภาษายุโรปตามปกติเฉพาะในพื้นเมือง; เจ้าของรัสเซียหายากมาก คู่มือดาวเคราะห์โดดเดี่ยวคว้า จากพิพิธภัณฑ์หลายอย่างที่อธิบายไว้ทั้งหมดนิทรรศการนั้นแปลกใจที่แกลเลอรี่ของภาพพิมพ์วินเทจ Yuko-E ปกคลุมด้วยเสื่อทาทามิ ที่นี่พวกเขาไปในรองเท้าแตะตลก
ทุ่มเทให้กับนิทรรศการธรรมชาติและวิทยาศาสตร์ของพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติดูเหมือนจะน่าเบื่อโดยตรง เดินผ่านสวนสัตว์ที่อยู่ติดกัน Weno สนุกยิ่งขึ้น ฉันลูบแพนด้าเลี้ยงจากมือของเป็ด ลูกหลานสัตว์ โตเกียวสำหรับไม่มีอะไรที่ตะวันออก Megalopolis เจียมเนื้อเจียมตัวนักท่องเที่ยวพยายามดึงดูดการช็อปปิ้งที่หรูหรา การนั่งบนรถรางแม่น้ำที่น่ารักก็สิ้นสุดลงในอาซากุสอย่างกะทันหัน - ไตรมาสการค้าที่ให้บริการกระดาษข้าว, แหวนพวงกุญแจ, พัดลม, โปสการ์ด, ร่มฤดูร้อน ห้างสรรพสินค้าหลายชั้นเรียกว่าสัญญาณที่สดใส
ร้านอาหารสถานภาพให้บริการซูชิที่ค่อนข้างธรรมดา ความเชี่ยวชาญของพวกเขา: Xiaba Xiaba (สลัดของเนื้อสัตว์หินอ่อนแสนอร่อย), ก๋วยเตี๋ยวที่มีสารเติมแต่ง การค้นหาซูชิแสนอร่อยที่จะต้องอยู่ใน Isakai (Beerushki) โตเกียวฟาสต์ฟู้ด - แพนเค้กกับวิปครีม พวกเขาซื้ออย่างแน่นอนเมื่อพวกเขาไปที่ซูโม่ ในการแข่งขันผู้ชมซ่อนตัวอยู่ในช่องที่สี่และพวกเขาทำร้ายนักกีฬาตั้งอยู่รอบ ๆ หมอนที่เขียวชอุ่ม