பாரிசுக்கு செல்ல நான் விரும்பவில்லை, ஈபிள் கோபுரம் ஏறவும், பாரிசியன் மிட்டாயில் புதிய croissant சாப்பிட மற்றும் கம்பீரமான சாக்கிரே டி கெர் முன் ஒரு மயக்கத்தில் நிற்க. காணப்படும் பாரிசில் இருந்து இறக்கும் இறப்பதைப் பற்றி கிரானிக் எப்பொழுதும் எனக்கு தோன்றியது, சிறிது சிறிதாக, சிறிது வித்தியாசமாக இருக்கிறது. ஆனால் இங்கே புத்தாண்டு காதலி மீது, நாங்கள் இத்தாலி வழியாக ஒரு பெரிய பயணம் தீட்டப்பட்டது. அத்தகைய ஒரு அளவிலான இத்தாலிய அழகு ஏதோவொன்றை நீர்த்த வேண்டும் என்று புரிந்துகொள்வது, பாரிசுக்கு நம்பமுடியாத மலிவான டிக்கெட்டுகளை நாங்கள் கண்டோம். "சரி, பாரிஸ் மிகவும் பாரிஸ்," நான் துரதிர்ஷ்டவசமாக நினைத்தேன்.
பாரிஸ் ... பிரான்சில் உள்ளார்ந்த மகிழ்ச்சியையும் மகிழ்ச்சியையும் இந்த தனித்துவமான சூழ்நிலையை எப்படி கற்பனை செய்து பார்க்கவில்லை. ஒவ்வொரு மீட்டர் எப்படி ஊக்கமளிக்கும், இந்த நகரத்தின் ஒவ்வொரு தடவையும் எவ்வாறு ஊக்கமளிக்கும் என்பதைப் பற்றி அரோமாஸ் கவலைப்படுவார்கள்! நான் பாரிஸ் கனவு காணவில்லை, ஆனால் நான் அவரை எப்படி நேசித்தேன்! நாங்கள் ஒரு சிறிய ஸ்டுடியோவில் வக்ராம் தெருவில் வாழ்ந்தோம். இங்கே இருந்து நாங்கள் எங்கள் குறைந்த வெற்றியைத் தொடங்கினோம், பாரிசுக்கு முழுமையான மகிழ்ச்சி, ஊர்வலமாகவும் தொடங்கினோம். மூன்று நாட்களுக்கு பாரிஸ் மற்றும் குறுக்கே, மற்றும் stopotans அடி அழுகிறது.
மற்றும் நான் மோசமான ஈபிள் கோபுரம் (அழகு!) மீது உயர்ந்தது, மற்றும் புனிதமான டி கெர் பெருமை இருந்து முணுமுணுப்பு, மற்றும் நான் மணம் பாரிஸ் பேக்கரிகளில் ஒரு ஸ்பெக்ட்ஸை விளக்கினேன்.
நான் சிறப்பு இருக்கிறேன், வரம்பற்ற காதல் நான் montmartru ஊடுருவி: Scarmer (பாரிஸ் வானத்தின் கீழ் "வால்ட்ஸ், வண்ணமயமான கலைஞர்கள், இந்த உயரத்தில், அதே நேரத்தில் சில போஹேமியன் idleness. நீங்கள் இங்கே இருக்க வேண்டும் என, இந்த காற்றை மூச்சு, மீண்டும் மீண்டும் பாரிசின் தனிப்பட்ட ஆவி கவர்ந்திழுக்க, தலையில் இருந்து அர்த்தமுள்ள அர்த்தத்தில்!
அப்பாவியாக, பாரிசில் மூன்று நாட்கள் என் கண்கள் என் கண்கள் ஒரு ஊக்குவிக்கப்பட்ட பிராண்ட் என என் கருத்தை நிறுவ போதுமானதாக இருக்கும் என்று நினைத்தேன், அந்த உற்சாகம், அனைத்து அந்த உணர்வுகளை, அனைத்து அந்த உணர்வுகள், அனைத்து ஆண்டுகளாக இருந்து அந்த அனைத்து நூற்றாண்டில் நூற்றாண்டில் பாரிஸ் பூமிக்கு நீடித்தது. இப்போது தன்னை பாரிஸ் தெருக்களில் ஒவ்வொரு படியிலும் நினைவில் வைத்திருப்பது, ஒவ்வொரு சிறிய காரியமும், இந்த நகரத்தை விட்டு வெளியேறும்போது தோன்றிய இழிவான உணர்வு.
பாரிஸ் அதன் இடத்தில் நிற்கிறது, நான் எப்போதும் ஒரு டிக்கெட்டை வாங்கிக் கொண்டு, மீண்டும் பாரிஸில் மீண்டும் மீண்டும் வாழ முடியும், நகரில், மீண்டும் மழுங்கிய வெற்றிபெற்ற ஒன்று, மீண்டும் மீண்டும் கட்டாயப்படுத்தி, மீண்டும் டாம் டி பாரிஸ், மவுலின் ரூஜ் மற்றும் ஈபிள் கோபுரத்தின் ஊசி.