Wakati mara nyingi hutembelea nchi tofauti, hakuna vitu vile kwa furaha. Lakini kuna mwanga wa jiji, aura ya uchawi ambayo huvunja baridi na inachukua nafasi maalum ndani ya moyo.
Hiyo ndivyo ilivyotokea kwetu wakati tulipotembelea mji mkuu wa Tunisia. Mara moja nitafafanua: nchi inaitwa kwa usahihi "Tunisia", hivyo imeandikwa, angalau. Na mji mkuu ni mji wa Tunisia. Baada ya kujifunza hili, sasa hatuwezi kuchanganya nchi na mji mkuu.
Hivyo Tunisia. Unaingia hapa na usiamini kwamba historia ya jiji haina miaka elfu moja. Majengo ya kisasa, maduka ya bidhaa maarufu. Inaonekana kwamba ilikuwa iko katika Ufaransa. Lakini, ni muhimu kutambua na mara moja kuwa misikiti ya kale, soko, ambayo sio umri wa miaka mia moja.
Katika ukaguzi wa mji, mwongozo alisisitiza sisi masaa matatu. Lakini nini kinaweza kuonekana wakati huu?
Wengi wa majirani zetu kwenye basi mara moja walikimbia ununuzi, na tuliamua kutembea kupitia barabara nyembamba na hata tulipanda paa ili kuona panorama ya mji!
Kwa njia, ikiwa unakuja kwa ndani na uulize ambapo panorama (unaweza kusema tu hivyo: "panorama"), basi utafurahia kumshukuru mtu!). Mwenyewe, bila shaka, kupata mahali hapa ni ngumu. Lakini ni thamani yake:
Na unaweza pia kwenda kiwanda cha manukato na kununua chupa mbili za ubani!
Watu wa Tunisia ni ngumu na wengi wao waaminifu sana. Hapa ni vigumu kukutana na uvivu karibu na mji wa wahalifu. Kila mtu ni busy biashara. Moja ya keki ya ladha, pili huchota picha, na nyundo ndogo ndogo hugonga mfano kwenye sahani ndogo ya chuma.
Soko katika mji mkuu ni kubwa, kelele na kusimama katika lugha zote.
Lakini katika kitongoji cha mji mkuu - mji mdogo wa Sidi-Bu-alisema ni utulivu, mzuri na kwa namna fulani katika Kiitaliano kwa uzuri.
Fikiria, wenyeji wa mahali hapa wanatakiwa kuagizwa kupiga rangi ya madirisha katika rangi ya bluu, na kuta za nyumba zimejaa. Shukrani kwa utaratibu huu, inaonekana kwamba Sidi-Bu-alisema ni paratic kati ya mbinguni na bahari. Na sisi bet pamoja naye.
Kuna katika vitongoji na magofu ya carthage (ingawa, inageuka juu ya safari, kwamba, ndiyo, sio kabisa). Hii ni, bila shaka, mahali pa ajabu!
Mara moja kukumbuka masomo ya filamu na filamu za mavuno kuhusu mafanikio na mashujaa wa wakati huo wa mbali. Kutembea kwa kile kilichobaki kutoka mitaani, unafikiria jinsi watu wote walivyoishi. Walifanya nini, kwa nini walipigana.
Lakini ni wakati wa kwenda nyumbani. Kwenye njia ya nyuma, tayari kwenye basi, tunafanya picha ya mwisho na tayari tumekosa tunis hii ya ajabu na tofauti.
