Ilitokea kwamba siipendi hali ya hewa na mume wangu kabisa, lakini safari ya bahari ni sehemu ya lazima ya kila majira ya joto. Kwa hiyo, likizo yetu ilianguka mwezi wa Juni. Alichagua hoteli mapema, kulipia kabla ya kulipia kabla ya mmiliki mwezi Aprili. Nambari ya nusu-suite ni mita 300-400 kutoka baharini - nini kilihitajika!
Hata hivyo, tangu siku 1 safari, ilikuwa wazi kwamba kitu hakuwa na kushtakiwa kwa hali ya hewa wakati wote. Wakati wa kukaa barabara kwa gari, hali ya hewa haikuitumia mara moja. Jua halikuwa kabisa, barabara nzima ilikuwa ikiongozana na kuoga.
Baada ya kuwasili, hali ya hewa pia haijarejeshwa, kwa safari nzima kulikuwa na siku 2-3 za jua, ambazo tuliweza kuchoma. Wakati wote hata kuoga katika bahari ulikatazwa kwa sababu ya dhoruba inayotarajiwa. Amateur inajivunia tani, bila shaka, itakuwa huzuni sana, lakini sisi, wapenzi kuwa katika chumba na kufanya matembezi kadhaa - tu akaanguka juu ya mkono.
Tangu mwezi wa Juni ni Notopullen hata kati ya wahifadhi wa likizo, pwani ilikuwa tupu kabisa. Katika kumbukumbu, hisia zisizojulikana za furaha kutoka kutembea chini ya mvua ya mwanga kwenye bahari ya racing ilibakia. Ilikuwa kwenye safari hii tuliyoiona kama haijawahi kuonekana. Na nini inaweza kuwa kimapenzi, kwa wapenzi wawili vijana? Kulala chakula cha mchana, safari ya siku na jioni / usiku hutembea!
Wakati jua lilionekana kwa mara ya kwanza, bila shaka, tulikimbia pwani. Usionyeshe hisia hizi - pwani ilikuwa tupu, na sio mchanga mkali ulikuwa mpole sana kwamba tulitumia huko siku zote. Kisha ilionekana kwetu kwamba alikuwa dhahabu.
Mara mbili walichaguliwa kwenye ziara. Ya kwanza ni safari ya kusisimua kwenye jeep kwenye vivutio vya mitaa. Hasa hapa wanakumbuka Ziwa la Cypress, Swallows Nests na Maonyesho ya Bells. Hapa tulinunua kengele mbili za udongo na moyo mkubwa, ambao tangu wakati huo hutumikia kama ishara ya upendo wetu.
Safari ya pili ni "pwani ya dhahabu" juu ya bahari ya Azov. Kuna hoteli, mabwawa 2 yaliyojaa matope ya volkano na taasisi kadhaa za upishi. Siku hii, hali ya hewa ilicheza, kwanza ilikuwa ya joto, na mwisho, wakati basi ilikuwa kusubiri - upepo umeongezeka. Wakati huo tulijifunza somo kuu: hata kwenye safari ya kusini, unapaswa kuchukua vitu vya joto!
Kwa ujumla, kijiji cha VITTAZEVO ni mahali pazuri sana na ya utulivu na pwani pana ya dhahabu (hii inaweza kuonekana kwenye picha). Kwa bahati mbaya, haiwezekani kutabiri, ambayo wakati huu utakutana nawe. Ndiyo sababu VITTAZEVO ina chaguzi nyingi yenyewe, jinsi ya kutumia muda. Kisha, kwa matokeo yoyote, likizo itaruka haraka na itaacha hisia tu nzuri katika kumbukumbu yake mwenyewe.