Nilipokuwa kwenye safari ya biashara nchini India, nilianguka siku mbili na nikawaweka katika mji wa Hymarabad. Uchaguzi ulianguka mahali hapa, kama nilitaka kuzama kabisa katika hali ya Hindi. Ndege yetu iliingia kwenye uwanja wa ndege kwao. Gandhi na kutoka huko kwenye teksi tulimfukuza hoteli. Barabara ilichukua saa moja, ingawa umbali ni mdogo, mahali fulani kilomita 20.
Movement nchini India ni kitu cha machafuko, mtu kutoka nchi nyingine ni kabisa isiyoeleweka. Ishara za magari zinasikika kila mahali, madereva kutoka kwenye madirisha ya kupiga kelele kwa kila mmoja, migogoro ya trafiki ni wazimu. Kwa kuongeza, hakuna kitu cha kushangaza katika ukweli kwamba gari huenda kwenye barabara. Wao ni kuchukuliwa wanyama takatifu, hivyo wanaweza kutembea wapi wanataka.
Hoteli yetu iligeuka kuwa nzuri, hata kulikuwa na bwawa, eneo la kijani. Chumba ni safi, nilitarajia mbaya zaidi. Kuweka, tulikwenda kuchunguza mazingira. Mji una ziwa bandia, katikati ya ambayo ni sanamu ya Buddha. Inawezekana kuogelea ndani yake kwa ada ya ziada na kuzingatia karibu.
Hatukufanya hivyo, kwa sababu hakuna kitu kinachovutia katika somo hili hakujikuta.
Hyderabad inajulikana kwa bazaars na lulu zake. Baada ya kupiga soko, fika antisanitia kabisa, watu wafu na hamu ya kupata chochote mara moja.
Sio mbali na jiji kuna ngome ya zamani, kitu cha kihistoria cha kuvutia sana. Lakini kwa kuwa tulikuwa karibu naye bila mwongozo, siwezi kusema juu ya kuonekana kwake.
Kutoka kwa marafiki na Hyderabad, nilikuwa na hisia hasi tu. Umaskini, uchafu, machafuko ... Niligundua kwamba sikuwa na kusimama katika mji mzuri, na siipaswi kulalamika kuhusu utoto wa hatima.