Agosti huko Montenegro, urefu wa msimu. Wageni wa taifa na umri mbalimbali huenda hapa kupiga mbio katika miji ya mapumziko ya ndani. Na watoto wangu tulipumzika huko Montenegro kwa Agosti yote kuwa na muda wa kufurahia bahari pekee ya Adriatic, lakini pia kuendesha njia kuu ya uzuri huu, lakini kamili ya nchi.
Kuchukua gari, tulikimbia kando ya pwani hadi eneo maarufu sana, la kawaida la Sveti Stephen (St. Stephen). Mashine ya watalii wanaacha kwenye wimbo bado kwenye entrances kwa pato hili lililopelekwa sana la kisiwa cha Sveti Stefan. Bila kujitolea kuinua tamaa ya kudumisha wote katika kumbukumbu, na katika picha ya charm ya kuvutia ya moja ya maeneo yenye kupendeza sio tu kwa uzuri wa Montenegro, lakini pia Ulaya yote, na hivyo kujaribu kuifunika kutoka kwa aina mbalimbali ya pembe na umbali. Na nilishindwa sawa na kusema, kuanzia kupiga kisiwa kutoka kwenye wimbo.
Sveti Stefan, bila shaka, ya kushangaza! Kisiwa hiki kilichozungukwa na maji ya turquoise, na sasa mpendwa na mapumziko ya mtindo inaonekana kama ufalme wa ajabu. Inawezekana kufurahia yeye kama wewe si usio na usio, basi sana, kwa muda mrefu sana. Kwenda pwani na kuacha gari katika kura ya maegesho, tuliweza kupenda uumbaji wa ajabu wa mikono ya binadamu kutoka umbali wa karibu. Kwa kawaida, watalii kwenye pwani hawakuwa sana, licha ya tarehe ya kilele cha likizo yetu.
Pwani ni nzuri - jiwe kubwa na maji ya uwazi, vizuri, na historia ya Sveti Stephen mwenyewe. Masaa mawili karibu bila breather (tu kula ice cream kununuliwa hapa pwani) na furaha kubwa splashed katika bahari mpole, admiring Sveti Stefan. Na kabisa haifai uzuri wa ajabu wa kisiwa hicho. Kuhudhuria mahali hapa, bila shaka, thamani yake.
Lakini labda sitaki kupumzika kwenye mapumziko haya. Uzuri wowote, ikiwa ni muda mrefu kuwaangalia kila siku, inakuwa kama matokeo ya kidogo, ya kawaida na haifai kuwa tayari hisia hizo na hisia ambazo katika mkutano wa kwanza. Napenda maeneo kama Sveti Stefan, kuweka mkali, sio kumbukumbu.