Swali labda unaweza kuunda vinginevyo: Je, ni busara kwenda kwenye pondeneen kwa muda mrefu? Nilitarajia kuishi katika mji huu kwa muda wa siku tano, lakini uliwekwa katika siku mbili. Na ikiwa ni sahihi, basi jumla ya siku moja na nusu na usiku mmoja.
Ikumbukwe kwamba katika pennosis nilipata baada ya kutembelea na Siem Ripa na, labda, hii ilichezwa na jukumu la mwisho katika hisia yangu ya mji mkuu wa Cambodia.
Jambo la kwanza ambalo linalenga ndani ya macho ni umaskini na uchafu. Mtu atakataa kwamba hii ni maarufu kwa hii si tu Cambodia, lakini pia nchi nyingine za Asia ya Kusini. Lakini nilitarajia kuona hasa mji mkuu au angalau kitu kama hicho.
Kupiga nje ya basi ya basi, mara moja nilikuwa nikiingia ndani ya binadamu, upasuaji wa beeps ya usafiri na umati wa watu wa Tuk, ambao walikuwa wakipigana na wazungu wote, wakijaribu kuchukua utalii mara moja.
Vumbi, nafasi, mwombaji - hisia ya kwanza ya Phnom Penh. Kutembea kwa njia ya barabara ya jiji haitatoa furaha kubwa. Na sababu kuu ni kutokuwepo kwa hewa.
Ni halisi iliyowekwa na gesi za kutolea nje ya usafiri wa kawaida wa Motobayki Kusini. Na tangu petroli ya juu ya gharama kubwa, Cambodian wamejifunza kufanya maambukizi ya kutisha sana. Hii inaonekana hasa ikiwa unatumia huduma za motories kwa saa moja. Mimi, kwa ujinga, nimeamua kwenda karibu mwishoni mwa mchana kuchunguza vivutio vya detached zaidi ya Phnom Penh - uwanja wa kifo. Kwa hiyo sijawahi kupumua katika maisha katika maisha yangu, sasa nilielewa kwa nini karibu wote wa Cambodia wanahamia masks ya kinga, lakini kwa kweli katika kupumua. Kidokezo: Usihifadhi kwenye teksi, na kama unataka kigeni - pata faida ya huduma za Motorikshi mapema asubuhi, wakati barabara bado haijajaza "Twist" ya ndani.
Kwa ujumla, kupenya ni nzuri asubuhi. Uwezo, udhaifu, watu wanalala kwenye udongo, kufungua maduka ya wafanyabiashara - wakati huu wa siku ya kupenya hata inakuwa nzuri. Lakini mimi kukimbia mbele, lakini kwa sasa, na jinsi gani, ikawa, jioni ya mwisho katika Phnom Penh alishtuka na ukosefu kamili wa umeme. Nilikwenda kwenye giza na nikataa barabara mbili tu zilikazwa - karibu na tundu na Mto Mekong. Ni juu ya barabara hizi mbili ambazo nightlife inapita. Hapa ni baa, migahawa, mikahawa.
Hakuna tamaa ya kuangalia katika kifupi cha giza. Lakini juu ya tundu, inawezekana kufurahia kutafakari kwa likizo isiyo na wasiwasi ya Cambodia baada ya kazi. Watu wanajihusisha na mambo ya kawaida kwao: kuliwa haki juu ya lami, huzindua njiwa, kundi la watoto wa umri tofauti na Gicanes ya furaha walikimbia kati ya watu wazima.
Idadi ya wageni ni ya kushangaza sana, idadi ya wageni si rahisi, lakini mengi. Tamba, kama mji mzima kwa ujumla, sio kunyongwa vizuri. Ingawa katika miji mingi, kila mtu anajaribu kutafakari tambara ya barabara. Ndiyo, pana, ndiyo, iliyopigwa na matofali, lakini kwa ujumla, inaonekana kwamba wajenzi wasio na maana kwa sababu fulani wamepiga matengenezo kwa kasi.
Lakini, kama nilivyoandikwa hapo juu, asubuhi ya mapema, petetrate inaonekana tofauti. Ni wakati huu kwamba siku ni bora kutembea kupitia mitaa.
Kivutio kizuri zaidi - nyumba ya kifalme inafungua nusu ya asubuhi ya tisa. Kwa wakati huu, watalii wa pekee wa kigeni wanahudhuria. Silence, alikiuka tu kwa sauti za nyani, kutokuwa na wasiwasi na utukufu wa kifalme wa majengo hufanya uisahau wapi.
Lakini umaskini bado ni mishipa mengi. Hasa pole kwa watoto. Wanaanza kulia tangu umri mdogo na wakati mkono wa chafu wa mtoto unakabiliwa na wewe, moyo unasisitizwa kutoka kwa huruma. Watoto ni chafu, wamepuuzwa, na macho ya njaa. Tamasha sio kwa moyo wa kukata tamaa.
Kusema kwamba sikupenda phnompene, lakini nilitaka kurudi hapa hivi karibuni. Nina matumaini kwamba Cambodia wataweza kusafisha mji mkuu wa ufalme wa Cambodia. Wapanda au la? Bado kwenda! Ili kuona jinsi mji mkuu unaweza kuonekana kama kawaida kwa Wazungu.