යීකෙටරින්බර්ග්හි, මම තනිකරම ව්යාපාර කටයුතුවල යෙදී සිටිමු ජර්මනියේ කොන්සල් කාර්යාලයේ වීසා ඉදිරිපත් කළේය. නමුත් මට පුහුණු වීමට බොහෝ නිදහස් කාලයක් තිබූ අතර, මම නගරය වටා ඇවිදීමට ගියෙමි. මම හිතුවේ නැහැ ඔහු මෙච්චර නවීනයි කියලා. බහු මහල් ව්යාපාර මධ්යස්ථාන මොස්කව් පිළිබඳ ඔවුන්ගේ අදහස්වලට මග හැරියේ නැත. පෝච්චියේ වීදි, කඳු බෑවුම්, බරපතල මිනිසුන්, වැඩ කිරීමට ඉක්මන් වේ ... නගර කේන්ද්රය වැඩි වැඩියෙන් මොස්කව් ගැන මට මතක් කර දුන්නේය.
ඇත්ත, මධ්යස්ථානය පමණි. ඉතිරි ප්රදේශ තරමක් සාමාන්යයි, එතරම් පිරිසිදු හා නවීන නොවේ.
කලක් යෙකටින්බර්ග්හි ජීවත් වූ හුරුපුරුදු හුරුපුරුදු, මට සත්වෝද්යානයට යන්න කියා උපදෙස් දුන්නා. විශේෂ දෙයක් ඇති බව මම නොකියමි. සත්වෝද්යානය, ලොකු, තරමක් පිරිසිදුයි ... මම සාමාන්යයෙන් ස්ථාන ගැන ඔබම සැක කරනවා.
නමුත් මම එයට කැමතියි, එබැවින් මේවා ස්මාරක වේ. වේල්ල අසල ඇති බැම්ම මත, සිත්ගන්නාසුලු උපක්රම කිහිපයක් දුටුවේය. පළමුව, ව්ලැඩිමීර් වායොට්ස්කි සහ මරීනා වීලාඩ්ගේ ස්මාරකය. ස්මාරකය පුද්ගලයෙකු පමණක් නිරූපණය නොකරන නමුත් මොහොතකට ඔහුගේ ජීවිතයෙන් යම් මොහොතක් මාරු කරන විට මම එයට කැමතියි. මේක. එය ඉතිහාසය දැනේ. දෙවනුව, මෙය අදෘශ්යමාන පුද්ගලයෙකුට ස්මාරකයක්. මුල්, ඇස්ෆල්ට් වල ධාවන පථ. මගේ මතය අනුව, ආර්ථික හා නිර්මාණාත්මකව. එකම ශ්රේණියේ, යතුරුපුවරුවේ ස්මාරකය, ආර්ථික වශයෙන් පමණක් නොව අසාමාන්ය ලෙස. නගරයේ එවැනි විනෝද ස්මාරක බොහොමයක් තිබේ.
ගමනේ සිට, යෙකතින්බර්ග්හි වැසියන් ව්යාපාරයක් බව, නමුත් මිනිසුන් විහිළු කරන්නේ කෙසේදැයි දන්නා අය බව මට වැටහුණි. ඉතා සිසිල් දේ.