W Aleksandrii trafiamy na transport drogowy wzdłuż drogi wzdłuż której znajdują się najbogatsze banany i plantacje ananasowe. Kierowca po drodze powiedział nam straszne historie, które ludzie pracują na pensie na tych plantacjach, aw przypadku ich prowincji stosują karę fizyczną. Nie zobowiązuję się oceniać, czy jest to prawda lub inny rower dla turystów, ale wiele kilometrów pola bananów wydaje się naprawdę przynieść silne uprawy.
Położony w hotelu, na placu El Nasr, po raz pierwszy poszliśmy na morze. Wspaniały pięciokołowy nabrzeże okazał się nie daleko, ale droga do jej podwójnego wrażenia. Dosłownie Aleksandria City of Contrasts: Na jednej z ulic czystość, porządek i dość europejskich krajobrazów, zwłaszcza jeśli są podobne do ich stylów architektury, ale na drugiej ulicy można obserwować góry śmieci. Dlaczego są ulice, właściciel najbliższego sklepu może umyć chodnik, podczas gdy sąsiad będzie luźno zaśmiecający.
Morze do mycia czterech milionów megapolis jest w zasadzie dość czysty, to tylko woda daleko od wygodnych wygodnych przez całoroczne temperatury Morza Czerwonego. Ale wciąż się koncentrujemy, wtedy rosyjski środek profilaktyczny w hotelu przejął tradycyjnie.
Opowiem ci o alkoholu, więc nie ma nikogo na otwartym, ale jeśli jest to pożądane, wszystko można kupić. Z programu obowiązkowego odwiedził wycieczki do pałacu Hiedivova, kupili pamiątki w pobliżu Kitebay Fort, rzekomo zbudowany z pozostałości słynnej latarni morskiej Aleksandrii.
Odwiedziliśmy także Meczet położony w pobliżu Fort, choć nie wolno w środku, choć w zasadzie początkowo wyjaśniliśmy, że meczet był warunkowo otwarty dla turystów.
Byliśmy bardzo źli na turystę w latach na starych i silnie zmęczonych Mercedes, kiedy był taki, gdyby był, lub studiował w Rosji, a teraz pośpieszył z rosyjskich żartów, dodatków i maty, słusznie usłyszeć to, jak przyjęte akcenty . Inną ciekawą historią przydarzyło się nam podczas podróży do lokalnych sklepów, z których wiele z nich jest dumnie nazywane fabrykami na podstawie faktu, że ktoś szyje coś na podwórku. W jednym sklepie spotkaliśmy rosyjską kobietę Tamaru, wiele lat temu żonaty Egipcjanin. Z biegiem lat Tom nigdy nie opanował jako obcych języka, ale prawie wszystkie lokalne wokół niej było znalazły się w języku rosyjskim. Pomogła nam włączyć jedną operację. Jeden z nas, po uzyskaniu grubego łańcucha, nosiła go na tydzień, a teraz zmienił zdanie, dodatkowo miał wątpliwości co do autentyczności metali szlachetnych. Tamara podała nam notatkę, na której w sklepie wzięliśmy biżuterię i zwróciliśmy dzień, a także zapewnili, że jest to wspólna praktyka. Nadal jestem ciekawy, jak to było w tej notatce.