Jeśli planujesz odwiedzić stolicę Kambodży w punk, wówczas Muzeum żużla Tolo jest miejscem, w którym możesz być zainteresowany, aby wyglądać. Na każdym skręcie, taksówkarzowi kierowcy zaoferują tę wycieczkę, więc nie będzie trudno tam dotrzeć, muzeum znajduje się w centralnej części miasta.
Polecam odwiedzić tylko te, których układ nerwowy jest odporny na wizerunek krwawej tortur i tortur.
Tuol żużel jest budynkiem dawnej szkoły, która została przekształcona na więzienie z kamerami tortur podczas panowania Red Khmera od 1975 do 1979 roku.
Ponad 20 tysięcy osób było torturowanych na śmierć i tylko niewielki odsetek więźniów udało się uniknąć śmierci.
Ludzie dotarli do tego więzienia pod artykułem "Szpiegostwo", ale w Nasami, wszyscy, którzy według Paula może reprezentować niebezpieczeństwo jego reżimu.
Byli to studenci, nauczyciele, naukowcy, lekarze, przywódcy partii, mnichów buddyjskich i wielu innych. Wszyscy ci, którzy mieli edukację, mogliby czytać i napisać niebezpieczeństwo. Reżim bezwzględnie zniszczył tych ludzi, pozostawiając pełną ruinę w kraju po upadku w 1979 roku.
Po przybyciu do więzienia wszyscy byli rozbierani, ich rzeczy osobiste zostały wybrane i zmusiły ich biografię. Wszystkie fakty począwsze od wczesnego dzieciństwa powinny zostały wymienione. Dało to bazę dla niezliczonych przesłuchań przez pracowników więziennych.
Więźniowie zostali sfotografowani i przypisani im numer sekwencji, widać ogromną liczbę ofiar ofiar na ścianach więzienia.
Więźniowie umieszczono w odosobnionych wąskich komórkach, gdzie spaliły na podłodze cementu. Zabrani się rozmawiać ze sobą. Poświęcili je dwa razy dziennie z małymi częściami płynnej owsianki ryżowej, suszy tylko za zgodą strażników. Higiena była tam nieobecna, która doprowadziła do rozprzestrzeniania się różnych chorób skóry i zakaźnych. Zakupiony zabity.
Dzień w więzieniu rozpoczął się o 4,30 rano z sprawdzeniem wszystkich więźniów na obecność przedmiotów, które mogliby się zabić. Próby samobójcze nie były rzadkie, niektórzy więźniowie udało się skończyć na własną rękę.
Wszyscy więźniowie byli torturowani, szukając z nich fałszywych wyznania.
Wszystkie narzędzia do tortur jest zachowane w Muzeum. Ludzie zostali złapani przez żelazne łańcuchy do łóżka, nalewały je metalowymi prętami, spalone, odcięte palce i ręce.
Tortury było wiele godzin i bezwzględni, tak długo, jak więźnia nie rozpoznał jego winy. Po tym rozpoznawanie winy został zastrzelony lub zawieszony na podwórku szkoły.
Nieżywy poplamione w ogólnych grobach w więzieniu, gdy miejsca zaczęły brakować, zaczęli być wyjęte z miasta, gdzie zostały spalone, a także porzucone do grobów.
Około 80 obcych obywateli wpadł także w S-21, nie było możliwe przetrwanie któregokolwiek z nich.
Wizyta w Muzeum pogłępi zrozumienie przerażenia, że populacja tego kraju doświadczyła. Stanie się jasne, dlaczego Kambodża wciąż jest tak trudna, aby wznieść się z kolanami i rozpocząć rozwijanie. Odcisk smutku jest nadal bardzo nie bardzo zauważalny na twarzach ludzi, takie uczucie, które strach minęło genetycznie nawet do młodego pokolenia.
Wizyta do żużla Tol nauczyła mnie jeszcze większego współczucia, teraz staram się nie potępiać ludzi, ale próbuję zrozumieć ich poprzez badanie ich historii i szczerych zainteresowań w doświadczonych wydarzeniach narodowych.