Drodzy czytelnicy wszyscy mile widziani! Czekałem, aż mogę napisać recenzję, aby podzielić się z tobą ze swoimi emocjami i łaską, która przetrwała w moim sercu po tym rejsie. Mówię, że na fakt, że naprawdę mnie nieoczekiwanie stało się mi bardzo niespodziewanie. W Grecji często odpoczywam, w szczególności na Chalkidiki. Tym razem postanowiłem po prostu zrobić sobie przerwę od wszystkiego, idź na morze i sunbathe. Na plaży słyszałem od nowej znajomości, że idzie na rejs do Athos, nadal powiedziała mi o pasie dziewicy, tutaj pamiętałem historie Gida Alexandra i jego obietnicę pomyśleć o wycieczce. Wieczorem wyraźnie wyrażam moje "tak". I zacząłem mentalnie przygotowując się do pielgrzymki, Aegis trasy była taka. Rano był autobus, przenieśliśmy się do Ormos Panagiyas, poszliśmy około 30 minut i wszystko poszło na statek, podczas gdy nasz przewodnik powiedział nam nawet wtedy o znaczeniu podróży i zrozumiałem, że dzień będzie bardzo zwyczajny. Siedzieliśmy na statku, a rejs zaczął. Podczas gdy poszli po morzu. Byliśmy dystrybuowani do nagrania nazwisk Saint Athos, pamiętałem wszystkich, a więc wszystko było przemyślane najdrobniejsze szczegóły.
Potem zaczęliśmy zbliżyć się do klasztorów i słuchaliśmy informacji o ich historii i życiu codziennym. A wtedy taka radość została zatrzymana - mnichów Athos z kapliczkami z klasztoru zostały umieszczone na statku, przyniósł nam uczciwy rozdział Panelyamon, relikwie świętej wielkiej Marina Marina i Desna George'a zwycięskiego.
Wtedy byliśmy w kolejce czekając na chwilę kultu, a wiesz, muszę przyznać, że oczekiwanie to było jednym z najbardziej nadużywania chwil w moim życiu, wszyscy zostali zapamiętani i umysłowo poprosiłem o modlitwy za wszystko. Ponadto mnisi były błogosławione i daliśmy im nasze rzeczy, aby uświęcić, woli, kto są krzyżami, którzy są ikonami, którzy są pierścieniami. To samo było kolejne zatrzymanie, gdzie przyniosło nam ciało dziewicy, jego matki Maria Otwoci, sama z wełną wielbłądziej i ikona przyniósł Allman.
Emocje nie przekazują słów! Mój przyjaciel i ja nie powstrzymaliśmy łez jak ludzie stojących w pobliżu, zapytali wszystko, dla siebie, dla siebie pomyślałem o najbardziej intymnym i świetle, a wszystko zachodziło z serca. I wydawało nam się, że była modlitwa u stóp Afronicznej w niebo. To pielgrzymka ode mnie. Dzięki ulubionym operatorze nowych i nowych odkryć! Świetna radość z twojej pracy.
