W Padanie po prostu powiedz, jest wystarczająco dużo atrakcji. Jest ich praktycznie nie. Ale tutaj, gdzie możesz iść podczas podróży do tego wielkiego miasta:
Stare Miasto (Stare Miasto)
Ta historyczna część miasta z licznych starych budynków i połów portu to ślady holenderskiej dominacji. Architektura kolonialna - główna atrakcja Padanga.
Stare Miasto znajduje się nad brzegiem rzeki Muaro. Spacer wzdłuż pięknej alejki obok rzeki, podziwiać stare holenderskie budynki - wystarczy przynajmniej jedna wieczorna przygoda! Historyczny port był zbudowany przez holenderskiego. Teraz port i rzeka wypełniają kolorowe małe łodzie - wygląda całkiem malownicze.
Nie przegap pięknego mostu nad rzeką, mostem Sitti Nurbaya (Most Sitti Nurbaya), który błyszczy kolorowe światła w godzinach wieczornych i nocnych.
Nawiasem mówiąc, na starym mieście znajduje się stara dzielnica chińska (Chinatown) ze starymi domami handlowymi. Znajdziesz tam starej chińskiej świątyni świątyni Si Hien Kiong. Ogólnie rzecz biorąc, aby odwiedzić Padana, a nie spacerując przez Stare Miasto, jest po prostu niemożliwe i niewybaczalne!
Aditoyawarman Museum (Muzeum Adityawarman)
Inne miejsce, które musisz tylko odwiedzić. To muzeum poświęcone jest historii i kultury Sumatry Zachodniej.
W szczególności większość zbiorów muzeów poświęcony lokalnej grupie etnicznej ludności - Minantkau. Minantkabau w większości muzułmanów, ale mimo że ratownicy i przekonania zostały poddane silnym wpływem hinduskiej kultury, a wszystko w ogóle okazało się bardzo niezwykłe i interesujące.
Muzeum znajduje się w samym sercu miasta. Muzeum jest znane wśród nie tylko turystów, ale także studentów i badaczy, którzy chcą w pełni zanurzyć się w kulturze Minangkabau. Wśród kolekcji - dokumenty, zdjęcia, tradycyjne kostiumy, instrumenty muzyczne, M. Tradycyjne jedzenie, dziedzictwo królów Minantkabau, dekoracji królewskich i mebli, miniaturowe ruffles hadan (tradycyjny dom tego ludzi) i innych prawie 6000 eksponatów (jeśli więcej Precyzyjnie 5,781).
Oczywiście najciekawe obiekty są królewskie kawałki - sztylet, wagon królewski, a także tron ślubny w tradycyjnym otoczeniu.
Kolejny rozrywkowy moment jest najbardziej rummy Hadan, bardziej precyzyjnie, jak stosowano tam pokoje. Wcześniej rodziny rodziny nie mogły zostać z rodzicami, a oni mieszkali w "Surau" lub w dniu wyżywieniu, gdzie byli nauczani przez Koran i nauki religii muzułmańskiej, a także sztuki jaźni -obrona. Dziewczyny nauczyły się być dobrymi matkami. System pokrewieństwa Minangcabau różni się od większości innych indonezyjskich grup etnicznych, ponieważ rodzina Minantkabau "jest uważana za" na kobiecej linii (pytania dotyczące dziedziczenia własności rodziny, na przykład, Ziemi i w domu, zostały podane precyzyjnie linia żeńska). Wszystko to jest pokazane w muzeum.
Ogólnie rzecz biorąc, ta galeria została otwarta w 1977 roku. Muzeum obejmuje powierzchnię 2,6 hektarów. Budynek muzealny jest tak interesujący w sobie - jest to tradycyjny dom o nazwie Bagonjong lub Baanjuang. Cóż, tak trudna wymuszona nazwa muzeum została wykonana przez nazwę jednego z ważnych królów królów Minantkabau King.
Kolekcja muzeum jest podzielona przez dziesięć tematów: geologia i geografia, biologia, etnografia, archeologia, historia, numizmatyka i heraldyka, filologia, ceramika, sztuka i technologia.
Oprócz kultury Minangkabau, kolekcja muzeum reprezentuje małą kolekcję poświęconą Mentai, wyspy, które są częścią prowincji Sumatry Zachodniej. Nawiasem mówiąc, kultura Mentai jest bardzo różna od Minantkabau i wydają się nie być związani ze sobą.
Nawet przed wejściem do muzeum zobaczysz dwa ciekawe obiekty przed nimi - są to typowe stodoły ryżowe (Rangkiang).
Stajnia ryżowe, z reguły umieszczone z przodu domu. Tutaj znajdziesz także wagon Buffalo, a także samolot II wojny światowej. Cóż, przestronny landlocker z zacienionymi drzewami jest ulubionym miejscem do spaceru od miejscowych.
Godziny otwarcia muzeum: wtorek - piątek: 08.00 - 16:00, w poniedziałki muzeum jest zamknięte.
Wielki Meczet Gantiang (Wielki Meczet Gantiang lub Ganting Grand Masjid)
Meczet, znany również jako Masjid Raya Gantiang, jeden z najstarszych meczetów w Indonezji. Jest na starym mieście Padanga. Meczet został zbudowany na początku XVIII wieku na brzegach rzeki, ale wkrótce został przetransportowany do miejsca, w którym jest teraz, ponieważ holender chciał zbudować drogę do portu przez terytorium, gdzie stary meczet był stojąc w tym czasie. Ogólnie rzecz biorąc, ponowne meczet zostało ukończone do 1805 roku. Meczet był skromny: mały, z drewnianymi ścianami i kamiennymi podłogami.
Budowa meczetu w Grandstick była zaangażowana w lokalnych mieszkańców, próbując zbudować coś takiego jak Wielki Meczet Jenne (w mieście Jenne, Mali). Projekt ten został sfinansowany przez lokalnych przedsiębiorców i został zbudowany na ziemi przekazanej przez lokalnych mieszkańców. Ponieważ budowa meczetu stała się punktem wyjścia wśród pielgrzymów. W 1900 roku naprawa rozpoczęła się w Meczecie - Holendrzy został poinstruowany, aby ustawić podłogi wyłożone kafelkami i rozszerzyć pokój z przodu i elewację budynku. Ośmiokątna kopuła została wzniesiona nad meczetem, aw niektórych miejscach uderzyli w chiński styl. W 1960 r. Masjid otrzymał 25 kolumn urządzonych płytkami ceramicznymi - każdy filar poświęcony jest jednym z 25 proroków wymienionych w Koranie, aby nazwy proroków są na nich wygrawerowane. Po kolejnych kilku latach dwa minaret zbudowany obok kopuły. W rezultacie okazało się, że meczet jest mieszaniną różnych stylów architektonicznych - islamski z elementami architektury chińskiej i europejskiej.
Na początku lat 20. meczet częściowo funkcjonował jako szkoła. Podczas japońskiego krótkiego zawodu, na początku 1940 roku, meczet stał się siedzibą wojska - był tam, że rdzenne narody regionu otrzymały szkolenie wojskowe od japońskiego. Po tym, jak Indonezja otrzymała niezależność, meczet zaczął uczestniczyć w ważnych urzędnikach zagranicznych, w tym wysoki rankingowych towarzyszy z Malezji, Egiptu i Arabii Saudyjskiej. Dziś meczet nadal pracuje jako szkoła i oczywiście jako meczet.