Phi Phei jest jednym z najbardziej omówionych i znanych miejsc w Azji Południowo-Wschodniej. Dzięki niesamowitym pięknie, Phi-PHI zdecydowanie opóźnił się na listach tras turystycznych ostatnich lat. Piękno wyspy nie ma równych, nawet wśród pobliskich wysp oszałamiających krajobrazów.
Wapienne skały, turkusowe wody, białe piaszczyste plaże i kamień milowy niecierpliwego lasu wykonane Phi-PIHI Idealny tropikalny ostry, w ten sposób wiele marzeń w dusznych biurach.
Wydarzenia ostatnich 20 lat, jednak PHI-PI, przedmiot poważnych nieporozumień. Ci, którzy chcieli zachować jego naturalność, zderzyli swoje czoła z tymi, którzy chcieli zrobić wyspę miejscem wypoczynku światowej klasy, a zatem, aby uzyskać dobry zysk z tego.
Aby zrozumieć przyczynę sporu, wyobraź sobie, jak wyspa była jak ponad dwie dekady temu, kiedy był pierwszy "otwarty" przez przedsiębiorczych turystów poszukujących Eden na Ziemi.
Ten rajski ogród, znaleźli się tak samo na Phi-Pi-Don - długie, szerokie piaszczyste, elegancko bijące między dwiema wspaniałymi wyspami, przemyto wodami dwóch spokojnych zatoczek, które są idealne do pływania, snorkelingu i nurkowania. Wszystko to piękno otaczają skały, dla których jest tak fajne i gęste lasy.
Gdy wyspa zamierzyła plemiona tzw. Gypsies morskich Chao Ko (lub, jak nazywali się sobą, ludzi wyspy). W tamtych czasach nie było pomocy i sklepów, była tylko kilka łodzi, na której Tsygana udała się do sąsiednich wysp, aby coś sprzedać lub kupić.
A kiedy ludzie nagle zaczęli szukać niebiańskiego rogu, wtedy na sarafined Radio, wszyscy zostali rozpoznani o Phi Phi.
Raz idylliczny plażowy Tone Sai stał się portem, strzelonym łodzią i śmieciami, z molem, aby pomieścić duże naczynia, które stale dostarczają turystów do brzegu.
Sandstenters są teraz prawie nierozpoznawalne, wszystkie pokryte willi, luksusowe hotele, bary, restauracje i kawiarnie internetowe, biura podróży, banki, sklepy, kioski biżuterię i targi.
Turyści są ścigani przez Thais i cudzoziemców mieszkających na wyspie, reklamują nurkowanie, łodzie do wynajęcia, zakwaterowania i barów. Ogólnie rzecz biorąc, wyobraź sobie hałas. Ci, którzy pamiętają, że było wcześniej, ledwo powstrzymuje łzy, kiedy zobaczą miejsce dzisiaj.
W końcu Phi-Phi jest częściowo częścią terytorium Parku Narodowego. Możliwe było utworzenie chronionego parku z ścieżkami przyjemności ze wyspy, miejsc do wspinaczki i zacisznych narożników nurkowania. Potem byłoby zagubionym raj!
Ale wina leży nie tylko z zagranicznymi turystami, którzy tak pędzą na wyspę "Bounty" - nadal mogli przyjechać na dziką wyspę z małymi grupami i przechylającymi się w Nehla Coconut Palmy, odpoczywając w namiotach. Rząd Tajski postanowił złożyć wyspę dobrze rozwiniętego dostępu do wczasowiczów z całego świata.
Sprawy na rozwijającej się wyspie Phi-Phi przyjęły tragiczne obroty w 2004 r., Kiedy Tsunami był przytłoczony jego brzegami. Wydawałoby się, że sama natura zbuntowała się przeciwko obecności turystycznej i dała szansę, aby wyspić wyspę przez park narodowy. Nie!
Z drugiej strony wyspa wygląda znacznie lepiej niż w tamtych czasach, gdy turystyka zaczęła się rozwijać, a plaże były brudne. Dzięki rosnącej realizacji znaczenia stanu ekologicznego tego części sushi, dziś piasek i woda tutaj są dość czyste, nie ma prawie żadnych samochodów na wyspie, i nie ma planów budowy dróg.
Kilka tuzin motocykli (czasami z wózkami inwalidzką) wykonane są przez drogi piaszczyste i gruntowe (w głównej osadzie utwardzonych dróg), pasażerów do ich hoteli, a także dostarczanie towarów i sprzętu. Cóż, skutery. Rowerzyści są również dużo, a już jest ona denerwująca, zwłaszcza w wąskich uliczkach PHI PHI, gdzie rowerzyści nie zwracają uwagi na pieszych.
Podobnie jak przed Tsunami, wioska Ton Sai zajmuje znaczną część nadmorskiego i działa jako centrum handlowe na świeżym powietrzu. A turyści oferują kilkanaście barów z ognia pokazu do zegarem predestalu.
Chociaż średnie ceny dla Phi Phi są wyższe niż na wielu innych wyspach tajskich, w ogóle, jest niezwykle tani niż w wielu innych ośrodkach świata. Wypróbuj, aby znaleźć przyzwoity pokój na Hawajach lub w San Tropez za dziesięć dolarów za noc! Nie? Otóż to!
Ostatnio, przybrzeżne imprezy stają się coraz bardziej hałaśliwe i zabawne i trwają do 3/4/5 rano. Może to być poważny problem dla tych, którzy zatrzymują się w plaży na Ao Loh Dalam. Prawo licencyjne, które regulują sprzedaż alkoholu po prostu nie dotyczą niektórych barów (jeśli ich właściciel ma połączenia). Dlatego wielu podróżnych, którzy przybyli do spokojnego spokojnego, ostatecznie po prostu odejść lub głęboko na wyspę.
Pomimo dużej liczby dostawców i tłumów turystów, wieś ton Sai myje, aby stać się doskonałą pomocą dla tych, którzy uwielbiają bawić się. A z punktu widzenia nietkniętego tropikalnego raju, przez którą wyspa była kiedyś, dobra wiadomość za już zdenerwowana - wszystko jest tam, ogólnie, w porządku, nie martw się! Na przykład sąsiednia wyspa z Phi Phi-Don, Phi Phi-le Prawie całkowicie Wilder jest dostępny tylko na wycieczki na łodzi. Chociaż wielu teraz narzeka, że te łodzie, które przychodzą do dnia, znowu zepsuć miejsce, a nawet dziecko Pi-Pi-Le nie jest już taki sam. Ale w rzeczywistości jest to naprawdę dzika wyspa. I jednak bardzo imponujące.
I między tonem powiedzenia i Jeziora Tong, na północnym krańcu wyspy, jest pół tuzina plaż, do wielu z których można dostać tylko na łódź - że możesz uciec od nieznośnego tłumu. Można również znaleźć zakwaterowanie, od bardzo tanich chat do dość wykwintnych hoteli. A Gypsies morskie, Chao Ko (jak również Loar Loom lub Chao Talay) nadal mieszkają na Laem Tong, zarządzaj lokalnymi sklepami, w których jedzenie i napoje są na sprzedaż po niskich cenach.
Nawet kilka minut spacerem od wioski Ton Sai do północnego kawałka przesmyki, znajdziesz szeroką gamę obudowy, gdzie można łatwo zapomnieć o wątpliwych zabytków wyspy, takich jak bary i centra handlowe. Dlaczego to wszystko, jeśli tak piękno się dzieje?