W wizycie stolicy Japonii w październiku 2006 r. Spędziłem pierwszą oficjalną opłatą. Zwrócił się zszokowany. Główne uderzające odkrycie: Tutaj nie mówią o zwykłych językach europejskich, tylko w rodzimym; Właściciele Rosjan są niezwykle rzadki. Cóż, łapany przewodnik Lonely Planet. Ze wszystkich opisanych muzeów wielokrotnych, ekspozycja była zaskoczona jedynie Galeria Vintage Druki Yuko-E, pokryte Tatami. Tutaj idą w śmiesznych kapciach.
Dedykowane do wystawy Nature i Nauk Muzeum Narodowego wydawało się bezpośrednio nudne. Spacer po sąsiednim zoo Weno był bardziej zabawny. Głosiłem pandę, karmiłem z rąk kaczek. Stworzenia potomnych. Tokio, za nic na wschód, skromne megalopolis, turystów próbuje przyciągnąć luksusowe zakupy. Jazda na ładnym tramwaju rzecznym nagle kończy się w Asakus - kwartał handlowy oferujący papier ryżowy, pierścienie, wentylator, pocztówki, parasole letnie. Multi-Storey Department Stories nazywane są jasnymi znakami.
Status Restauracje serwują dość zwykłe sushi. Ich specjalizacja: Xiaba Xiaba (sałatka z pysznego mięsa marmurowej krowy), makaron z dodatkami. Znalezienie pysznych sushi musi być w Isakai (Beerushki). Tokio fast food - naleśniki z bitą śmietaną. Z pewnością kupują, gdy pójdą do Sumo. W konkursach publiczność ukrywa się w przedziałach na cztery i boli dla sportowców, otoczenie na bujne poduszki.