ਯਾਰੋਸਲਾਵਲ ਮੇਰੀ ਯਾਦ ਨੂੰ ਇਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਆਰਥੋਡਾਕਸ ਸ਼ਹਿਰ ਵਜੋਂ ਰਿਹਾ. ਇੱਥੇ ਹਰ ਤਰਾਂ ਦੇ ਮੰਦਰਾਂ, ਗਿਰਜਾਘਰ, ਮੈਂ ਕਿਤੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ. ਇਹ ਮੇਰੇ ਲਈ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕੇਂਦਰ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਹਰ 15 ਮਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਤੁਸੀਂ ਨਿਸ਼ਚਤ ਤੌਰ ਤੇ ਕੁਝ ਨਿਯਮਤ ਚਰਚ ਮਿਲੋਗੇ. ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ, ਵੱਡੇ ਅਤੇ ਛੋਟੇ, ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਿਆਰ ਹਨ. ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਸੀ, ਪਰ ਮੈਂ ਪੁਰਾਣੇ ਨਸ਼ਟ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਇਮਾਰਤਾਂ ਦਾ ਸ਼ਹਿਰ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ, ਜੋ ਅਕਸਰ ਦੂਜੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਸੀ.
ਯਾਰੋਸਲਾਵਲ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਹਫਤੇ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜਿਸ ਲਈ ਸਭ ਕੁਝ ਵੇਖਣ ਲਈ ਸਮਾਂ ਹੋਣਾ ਅਸੰਭਵ ਹੈ. ਪਰ ਅਸੀਂ ਟੌਗਲਸਕੀ ਮੱਠ ਦੇ ਦੌਰੇ ਨਾਲ ਜਾਣ ਵਿਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਏ. ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ, ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਨਹੀਂ ਹਾਂ, ਪਰ ਅਣਵਿਆਈ ਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਰੱਬ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਸੰਬੰਧ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹੋ. ਇਹ ਪਹਿਲਾ ਮੱਠ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਕਦੇ ਵੇਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੇ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਇੰਨੀ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸੀ. ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਟੋਲਗਾ ਮੱਠ ਨਾਲ ਹੀ ਇਥੇ ਇਕ ਭਿਆਨਕ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ ਹੈ, ਸ਼ਾਇਦ ਮੈਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਉਮੀਦ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਹੱਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਸਾਲ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਵਰਜਿਨ ਨੇ 700 ਸਾਲ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਕੀਤੀ.
ਪਰ ਮੰਦਰ ਉਹ ਸਾਰੇ ਨਹੀਂ ਹਨ ਜੋ ਯਾਰੋਸਲਾਵਲ ਸ਼ੇਖੀ ਮਾਰਦੇ ਹਨ. ਮੈਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਸੰਗੀਤ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਇਕ ਨਿਜੀ ਅਜਾਇਬ ਘਰ ਪਸੰਦ ਆਇਆ. ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਪਹਿਲੂਆਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਵੇਖਣ ਲਈ ਕੁਝ ਹੈ. ਵੱਖ ਵੱਖ ਅਕਾਰ, ਵਿੰਟੇਜ ਦੀਆਂ ਮੰਦਰਾਂ, ਪੈਰਾਟੀਫੋਨ ਅਤੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੇ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸੰਗ੍ਰਹਿ. ਇੱਥੇ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਭਾਵਨਾ ਸੱਚਮੁੱਚ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਹੁੰਦੀ ਹੈ.
ਬੇਸ਼ਕ, ਅਸੀਂ ਵੋਲਗਾ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਤੁਰ ਪਏ. ਯਾਰੋਸਲਾਵਲ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸਥਾਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਹਰੀ ਛੱਤ ਵਾਲਾ ਇਕ ਛੋਟਾ ਗਾਜ਼ੇਬੋ ਹੈ, ਉਥੇ ਸਥਿਤ ਹੈ. ਉਥੇ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਇਕ ਹੈਰਾਨਕੁਨ ਹੈ. ਆਤਮਾ ਅਤੇ ਕੈਪਚਰ. ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ ਹਵਾਵਾਂ ਉਥੇ ਵਗਦੀਆਂ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਅਫ਼ਸੋਸ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਕੱਪੜੇ ਪਾਏ ਹੋਏ ਸਨ. ਪਰ, ਮੇਰੇ ਖਿਆਲ ਵਿਚ ਗਰਮੀਆਂ ਦੇ ਗਰਮ ਦਿਨ 'ਤੇ ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ.
ਅਸੀਂ ਯਾਰੋਸਲਾਵ ਦੀ ਸਮਝਦਾਰੀ ਨਾਲ ਜਾਣੂ ਕਰਵਾਇਆ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਜਾਣੇ ਸਮਝਦਾਰੀ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਸਾਡੇ ਹਜ਼ਾਰਵੇਂ ਬਿੱਲਾਂ ਨੂੰ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ. ਇਹ ਇਕ ਤਰਸ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੀ ਯਾਤਰਾ ਵਾਲੀ ਬੱਸ ਇਕ ਸਰਕੂਲਰ ਲਹਿਰ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਥੇ ਹੌਲੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ ਤਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਦਿੱਖ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰ ਸਕੀਏ.
ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ ਯਾਦ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਦੁਆਰਾ ਜਾਂ ਸੰਘਰਸ਼ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਉਹ ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤੀ ਫੋਟੋ ਵਿਚ ਹੈ.
