ਹਾਂਖੇਸਬਰਗ ਵਿਚ, ਮੈਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਾਰੋਬਾਰ 'ਤੇ ਬਣਿਆ, ਜਰਮਨੀ ਦੇ ਕੌਂਸਲੇਟ' ਤੇ ਵੀਜ਼ਾ ਬਣਾਇਆ. ਪਰ ਇਹ ਉਦੋਂ ਵਾਪਰਿਆ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਖਾਲੀ ਸਮਾਂ ਸੀ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਭਟਕਣ ਗਿਆ. ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਇੰਨਾ ਆਧੁਨਿਕ ਸੀ. ਬਹੁ ਮੰਜ਼ਲਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕੇਂਦਰਾਂ ਨੇ ਮਾਸਕੋ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਰਾਹ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ. ਪੋਕੇਟਡ ਗਲੀਆਂ, ਖੜੀ ਕਾਰਾਂ, ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਕਾਹਲੀ ... ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਮਾਸਕੋ ਦੀ ਯਾਦ ਦਿਵਾ ਦਿੱਤੀ.
ਸੱਚ ਹੈ, ਸਿਰਫ ਕੇਂਦਰ. ਬਾਕੀ ਖੇਤਰ ਕਾਫ਼ੀ ਸਧਾਰਣ ਹਨ, ਇੰਨੇ ਸਾਫ ਅਤੇ ਆਧੁਨਿਕ ਨਹੀਂ.
ਜਾਣੂ ਜੋ ਕਿਸੇ ਸਮੇਂ ਯਕਟੀਰਿਨਬਰਗ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਚਿੜੀਆਘਰ ਜਾਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ. ਮੈਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਹਾਂਗਾ ਕਿ ਕੁਝ ਖਾਸ ਹੈ. ਚਿੜੀਆਘਰ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਚਿੜੀਆਘਰ, ਵੱਡਾ, ਬਿਲਕੁਲ ਸਾਫ਼ ... ਮੈਂ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਸਥਾਨਾਂ ਬਾਰੇ ਸ਼ੰਕਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ.
ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਪਸੰਦ ਆਇਆ, ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਸਮਾਰਕ ਹਨ. ਡੈਮ ਦੇ ਨੇੜੇ ਤਖਤੀ 'ਤੇ ਸੀ, ਕਈ ਦਿਲਚਸਪ ਚਾਲਾਂ ਵੇਖੀਆਂ. ਪਹਿਲਾਂ, ਵਲਾਦੀਮੀਰ ਵਿਸਟਸਕੀ ਅਤੇ ਮਰੀਨਾ ਵਲਾਡ ਲਈ ਸਮਾਰਕ. ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਪਸੰਦ ਹੈ ਜਦੋਂ ਸਮਾਰਕ ਸਿਰਫ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਇਆ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ, ਬਲਕਿ ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੋਂ ਕੁਝ ਪਲ ਭਰਦਾ ਹੈ. ਇਹ ਵਾਲਾ. ਇਹ ਇਤਿਹਾਸ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਦੂਜਾ, ਇਹ ਅਦਿੱਖ ਵਿਅਕਤੀ ਲਈ ਇੱਕ ਯਾਦਗਾਰ ਹੈ. ਅਸਲ, ਸਿਰਫ ਅਸਾਮੇਟ ਵਿੱਚ ਟਰੈਕ. ਮੇਰੀ ਰਾਏ, ਆਰਥਿਕ ਅਤੇ ਰਚਨਾਤਮਕ .ੰਗ ਨਾਲ. ਇਕੋ ਲੜੀ ਦੇ, ਕੀਬੋਰਡ ਦੀ ਯਾਦਗਾਰ, ਬਹੁਤ ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਪਰ ਅਸਧਾਰਨ ਤੌਰ ਤੇ. ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਯਾਦਗਾਰਾਂ ਹਨ.
ਯਾਤਰਾ ਤੋਂ, ਮੈਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਯਾਕਟਰਨਬਰਗ ਦੇ ਵਸਨੀਕ ਕਾਰੋਬਾਰ ਹਨ, ਪਰ ਉਹ ਜਿਹੜੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਜ਼ਾਕ ਕਰਨ ਲਈ ਜਾਣਦੇ ਹਨ. ਕੀ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੈ.