ਮੈਂ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਦੇ ਕੰਟੇਰੀਵਾਦੀਤਾ ਬਾਰੇ ਨਿਰੰਤਰ ਸੁਣਿਆ, ਇਸ ਲਈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਤਿੰਨ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਚਚੇਰਾ ਭਰਾ ਲੈ ਕੇ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਇਹ ਸਖਤੀ ਨਾਲ ਅਤੇ ਸ਼ਿਸ਼ਟਤਾ ਨਾਲ ਸਮਾਂ ਬਤੀਤ ਕਰਨ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹੱਸ ਪਿਆ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਮਨੋਰੰਜਨ ਕਰਨ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੌਕੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਸਾਰਾ ਦਿਨ. ਸਵੇਰੇ, ਝਗੜਿਆਂ ਨਾਲ ਮਨੋਰੰਜਨ ਕਰਦਿਆਂ, ਜੋ ਕਿ ਮਾਲਕ ਦੇ ਵਾਰਡ ਦੇ ਯੋਗ ਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਚਾਂਸਲਰ ਨੂੰ ਸੁਣਦੇ ਹਨ. ਉਸਦੀ ਪਰੰਪਰਾ ਉੱਨ ਨਾਲ ਭਰੇ ਲਾਲ ਬੈਗ 'ਤੇ ਮਾਣ ਨਾਲ ਭੱਜੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ.
ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਦੇ ਦੁਪਹਿਰ ਨੂੰ, ਮੈਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦੇ ਆਟੇ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ ਅਤੇ ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ. ਇੱਕ ਭਿਆਨਕ ਕ੍ਰਾਸਬੋ ਵਿੱਚ ਗੱਲਬਾਤ ਗੱਲਬਾਤ. ਟੀਵੀ ਸ਼ੋਅ ਆਰਾਮ! ਅਗਲੇ ਦਿਨ, ਪਰ, ਰੁਮਾਲ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰਨ ਲਈ, ਅਸਫਲ: ਇਹ ਪਤਾ ਚਲਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਜਿਹੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਵਾਤਾਵਰਣ 'ਤੇ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ. ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਉਹ ਪਿਛਲੇ 30 ਮਿੰਟ ਦੇ 15.00 ਵਜੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ. ਫੀਸ ਨਹੀਂ ਲਈ ਗਈ.
ਵਿਧਾਇਕਾਂ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੈਂ ਪਹਾੜੀ ਜਾਂ ਕਾਤਲ ਦੇ ਬਾਗ਼ ਨੂੰ ਨੋਟ ਕਰਨ ਵਿਚ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ ਸੀ. ਦੋਵੇਂ ਕੁਆਰਟਰ ਅਸੀਂ ਬੋਰਿੰਗ ਮੰਨਦੇ ਹਾਂ, ਬਹੁਤ ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ. ਪਰ ਸਥਾਨਕ ਸਥਾਨਕ ਵਪਾਰੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਠੰਡਾ ਯਾਦਗਾਰੀ ਦੁਕਾਨਾਂ ਲਈ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਜਪਾਨੀ ਬਗੀਚਿਆਂ, ਅਸਲ ਨਾਈਟ ਕਲੱਬਾਂ (ਪੋਰਟੋਬੇਬਲੋ) ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਹੈ; ਦੂਜੀ - ਅਵਾਰਾ ਮਾਂ, ਅਜਨਬੀਆਂ ਨਾਲ ਮਜ਼ਾਕ ਕਰਨ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਤਿਆਰ ਹੈ. ਮਨੋਰੰਜਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਤੁਰੰਤ ਉੱਡ ਗਿਆ. ਇਹ ਤਰਸ ਹੈ, ਤਾਲੇ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਵਿਚ ਬੈਠਣਾ: ਮੇਰੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਉਹ ਛੱਤ ਹੇਠ "ਭੱਜ ਗਈ" ਸੀ.