ਮੈਂ ਬਹਿਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ - ਬੈਂਕਾਕ ਤੋਂ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਬਿੰਦੂ ਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਆਵਾਜਾਈ - ਇੱਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਕਰਜ਼ਾ. ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਸੁਵੇਰੂਨਭੂਮੀ ਦਾ ਅੰਤਰ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਹਵਾਈ ਅੱਡਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਤਾਇਨਾਤੀ ਦੀ ਵਧੇਰੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਬਣ ਰਹੀ ਹੈ. ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਕੀ ਕਰਨਾ ਹੈ ਜੋ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਯਾਤਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਲੈਂਡ ਆਵਾਜਾਈ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਘੁੰਮਦੇ ਹਨ? ਉਹ. ਉਦੋਂ ਕੀ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਵਿਕਲਪਿਕ - ਬੱਸ ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੇ ਤਬਦੀਲ ਕਰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਏਅਰਪੋਰਟ ਵਰਜ਼ਨ ਕਰਦੇ ਹੋ?
ਨੌਰਥ ਬੱਸ ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੋਂ, ਬੈਂਕਾਕ ਪੱਤਾਯਾ ਪਹੁੰਚਣਾ ਕਾਫ਼ੀ ਸੌਖਾ ਅਤੇ ਆਸਾਨ ਹੈ. ਆਵਾਜਾਈ - ਤਲਾਅ PRU, ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਕੀਮਤ ਇਕੋ ਹੈ ਅਤੇ 130 ਬਾਠ ਹੈ. ਉਹ ਸੜਕ, ਇਕੱਲੇ ਜਾਪਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ, ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਸਮਾਂ ਇਸ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿਚ ਇਕੋ ਜਿਹਾ ਹੈ (2 ਘੰਟੇ, +/-). ਪਰ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਬੱਦਲਵਾਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਹ ਮੇਰੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਾਪਦਾ ਹੈ. ਇੱਥੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਇਕ ਅਸਲ ਕਹਾਣੀ ਹੈ ਜੋ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਈ ਸੀ. ਅਸੀਂ ਟਿਕਟਾਂ ਲਈਆਂ (ਨੰਬਰਾਂ ਨਾਲ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ ਤੇ ਡਿਸਚਾਰਜ ਕੀਤੀਆਂ ਟਿਕਟਾਂ!) ਇਹ ਉੱਤਰੀ ਬੱਸ ਸਟੇਸ਼ਨ 'ਤੇ ਹੈ. ਤੱਥ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਬੱਸ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਹੀ ਸਮਾਂ ਚਲੀ ਗਈ, ਤਾਂ ਨਾਰਾਜ਼ ਸੀ, ਪਰ ਸਹੁੰ ਖਾਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀਆਂ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਸਨ. ਸਲਾਵਿਤਾ (ਉੱਤਰ ਪਟਾਯਾ ਰੋਡ) ਦੇ ਮੱਧ ਵਿਚ ਸਿਰਫ ਅਸੀਂ ਬਾਸ ਵਿਚ ਰਹਿ ਗਏ ਹਾਂ. ਅੱਗੇ, ਤਸਵੀਰ ਬਹੁਤ ਘਿਣਾਉਣੀ ਪੇਂਟਿੰਗ ਸੀ. ਉਸਨੇ ਕਾਰ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ ..................... ਕਿ ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ. ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਜੋਮਟੀਅਨ ਬਾਸ ਲਈ ਟਿਕਟਾਂ ਹਨ, ਸਾਡੇ ਹੱਥਾਂ 'ਤੇ ਸਟਿਅਨਜ਼, ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਪਾਸੇ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਹੋਈ. ਉਹ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਨਾਲ ਕਾਰ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਇਆ ਅਤੇ ਥਾਈਸ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਬਾਹਰ ਚਲੇ ਗਏ. ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਕੁਝ ਸੈਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ, ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਜਾਂ ਘੱਟ, ਜਿਸ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਜੋ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਕੋਰਸ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ. ਮੈਨੂੰ "ਪਿਆਰੇ ਥਾਈਸ" ਦੇ ਡਿਫੈਂਡਰਾਂ ਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਬਹਿਸ ਕਰਨ ਦੀ ਕਾਹਲੀ ਹੈ: ਉਹ ਹੁਣ ਉਹ ਜੋ ਕਿ ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਕਈ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸਨ! ਉਥੇ ਵੀ ਕੀ ਹੈ - ਇਕ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ. ਦੱਖਣੀ ਦੇਸੀ ਲੋਕ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਟੀਆ ਕਿਡਲੋਵੋ ਅਤੇ ਰਾਗਨ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਚਮਕਦਾਰ ਚਾਕੂ ਦੇ ਨਾਲ, ਹੁਣ ਚਮਕਦਾਰ ਥਾਈ ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇਕਸਾਰ ਹਨ. ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਮੈਂ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਉੱਤਰ ਦੇ ਥਾਰਜ਼ ਬਾਰੇ ਇਕ ਪਤਲਾ ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਸਕਦਾ. ਪਰ ਥਾਈ ਦੱਖਣ ਦੇ ਬਾਰੇ ਮੇਰੀ ਰਾਏ ਬਹੁਤ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਨਾ ਸਿਰਫ ਆਪਣੀ "ਬੱਸ ਦਹਿਸ਼ਤ ਨਾਲ" ਜੁੜਿਆ ਹੈ, ਬਲਕਿ ਜੋ ਮੈਂ ਹੁਣ ਪੈਟੇਟਿਆ ਵਿੱਚ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ. ਪਰ ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਵੱਖਰੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ. ਉਸ ਵਕਤ, ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਸੜਕ ਤੇ ਸੀ (ਅਸੀਂ ਇਸ ਖੇਤਰ ਦੇ ਦੂਜੇ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ), ਮੈਂ ਰੰਬਲ ਅਤੇ ਧਾਤੂ ਹਾਂ. ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਜਾਣ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸੀ. ਇਹ ਸਿਰਫ ਪਹਿਲੀ ਨਜ਼ਰ ਵਿਚ ਸਰਲ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਟਾਇਅ ਵਿਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਉਹ ਜਗ੍ਹਾ (ਜਿੱਥੇ ਸਾਨੂੰ ਸੁੱਟਿਆ ਗਿਆ ਸੀ) ਦੇ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਬਦਲਦੇ ਸਨ, ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੋ, ਅਤੇ ਨਹੀਂ. ਦਹਿਸ਼ਤ ਜਾਰੀ ਰਹੀ: ਸਾਡੇ ਦੁਆਰਾ ਸਾਰੇ ਤੁਕ-ਟੁਕ-ਟੂਕ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ 20-30 ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਹੀਂ), ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਡੀ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਸਾਡੇ ਚਿਹਰਿਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੜ੍ਹੀ. ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਕੰਮ ਦੇ ਨਾਲ, ਡੇ and ਘੰਟਾ ਬਾਅਦ, ਅਸੀਂ ਇਕ ਟੱਕਰ ਫੜ ਲਿਆ, ਜੋ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਪ੍ਰਤੀ ਵਿਅਕਤੀ 50 ਬਾਹਟ ਲਈ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋਏ. ਰੂਹ 'ਤੇ ਗਡੋਕੋ. ਸਾਵਧਾਨ ਰਹੋ ਅਤੇ ਸੋਚੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿਚ ਕੀ ਕਰੋਗੇ. ਇੱਥੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਸਥਾਨਕ ਬਾਸਟਰਡ ਦੀ ਫੋਟੋ ਹੈ. ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਇਸ ਕਾਰ ਵਿਚ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ ਬੈਠਦੇ.
ਹਾਂ, ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਟੌਇਲ ਪੁਲਿਸ ਨਾਲ ਅੱਜ ਟੂਰਿਸਟ ਪੁਲਿਸ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਅਰਥਹੀਣ ਹੈ. ਟੂਰਪੋਲਸ ਹੁਣ ਯਾਤਰੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਦਿਆਂ, "ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ" ਨੂੰ "ਉਨ੍ਹਾਂ" ਨੂੰ "ਉਨ੍ਹਾਂ" ਨੂੰ cover ੱਕਣਾ. ਹੱਥ ਦੇ ਧੋਤੇ, ਅਤੇ ਪੁਲਿਸ ਵੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਸਮਝਦੇ ਹੋ, ਹੁਣ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ. ਕੀ ਸਥਿਤੀ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਤੋਂ ਕਿਵੇਂ ਬਚੀਏ? ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ. ਜ਼ਾਹਰ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ. ਟੈਕਸੀ ਬੈਂਕਾਕ - ਪੱਟਯਾ 800-1000 ਬਾਹਟ ਨੂੰ ਉਜਾੜਿਆ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ. ਇਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੰਨਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਹਵਾਈ ਅੱਡੇ ਤੋਂ ਸਿਰਫ ਬਾਸ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇਮੰਦ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ. ਮੁਸੀਬਤ ਸਿਰਫ ਕਈ ਵਾਰ ਸਮੁੱਚੇ ਬੈਂਕਾਕ ਦੁਆਰਾ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਹਵਾਈ ਅੱਡੇ ਨੂੰ - ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਨੂੰ.