ਸ਼ਾਇਦ ਨੀਲੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਇਕੋ ਇਕ ਹਲਕਾ ਸਥਾਨ (ਉਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਨੀਲਾ ਹੈ!) ਤੁਸੀਂ ਉੱਚ 125 ਮੀਟਰ ਦੀ ਪਹਾੜੀ 'ਤੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਰਾਜਸਤਾਵਾਦੀ ਮਾਹਰੰਚ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦਾ ਸਮਰਪਣ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ. ਮਹਾਂਗੜਹ ਇਕ ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਯੂਨੈਸਕੋ ਵਿਰਾਸਤ ਸੂਚੀ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ. ਹਰ ਕਦਮ 'ਤੇ ਸੁਰੱਖਿਆ. ਜੈਪੁਰ ਦੇ ਚਾਲੀ ਨਖਰਘਰ ਵਿਚ ਕੋਈ ਚਿੱਕੜ ਨਹੀਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ, ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਜੈਪੁਰ ਦੇ ਚਾਲੀ ਨਖਰਘਰ ਵਿਚ. ਕਿਲ੍ਹਾ ਮਹਾਨ, ਦਾਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ.
ਹਾਲਾਂ ਅਤੇ ਕਮਰਿਆਂ ਦੀ ਪੇਂਟਿੰਗ, ਪਬਲਿਕ ਵਸਨੀਸ ਦੇ ਹਾਲ ਦੇ ਹਾਲ ਦੇ ਹਾਲ (ਪੇਂਟਿੰਗ!), ਕਾਰਪੈਡ ਵਿੰਡੋਜ਼ ਅਤੇ ਹੈਰਾਨਕੁੰਨ ਵਿੰਡੋ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਸਟਾਈਲ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ - ਹਰ ਚੀਜ਼ ਆਕਰਸ਼ਕ ਅਤੇ ਡੂੰਘੀ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ. ਕਿਲ੍ਹੇ ਨੂੰ ਫੜਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਤੁਸੀਂ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦਾ ਤੇਜ਼ ਸਫ਼ਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਇਹ ਪੱਥਰਾਂ 'ਤੇ ਭਾਰੀ ਅਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਖੜ੍ਹੀ ਵਾਧਾ (ਲਗਭਗ ਪੰਜ ਕਿਲੋਮੀਟਰ) ਨੂੰ ਦੂਜੇ ਸੁੰਦਰਤਾ ਤੋਂ ਦੂਜੇ ਤੱਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਉਪਰੋਕਤ ਤੋਂ ਤੁਸੀਂ ਨੀਲੇ-ਨੀਲੇ ਰੰਗ ਦਾ ਇੱਕ ਪਿਆਰਾ ਸੁਹਾਵਣਾ ਸ਼ਹਿਰ ਵੇਖਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੂਰੇ ਸੁਪਨੇ ਨੂੰ ਨਾਰਾਜ਼ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰੋ, ਹੇਠਾਂ.
ਮੇਰੀ ਧੀ ਕਿਲ੍ਹੇ ਦੀ ਕੰਧ 'ਤੇ females ਰਤ ਹਥੇਲੀਆਂ ਦੇ ਫਿੰਗਰਪ੍ਰਿੰਟਸ ਤੋਂ ਆਕਰਸ਼ਤ ਸੀ - ਇਹ ਪਤਨੀਆਂ ਦੀ ਕੰਧ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਹਨ - ਇਹ ਪਤਨੀਆਂ ਅਤੇ ਉਪ-ਕਤਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਹਥੇਲੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਮਹਾਰਾਜ ਨਾਲ ਅੱਗ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਗਈਆਂ. ਹੇ, ਹਾਂ, ਸਤੀ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜੰਗਲੀ ਰਸਮ ਹੈ, ਮੇਰੀ ਸਮਝ ਵਿਚ ਇਕ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜੰਗਲੀ ਰਸਮ ਹੈ, ਪਿਛਲੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਅੱਜ ਤਕ ਆਧੁਨਿਕ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਜਗ੍ਹਾ ਸੀ.
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਇਕ ਹੋਰ ਟੌਨਨਿੰਗ ਇਕ ਚਮਕਦਾਰ "ਰੈਕ" ਨੂੰ ਘਰਾਂ ਦੇ ਸੰਗਮਰਮਰ ਦੇ ਟੁਕੜਿਆਂ ਤੋਂ ਬਣੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਸਾਵਧਾਨੀ ਨਾਲ ਪਾਲਿਆ ਕਿਲਾਜ ਦੇ ਨੇੜੇ ਪਾਰਕ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਇੱਕ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ਯੋਗ ਸੁਹਾਵਣਾ ਸਥਾਨ, ਬਿਨਾਂ ਅਸਫਲ ਜਾਓ. ਜੇ ਇਕ ਅਣਪਛਾਤੇ ਸੂਰਜ ਦੇ ਕਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਕਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਇਕ ਵਾਧੂ ਜੋੜੀ-ਟ੍ਰੀਮੀਟਰ ਦੇ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਲੱਗਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਇਕ ਰਿਕਸ਼ਾ ਲਓ, ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ. ਭਾਰਤੀਆਂ ਨੇ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਾਂਫਲਾਂ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ' ਤੇ ਮਾਸਟਰਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅਣਸੁਖਾਵੀਂ ਮਾਲਕ ਦੇ ਮਾਇਕਸੋਲਮ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ. ਇਸ ਲਈ ਇਸ ਪਾਰਕ ਤੇ ਜਾਓ, ਇਸ ਨੂੰ ਰੱਬ ਦੁਆਰਾ ਵੇਖਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ.
ਤੀਰ ਦਾ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਮਿਰਜਿਕਲ ਪਹੁੰਚ ਦੇ ਜ਼ੋਨ ਵਿਚ ਸਾਡੇ ਲਈ ਸੀ. ਅਸੀਂ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਇਸ ਵੱਲ ਜਾਣ ਲਈ ਬਿਤਾਇਆ, ਪਰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ: ਅਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਸਪਸ਼ਟ ਤੌਰ ਤੇ ਵੇਖਿਆ, ਅਸੀਂ ਉਸ ਵੱਲ ਅਗਵਾਈ ਕਰਦਿਆਂ ਇੱਕ ਸਿੱਧੇ ਨਜ਼ਾਰੇ 'ਤੇ ਖੜੇ ਹਾਂ ਸੁਰੱਖਿਆ, "ਇਕ ਹੋਰ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਦੁਆਰ, ਜੋ ਕਿ 2-----5 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੀ ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਹੈ, ਅਤੇ" ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਦੁਆਰ' ਤੇ "ਸਮੇਟਣ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਖੁੱਲ੍ਹਦਾ ਸੀ. ਕਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਨੇੜੇ ਰੈਸਟੋਰੈਂਟ ਦੀ ਪੂਰਵ ਸੰਮੇਲਨ ਬਾਰੇ, ਅਸੀਂ ਇਕ ਪਿਆਰੀ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਜੋੜੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਸੀ (ਕੈਨੇਡੀਅਨ, ਉਹ ਇਕ ਫ੍ਰੈਂਚਮੈਨ ਹੈ) ਅਤੇ ਇਸ ਤੱਥ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਨਿਰਾਸ਼ਾਜਨਕ ਹੈ ਕਿ ਇੱਥੇ ਬਿਲਕੁਲ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ ਦੇਖਣ ਲਈ, ਅਤੇ ਮਹਿਲ ਖ਼ੁਦ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਖੇਤਰ ਹੈਰਾਨੀ ਅਤੇ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਕਾਰਨ ਨਹੀਂ ਬਣਦੇ.
ਪਰ, ਆਖਿਰਕਾਰ, ਅਸੀਂ ਜੋਧਪੁਰ ਨੂੰ ਸੋਚੇ ਸਮਝੇ, ਜੋ ਕਿ ਇਥੇ ਹੈ - ਕਿਸੇ ਵੀ ਗਲੀਚੇ ਲਈ ਨਹੀਂ, ਕੋਈ ਨਹੀਂ. ਅਲਵਿਦਾ ਨੀਲਾ ਸ਼ਹਿਰ.