ਅਸੀਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਨਾਲ ਹਵਾਈ ਟਾਪੂਆਂ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ ਸੀ ਅਤੇ ਪਿਛਲੇ ਨਵੇਂ ਸਾਲ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ. ਸਾਡੇ ਇਜ਼ਤ ਨਾਲ ਦੋਸਤ ਉਥੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਪ੍ਰਸ਼ਾਂਤ ਮਹਾਂਸਾਗਰ ਦੇ ਇਸ ਦੂਰ ਦੇ ਟਾਪੂ ਤੇ ਜਾਣਾ ਅਸੀਂ ਇੰਨੇ ਡਰਾਉਣੇ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਦੋ ਟ੍ਰਾਂਸਫਰ ਦੇ ਨਾਲ 40 ਘੰਟੇ ਦੀ ਉਡਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਅਸੀਂ ਆਖਰਕਾਰ ਓਹੂ ਟਾਪੂ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ. ਵੱਡੇ ਟਾਪੂ 'ਤੇ ਇਕ ਸਵੀਮਿੰਗ ਤਲਾਅ ਨਾਲ ਹੋਟਲ ਵਿਚ ਰੁਕ ਗਿਆ, ਜੋ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਕੰ ore ੇ ਦੇ ਕੋਲ ਸਥਿਤ ਸੀ. ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਅਨੁਕੂਲਤਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ, ਜਿਸ ਦੇ ਨਾਲ ਚਮੜੀ 'ਤੇ ਧੱਫੜ ਅਤੇ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਲਾਲੀ ਦੇ ਟਾਪੂ ਤੇ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ. ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ, ਐਲਰਜੀ ਨਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਮੇਰਾ ਪਤੀ ਬਚ ਗਿਆ. ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਹ ਸਾਹਮਣੇ ਆਇਆ, ਇਹ ਯੂਰਪੀਅਨ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਜਾਣੂ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਰਿਆ ਹੈ.
ਜੋ ਵੀ ਵਾਪਰਨ ਦੀ ਬੇਵਕੂਫੀ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਟਾਪੂ ਤੇ ਬਿਤਾਏ ਸਾਰੇ ਸਮੇਂ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆ. ਇਸ ਤੱਥ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕਿ ਅਸੀਂ ਨਵੇਂ ਸਾਲ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਤੋਂ ਇਕ ਹਫਤਾ ਪਹਿਲਾਂ ਉੱਡਿਆ - ਦਸੰਬਰ, ਸਰਦੀਆਂ ਦੇ ਵਰਤਾਰੇ ਨੂੰ ਵੀ "ਮਹਿਕ ਨਹੀਂ ਸੀ." ਹਵਾ ਦਾ ਤਾਪਮਾਨ ਸਥਿਰ ਅਤੇ 24-27 ° C ਤੇ ਸਟੋਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ. ਸਮੁੰਦਰ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਹਰ ਕੋਈ ਜੋ ਨਹਾਇਆ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ. ਅਨੁਕੂਲ ਹਵਾ ਦੇ ਤਾਪਮਾਨ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਬੱਦਲਵਾਈ ਅਤੇ ਬੱਦਲਵਾਈ ਨਿਰੰਤਰ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਫੋਟੋਆਂ ਚਮਕਦਾਰ ਨਹੀਂ ਸਨ. ਇਸ ਸਮੇਂ ਦਾ ਮੁੱਖ ਫਾਇਦਾ ਸਮੁੰਦਰੀ ਕੰ .ੇ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਲਗਭਗ ਪੂਰੀ ਗੈਰ ਹਾਜ਼ਰੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਦੇ ਸੀ.
ਸਮੁੰਦਰ ਵਿਚ ਨਹਾਉਣਾ ਇਕੋਮਾ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਅਸੀਂ ਟਾਪੂ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤੁਰ ਪਏ ਅਤੇ ਇਹ ਪਤਾ ਲਗਾਇਆ ਕਿ ਟਾਪੂ 'ਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਕੁੱਕੜ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਟੀਨ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ. ਅਸੀਂ ਹਵਾਈ ਟਾਪੂਆਂ ਦੇ ਬਿਰਤਾਂਤ ਲਈ ਸਮਾਰਕ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ - ਜੇਮਜ਼ ਕੁੱਕ.
ਹਵਾਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੁਆਲਾਮੁਖੀ ਲਈ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹਨ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਮੌਈ ਨੂੰ ਸਿਮਰਨ ਕਰਨ ਗਏ. ਟਾਪੂ ਤੇ, ਹਰ ਚੀਜ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਤੁਰ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਇਹ ਕਾਲਾ - ਪਹਾੜਾਂ, ਰੇਤ ਸੀ. ਲਾਵਾ ਵਹਾਅ ਅਤੇ ਫ੍ਰੀਜ਼ਸ, ਲਵਾ ਦੇ ਵਹਾਅ ਅਤੇ ਜਵਾਨੀ ਧੂੜ ਛਿੱਟੇ ਗਈ ਹੈ, ਲਾਵਾਤ ਦੇ ਵਹਾਅ 'ਤੇ ਇੱਕ ਜੁਆਲਾਮੁਖੀ ਫਟ ਰਹੇ ਹਨ. ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਧੂੰਆਂ ਨੇ ਵੀ ਡਰ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਗੂਸਬੱਪਸ ਦੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਭਾਵਨਾ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ. ਵਾੜ ਦੇ ਨੇੜੇ, ਗੈਰੀ ਦੀ ਗੰਧ ਸਪਸ਼ਟ ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਦੀ ਨਿੱਘੀ ਸਤਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ.
ਨਵਾਂ ਸਾਲ ਅਸੀਂ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਲਗਭਗ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮਿਲਿਆ. ਟਾਪੂ 'ਤੇ, ਇਹ ਛੁੱਟੀ ਜਿੰਨੀ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ ਤੇ ਮੁੱਖ ਭੂਮੀ ਹੈ, ਪਰ ਅਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਮਹਾਨ ਅਤੇ ਅਸਧਾਰਨ ਬਿਤਾਇਆ. ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ, ਮੈਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਲਈ ਯਾਦ ਹੋਵੇਗਾ.
