ਪ੍ਰਾਗ ਇਕ ਸ਼ਹਿਰ ਅਤੇ ਰਹੱਸਵਾਦ ਦਾ ਇਕ ਸ਼ਹਿਰ ਹੈ. ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਵਿਚ ਸੜਕ ਨੂੰ ਲੱਭਣਾ ਸੌਖਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਿਸ 'ਤੇ ਕੋਈ ਰਹੱਸਮਈ ਘਟਨਾ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ.
ਪ੍ਰਾਗ ਦੀ ਮੁੱਖ ਖਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਉਸਾਰੀ - ਸੇਂਟ ਵੀਟਾ ਦੀ ਗਿਰਜਾਘਰ, ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਮਾਣ ਨਾਲ ਉਠਾਇਆ. ਸੇਂਟ ਵਿਟਾ ਗਿਰੀਘਰ ਸਾਰੇ ਚੈੱਕ ਲਈ ਇਕ ਅਸਥਾਨ ਹੈ. ਇਹ ਚੈੱਕ ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਦੀ ਤਾਜਪੋਸ਼ੀ ਸੀ. ਇੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਖਰੀ ਪਨਾਹ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸੰਤਾਂ, ਰਾਜਿਆਂ ਅਤੇ ਸਮਰਾਟਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪਾਇਆ.
ਪ੍ਰਾਗ ਦਾ ਦਿਨ ਇਕ ਬਹੁਤ ਖੂਬਸੂਰਤ ਸ਼ਹਿਰ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਰਾਤ ਨੂੰ ਇਕ ਖ਼ਾਸ ਮਹਿਮਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਆਖਿਰਕਾਰ, ਰਾਤ ਨੂੰ, ਉਹ ਵਧੇਰੇ ਰਹਿਤ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ. ਯੈਲੋ ਲਾਈਟਾਂ, ਛੋਟੀਆਂ ਦੁਕਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਖਿੜਕੀਆਂ, ਪੁਰਾਣੇ ਘਰਾਂ ਅਤੇ ਸਾ sound ਂਡ ਜੈਜ਼, ਇਹ ਸਭ ਨੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਰਹੱਸ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀ.
ਅੰਦਰੂਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚੈੱਕ ਬੀਅਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਅੰਦਰੂਨੀ ਤੌਰ' ਤੇ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਵੱਖਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ. ਪਰ ਇਹ, ਸ਼ਾਇਦ ਇਸਦਾ ਆਪਣਾ ਅਰਥ ਹੈ. ਮੁੱਖ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਬੀਅਰ ਹੱਸਮਈ ਮਾਹੌਲ ਅਤੇ ਚੰਗਾ ਬੀਅਰ ਸੀ. ਕਾੱਪੀ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਤੇ ਘਰ ਨਹੀਂ ਬੈਠਦੇ ਅਤੇ ਟੀਵੀ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦੇ. ਉਹ ਸਾਰੇ ਆਪਣਾ ਮੁਫਤ ਸਮਾਂ ਬੀਅਰ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਚੈੱਕ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਬੀਅਰ ਦੇਸ਼ ਹਨ. ਬੀਅਰ ਦੀ ਮਾਤਰਾ ਦੀ ਗਣਨਾ ਕਰਨਾ ਅਸੰਭਵ ਹੈ. ਇੱਥੇ ਉਹ ਹਰ ਘਰ ਵਿੱਚ, ਜਾਂ ਪਹਿਲੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੇ, ਜਾਂ ਪੋਡਵਾਲੀਕੀ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ. ਹਰ ਬੀਅਰ ਜਾਂ ਤਾਵਰਥਨ ਆਪਣੀ ਖੁਦ ਦੀ ਅਤੇ ਅਸਲ ਬੀਅਰ ਨੂੰ ਪਕਾਉਂਦੀ ਹੈ. ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਿਅੰਜਨ ਅਤੇ ਖਾਣਾ ਪਕਾਉਣ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਸਦੀਆਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਬਦਲਦੀ. ਅਨੁਮਾਨਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਇਕ ਵਸਨੀਕ ਹਰ ਸਾਲ 160 ਲੀਟਰ ਬੀਅਰ ਨੂੰ ਪੀਣ ਲਈ.
ਚੈੱਕ ਪਕਵਾਨ ਵਿਭਿੰਨ ਅਤੇ ਸੁੰਦਰ ਚਰਬੀ ਹੈ. ਰਾਸ਼ਟਰੀ, ਰਵਾਇਤੀ ਕਟੋਰੇ ਬੇਕ ਹੋਏ ਸੂਰ ਦਾ ਸਟੀਰਿੰਗ ਵੀਲ ਹੈ. ਪ੍ਰਾਗ ਵਿੱਚ, ਜੇ ਬੀਅਰ ਪੀਓ, ਤਾਂ ਸਿਰਫ ਲੀਟਰ ਨਾਲ, ਸਿਰਫ ਲੀਟਰ ਦੇ ਨਾਲ, ਅਤੇ ਜੇ ਮੀਟ ਖਾਣ, ਸਿਰਫ ਕਿਲੋਗ੍ਰਾਮ.
ਪ੍ਰਾਗ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਹਿਮਾ ਨਾਲ ਕਲਪਨਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕੀਤਾ.
