ਸਾਡੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਸਾਡੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੇ ਜਾਅਰੇ ਵਿੱਚ ਮਾਰਡੋਵ ਵਿੱਚ, ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ, ਵਧੇਰੇ ਬਿਲਕੁਲ, ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਰਸਤਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦਾ ਰਸਤਾ ਬਣਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਕੋਲੰਬੋ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਣਾ, ਅਸੀਂ ਯੋਹਨ ਜਾਣ ਦੇ ਮੌਕੇ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਨ ਲੱਗੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ, ਹੋਟਲ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਵਿੱਚ. ਪਹਿਲਾਂ ਸਾਨੂੰ ਹਿਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਤੋਂ ਸਿੱਧੇ ਜਾਫਨਾ ਦੁਆਰਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਅਸੀਂ ਉਥੇ ਪਹੁੰਚੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਾਹਸ ਤੋਂ ਪਹੁੰਚ ਗਏ. ਆਖ਼ਰਕਾਰ ਯੋਹਹਨ ਦੇ ਕੋਲ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬੱਸ ਲੱਭਣਾ, ਅਸੀਂ ਘਬਰਾ ਗਏ. ਕੇਵਲ ਉਹ ਪੁਰਾਣਾ ਅਤੇ ਸੁਸਤ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ. ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤੀ ਉਡਾਣ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ, ਡਰਾਈਵਰ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਇੱਕ ਘੰਟੇ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਅਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਸਭ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਬੱਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਲੱਤ ਤੇ ਬੈਠੇ ਹੋ, ਅਸੀਂ ਹੇਠਾਂ ਚਲੇ ਗਏ. ਮੈਂ ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਯਾਤਰਾ ਨੂੰ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਾਂਗਾ. ਪਰ ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚੇ.
ਸੱਚਾਈ ਵਿਚ, ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕਲਪਨਾ ਕੀਤੀ ਸੀ. ਸੋਟੀ ਰੇਗਿਸਤਾਨ ਦੇ ਖੇਤਰ, ਇਕੋ ਰਾਜਧਾਨੀ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ - ਘਰੇਲੂ ਯੁੱਧ ਦੇ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਕੁਝ ਬਨਸਪਤੀ. ਇੱਥੇ, ਅਸਲ ਮੇਰੇ ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਮੈਂ ਅਫਸੋਸ ਕਰਨਾ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਕਿ ਇੱਥੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬਹਾਨੇ ਹਨ.
ਅਸੀਂ ਕੈਸ ਗੈਸਟ ਹਾ house ਸ ਵਿਖੇ ਸੈਟਲ ਹੋ ਗਏ, ਪ੍ਰਤੀ ਦਿਨ $ 39 ਦੀ ਕੀਮਤ. ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ ਕਿ ਕਮਰੇ ਬਹੁਤ ਛੋਟੇ ਹਨ, ਹੋਟਲ ਕਾਫ਼ੀ ਚੰਗਾ ਹੈ. ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਏਅਰਕੰਡੀਸ਼ਨਿੰਗ, ਇੰਟਰਨੈਟ, ਨਵਾਂ ਫਰਨੀਚਰ ਹੈ, ਸਾਰੀ ਤਕਨੀਕ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ.
ਅਸੀਂ ਤੁਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਆਰਾਮ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਟਾਪੂ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਰਨ ਗਿਆ. ਯਾਤਰੀ ਇੱਥੇ ਕਾਫ਼ੀ ਛੋਟੇ ਹਨ, ਪਰ ਇੱਥੇ ਹਨ. ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਯੂਰਪ ਤੋਂ ਹਨ.
ਜਾਫਨ ਵਿਚ ਪੂਰੀ-ਭੱਜ ਗਏ ਸੈਰ-ਸਪਾਟਾ ਨਾਲ, ਸਭ ਕੁਝ ਖਰਾਬ ਹੈ. ਹੋਰ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਲਈ, ਸਮੱਸਿਆ ਅਨੁਸਾਰ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਜਾਣ ਲਈ, ਇਸ ਲਈ ਇੱਥੇ ਸਿਰਫ ਮਨੋਰੰਜਨ ਦਾ ਸ਼ਹਿਰ ਖੁਦ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਲਈ ਹੈ.
ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ, ਅੰਸ਼ਕ ਤਬਾਹੀ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਕੁਝ ਵੇਖਣ ਲਈ ਹੈ. ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ 'ਤੇ ਤੁਕਤ-ਟੱਕ ਨੂੰ ਫੜਨਾ - ਸ੍ਰੀਲੰਕਾ ਵਿਚ ਸਭ ਤੋਂ ਆਮ ਆਵਾਜਾਈ, ਅਸੀਂ ਸਾਨੂੰ ਸਾਨੂੰ ਕਿਲ੍ਹਾ ਯਾਦਨ ਲੈ ਜਾਣ ਲਈ ਕਿਹਾ. ਯਾਤਰਾ ਦੀ ਕੀਮਤ 120 ਰੁਪਏ. ਅੱਗੇ, ਤੁਕ-ਟੁਕ ਤੇ ਵੀ ਸਥਾਨਕ ਪੁਰਾਤੱਤਵ ਅਜਾਇਬ ਘਰ ਅਤੇ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਵਿਚ ਗਏ, ਜਿਥੇ ਉਹ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਰਹੇ.
ਅਗਲੇ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਅਸੀਂ ਸਥਾਨਕ ਮੰਦਰਾਂ ਨੂੰ ਸੈਰ-ਸਪਾਬ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਮੇਰੇ ਸੁਆਦ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਸ਼ਾਨਦਾਰ, ਕੰਸਾਸ ਮੰਦਰ ਹੈ. ਇਹ ਮਲੇਸਰ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਯੋਹਨ ਤੋਂ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਅਸੀਂ ਬੱਸ ਰਾਹੀਂ ਉਥੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ, ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਨਵੇਂ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਾਲ.
ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ, ਆਸ ਪਾਸ ਦੇ ਮੰਦਰਾਂ ਅਤੇ ਚਰਚਾਂ ਬਹੁਤ ਹਨ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਹਨ, ਕੈਥੋਲਿਕ ਵੀ ਹਨ.
ਯਾਤਰਾ ਦੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਦਿਨ, ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਰਨਾ ਕਿ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹੋਰ ਨਿਵਾਸ ਕਰਨਾ ਕਿ ਕਿਸਨੇ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗੱਲ ਕੀਤੀ, ਸਾਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਦਿਖਾਓ. ਸਾਡੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਲਈ, ਉਹ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੈਸੇ ਦੀ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੈਸੇ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਪੂਰੀ ਆਬਾਦੀ ਬਹੁਤ ਦੋਸਤਾਨਾ ਅਤੇ ਸਵਾਗਤਯੋਗ ਹੈ. ਅਸੀਂ ਅਮਰੀਕਾ ਨੂੰ ਸਥਾਨਕ ਪਕਵਾਨ ਤੋਂ ਕੁਝ ਦੇਖਣ ਜਾਂ ਇਲਾਜ ਕਰਨ ਲਈ ਕਈ ਵਾਰ ਸੱਦਾ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ. ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਇਹ ਕੁਝ ਮਾੜੇ ਟੀਚੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ, ਪਰੰਤੂ ਬਿਲਕੁਲ ਅਸਪਸ਼ਟ ਹੋ ਗਿਆ.
ਇੱਥੇ ਸਮੁੰਦਰ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਬਹੁਤ ਛੋਟਾ. ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਕਿਨਾਰੇ ਤੋਂ ਦੂਰ ਵੀ ਬੈਲਟ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ. ਪਾਣੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਇਆ, ਬਹੁਤ ਗਰਮ, ਲਗਭਗ 28 ਡਿਗਰੀ ਸੀ. ਹਾਂ, ਅਤੇ ਹਵਾ ਦਾ ਤਾਪਮਾਨ ਕਾਫ਼ੀ ਉੱਚਾ ਸੀ - ਲਗਭਗ 30 ਡਿਗਰੀ. ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਟੀਚਿਆਂ ਨੂੰ ਤਨ ਵੱਲ ਨਹੀਂ ਰੱਖਿਆ, ਪਰ ਉਹ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਦੇ ਸਥਾਨਕ ਦੇਸ਼ ਨਾਲੋਂ ਆਪਣੇ ਵਤਲੈਂਡ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚਮਕਦਾਰ ਨਹੀਂ ਸਨ.
ਪਰ 60 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੀਆਂ ਵਧੀਆ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮੁੰਦਰੀ ਕੰ .ੇ. ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਵੀ ਸੂਰਜ ਦੇ ਬਿਸਤਰੇ, ਛੱਤਰੀ ਵੀ ਹਨ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਲਈ .ਾਲਣ ਲਈ. ਨਹੀਂ ਕਿਥੋਂ ਤਕ ਪਾਣੀ, ਉਤਪਾਦਾਂ ਅਤੇ ਕਈ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਤੈਰਾਕੀ ਖਿਡੌਮਿਆਂ ਨਾਲ ਛੋਟੀਆਂ ਦੁਕਾਨਾਂ ਹਨ. ਸਮੁੰਦਰੀ ਕੰ .ੇ ਤੇ ਕੋਈ ਤਾਜ਼ਾ ਪਾਣੀ ਦੀ ਜਾਨ ਨਹੀਂ ਸੀ.
ਅਸੀਂ ਸ਼ਾਮ 5 ਵਜੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਮੁੰਦਰੀ ਕੰ .ੇ ਤੇ ਗਏ ਅਤੇ ਸੂਰਜ ਡੁੱਬਣ ਤਕ ਰਹੇ, ਜੋ ਕਿ ਇੱਥੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਹੈ.
ਜਾਫਨ ਵਿਚ ਭੋਜਨ ਇਕ ਵੱਖਰੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ. ਸਥਾਨਕ ਕੈਫੇ ਵਿਚ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਚੌਲ ਆਰਡਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ, ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਇਸ ਨੂੰ ਕੁਝ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀ ਸ਼ੀਟ ਤੇ ਲੈ ਗਿਆ.
ਇਕ ਹੋਰ ਰੈਸਟੋਰੈਂਟ ਵਿਚ ਅਜਿਹੀ ਹੈਰਾਨੀ ਹੋਈ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਲਈ ਰਵਾਇਤੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਗਈ. ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਭੋਜਨ ਕਾਫ਼ੀ ਸਸਤਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ. ਤਿੰਨ ਤੇ, ਅਸੀਂ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਖਾਣੇ ਲਈ ਕਦੇ ਵੀ 30 ਡਾਲਰ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੇ.
ਆਖ਼ਰੀ ਦਿਨ ਅਸੀਂ ਨੋਟ ਕਰਨ ਲਈ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਖਰੀਦਦਾਰੀ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ. ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਸਾਲੇ ਦੇ ਝੁੰਡ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਕਰੀ, ਚਾਵਲ ਵੋਡਕਾ ਅਤੇ ਚਾਹ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ. ਇਸ ਸਭ ਲਈ 60 ਡਾਲਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ.
ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਇਸ ਤੱਥ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕਿ ਜਫਨਾ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਲਈ ਇਕ ਸੁੰਦਰ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ, ਇਸ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ. ਮੈਂ ਉਮੀਦ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਅਗਲੀ ਵਾਰ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਇਸ ਨੂੰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਉਥੇ ਇਕ ਪੂਰਾ ਵਿਕਸਿਤ ਵਿਕਲਕ ਮਿਲ ਜਾਵੇਗਾ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਸਥਾਨਕ ਵਸਨੀਕਾਂ ਦੀਆਂ ਯਾਦਗਾਵਾਂ ਸਿਵਲ ਯੁੱਧ ਦੀਆਂ ਸਿਰਫ ਯਾਦਾਂ ਲੱਗੀਆਂ.