ਪੁਨੋ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੇਰੂ ਵਿੱਚ ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ. ਹੋਟਲ ਬਾਰੇ ਸਵਾਲ ਮਜ਼ਾਕੀਆ ਅਤੇ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਹਾਸੇ-ਮਜ਼ਾਕ ਨਾਲ, ਜਿਸ ਸਥਿਤੀ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਆਏ ਹਾਂ. ਸਵਾਲ ਖੜ੍ਹੇ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ "ਪੁਣੋ ਵਿੱਚ ਸੈਟਲ ਹੋਣ ਲਈ ਇਹ ਬਿਹਤਰ ਜਾਂ ਸਸਤਾ ਕਿੱਥੇ ਹੈ?", ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ "ਪੁਣੋ ਵਿਚ ਉਸ ਦੀ ਸਮਾਨਤਾ?" ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿਚ ਜਵਾਬ ਕਿਤੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ. ਸਿਰਫ ਉਹੀ ਸ਼ਹਿਰ ਜਿਸਦਾ ਉਹੀ ਹੈ ਜੋ ਪੇਰੂ ਵਿੱਚ ਵੇਖਣਾ cusco ਹੈ. ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਉਸਦਾ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਪੱਖਾ ਹਾਂ, ਪਰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਹ ਹੈ. ਪੁਣੋ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਤੁਸੀਂ ਉਹੀ ਸੁਪਨੇ ਸਾਡੇ ਵਾਂਗ ਪਾਓਗੇ. ਖੈਰ, ਪਹਿਲਾਂ, ਮਸ਼ਹੂਰ ਝੀਲ, ਆਈਸੋਨਿਕ ਖਿਤਾਬ ਦੇ ਨਾਲ, ਨੂੰ ਵਿਅਰਥ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ .. ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨੈਤਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਤਿਆਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ, ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇੱਥੇ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਸੀ. ਇਹ ਇਕ ਝੀਲ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੀ ਦਲਦਲ, ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਇਹ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੈ ਕਿ ਉਪਾਵਾਂ ਵਾਲੇ ਸਥਾਨਕ ਲੋਕ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਤੋਂ ਸਾਰੀ ਸੀਵਰੇਜ ਵਿਚ ਅਭੇਦ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ (ਮਾਫ ਕਰਨਾ). ਹਾਂ, ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਖੁਦ, ਮੈਂ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਬੁਲਾਵਾਂਗਾ.
ਇਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਇਆ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪਿਚੂ ਮਸ਼ੀਨ ਲੱਭਣ ਦੀ ਅਸਫਲ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਸੀ. ਇਹ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਪੁਨੋ ਵਿਚ ਇਕ ਰਾਤ ਬਿਤਾਏ ਅਤੇ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਬੋਲੀਵੀਆ ਨਾਲ ਸਰਹੱਦ 'ਤੇ ਜਾਵਾਂਗੇ. ਇਹ ਸਾਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਬੋਲੀਵੀਆ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਪੇਰੂ ਤੋਂ ਬਿਹਤਰ ਹੋਵੇਗਾ. ਭੋਲੀ ਰੂਸ.
ਨੀਂਦ ਵਾਲੀ ਰਾਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਅਸੀਂ ਲਗਭਗ ਸੜਕ ਤੇ ਜੁਰਮਾਨਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਪਤੀ-ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਸੌਂ ਕੇ ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਅਤੇ ਕੋਕਾ ਦੇ ਪੱਤੇ ਚਬਾਉਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ.
ਅਸੀਂ ਸ਼ਾਇਦ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ "ਸੁੰਦਰ" ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਸਮਝੀ. ਸਿਰਫ ਹਵਾ ਫੜੀ ਗਈ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਟਾਇਟੀਕੇਕਾ ਝੀਲ ਤੋਂ ਸੀਵਰੇਜ ਦੀ ਬਦਬੂ ਆਈ. ਇਸ ਬੰਦੋਬਸਤ ਦੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਵਿਚ ਅਸੀਂ ਇਕ ਘੰਟੇ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਲਈ ਕੋਈ ਲਾਭ ਉਠਾਇਆ. ਹੋਟਲ ਨਹੀਂ ਸਨ. ਅਸੀਂ ਇੰਟਰਨੈਟ ਤੇ "ਸਕੋਰ" ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕੀਤੇ ਜਾ ਚੁੱਕੇ ਹਾਂ, ਜੋ ਸਾਡੇ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਦੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਪਤੀ ਇੰਟਰਨੈਟ ਤੇ ਲੈਂਦਾ ਹੈ. ਸਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਦਿਲਚਸਪ ਨਹੀਂ, ਸਿਰਫ ਸੌਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਸਾਨੂੰ ਹਿਲਾ ਦੇਣ. ਸੀਅਗੇਸ ਦੇ ਅਸਾਤਰ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ ਨਹੀਂ ਗਿਆ, ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਸਾਡੀ ਕਾਰ ਪਾਰਕ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਈ ਸੰਭਾਵਨਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਇਹ ਸਾਡੇ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਵੱਡਾ ਹੈ. ਇਕ ਹੋਰ ਘੰਟਾ ਅਸੀਂ ਪਾਰਕਿੰਗ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ. ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਹੋਟਲ ਦੀ ਸੰਮੇਲਨ ਮਿਲੀ, ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦਾ ਹੋਸਟਲ, ਉਹ ਇਕ ਆਖ਼ਰੀ ਵਿਚ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਅਸੀਂ ਅਚਾਨਕ ਸੌਂਦੇ ਅਤੇ ਥਕਾਵਟ ਤੋਂ ਵਗਦੇ ਰਹੇ.
ਪੌੜੀਆਂ ਨੂੰ ਚੁੱਕਣਾ ਇਸ ਅਖੌਤੀ ਹੋਟਲ, ਮੈਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਤੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਭਿਆਨਕ ਸੁਆਦਬਾਜ਼ੀ ਕੀਤੀ ਜੋ ਅਸੀਂ ਕਦੇ ਵਸ ਗਈ ਸੀ. ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਰੂਸ ਵਿਚ ਤੁਲਨ ਹੋਟਲ ਵਿਚ ਵੀ, ਅਸੀਂ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਹਾਂ ਕਿ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਇਕ ਸਾਫ਼ ਤੌਲੀਬੀ ਅਤੇ ਇਕ ਪੱਖਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਇਹ ਗਲੀ 'ਤੇ ਸੀ. ਪਰ ਹੁਣ ਇਸ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਹੈ.
ਪਹਿਲਾਂ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਸਾਂਝੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਸੈਟਲ ਹੋ ਗਏ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਜੇ ਵੀ ਅੱਠ ਗੰਦੇ ਅਤੇ ਬਦਬੂਦਾਰ ਅਤੇ ਬਦਬੂਦਾਰ ਸਥਾਨਕ ਲੋਕ ਸਨ, ਜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ ਜਾ ਸਕੇ. ਮੇਰੇ ਲਈ, ਇੱਕ female ਰਤ ਤਸਵੀਰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਇਹ ਗਿਣਤੀ ਬੇਘਰ ਦੀ ਭੀੜ ਲਈ ਆਮ ਸੀ, ਟਾਇਲਟ ਉਨੀ ਆਮ ਸੀ ਅਤੇ ਕਮਰੇ ਦੇ ਬਾਹਰ, ਦੂਸਰੀ ਮੰਜ਼ਿਲ 'ਤੇ ਸੀ! ਇਹ ਹਾਸੋਹੀਣਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਦਾ ਹਾਂ. ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਕਲਪਨਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰੋਗੇ ਕਿ ਮੈਂ ਕੀ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ ਹੈ. ਪਤੀ ਬਹੁਤ ਥੱਕ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਸੌਂਣ ਲਈ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਜਗ੍ਹਾ ਲੱਭਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਨ ਦਾ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਅਧਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਸੀ.
ਮੈਂ ਟਾਇਲਟ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਿਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਬਹੁਤ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਟਾਇਲਟ ਤੇ ਬੈਠਣ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਇਲਾਜ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ. ਅਤੇ ਇਹ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇੱਥੇ ਕਿਹੜੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਸਨ. ਇਹ ਸਭ ਇਕੋ ਜਿਹਾ ਹੈ, ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਨਸ਼ਿਆਂ, ਵੇਸਵਾਚਾਰ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਗਿਆਨ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ ਸਾਇੰਟ ਅਤੇ ਸਫਾਈ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਨਹੀਂ ..
ਪਤੀ ਨੇ ਹੋਟਲ ਸਟਾਫ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਦਿਵਾਇਆ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਵੱਖਰਾ ਕਮਰਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਨੀਂਦ ਲਈ ਇੱਕ ਸਾਂਝਾ ਬਿਸਤਰਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵੱਖਰੀ ਟਾਇਲਟ, ਜੋ ਕਿ ਸਾਡੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਖੜਾ ਸੀ, ਨਾ ਕਿ ਦੂਸਰੇ ਫਰਸ਼ ਤੇ. ਉਹ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਰਿਆਇਤਾਂ ਲਈ ਰਿਆਇਤਾਂ ਲਈ ਚਲੇ ਗਏ ਅਤੇ 1 ਘੰਟੇ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਲਈ ਜਦੋਂ ਤਕ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਕਮਰੇ ਨੂੰ ਰਿਹਾਈ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ. ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਇਕ ਹੋਰ ਦੋਸਤਾਨਾ ਕਮਰੇ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ, ਤਿੰਨ ਡਬਲ ਬਿਸਤਰੇ ਦੇ ਨਾਲ, ਟਾਇਲਟ ਅਤੇ ਇਕ ਟੀਵੀ ਦੇ ਨਾਲ ਇਕੋ ਬਾਥਰੂਮ (ਜੋ ਮੇਰੇ ਤੇ ਚਾਲੂ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਅਗਲੇ ਦਿਨ 9 ਵਜੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਹੋਟਲ ਛੱਡ ਕੇ ਸੁੱਤੇ ਹੋਏ ਹੁੰਦੇ). ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿਚ ਗਿਆ, ਮੈਂ ਜੁਰਾਬਾਂ ਦੀ ਇਕ ਭਿਆਨਕ ਗੰਧ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਤੌਲੀਏ ਤੋਂ ਗੰਦੇ ਪੈਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ. ਉਹ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਦੋ ਸਨ, ਪਰ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ. ਟਾਇਲਟ ਬਿਨਾਂ ਸੀਟ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਅਤੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ id ੱਕਣ ਤੋਂ ਸੀ. ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਉਥੇ ਬਦਬੂ ਆਈ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦਸ ਗੰਦੇ ਬਿੱਲੀਆਂ ਇਕੋ ਸਮੇਂ ਟਾਇਲਟ ਕੋਲ ਗਈਆਂ. ਇੱਥੇ ਗਰਮ ਪਾਣੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਮੈਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅਨੁਮਾਨ ਲਗਾਇਆ.
ਅਸੀਂ ਮਾਰੇ ਗਏ ਸਨ. ਪਰ ਇਸ ਤੱਥ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਕਿ ਬਿਸਤਰੇ ਬਹੁਤ ਆਰਾਮਦੇਹ ਸਨ, ਪਰ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਤਾਕਤ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਥੱਕ ਗਏ ਸਨ. ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਬਿਸਤਰੇ ਬਾਰੇ, ਮੈਂ ਇਸ ਨੂੰ ਅੰਡਰਵੀਅਰ ਨੂੰ ਇਸ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਹੀਂ ਬਦਲਿਆ. ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਹੀ ਇਕ ਹੀਟਰ ਸੀ, ਅਤੇ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਕਮਰਾ ਕਮਰੇ ਵਿਚ +10 ਸੀ, ਹੋਰ ਨਹੀਂ. ਕੋਈ ਹੀਟਿੰਗ ਕਲਪਨਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ. ਨਾਸ਼ਤਾ ਵੀ * ਭੈੜੀ ਮੁਸਕਾਨ * ਨਹੀਂ ਸੀ.
ਸਵੇਰੇ ਅਸੀਂ ਸਿੱਖਿਆ ਕਿ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਬਾਕੀ ਹੋਟਲ ਵੀ ਉਸੇ ਪੱਧਰ ਦੇ ਹਨ, I.e. ਕੋਈ ਸਧਾਰਨ ਸਹੂਲਤਾਂ. ਤਾਰਿਆਂ ਅਤੇ ਟੈਰੀ ਕੋਟ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਬਾਰੇ ਵੀ ਗੱਲਬਾਤ ਵੀ ਹੈ, ਪਰ ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ ਦੀਆਂ ਮਨੁੱਖੀ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਬਾਰੇ - ਗਰਮ ਪਾਣੀ, ਨਿੱਘ, ਸਾਫ ਮਿੱਤਰ ਅਤੇ ਤੌਲੀਏ, ਟਾਇਲਟ.
ਮੈਂ ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ "ਪੁੰੂ" ਦੀ ਬੇਨਤੀ 'ਤੇ ਇਕਸਾਰਤਾ ਨਾਲ, ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ, ਇਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਸੁੰਦਰ ਫੋਟੋਆਂ, ਫਿਰਦੌਸ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ, ਅਤੇ ਸਿਰਫ. ਪਰ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਬਾਰੇ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ. ਇੰਟਰਨੈੱਟ 'ਤੇ ਫੋਟੋਆਂ ਵਿਚ ਅਤੇ ਟਿੱਕੇਕਾ ਸਾਰੇ ਗਲਤ ਲੱਗਦੇ ਹਨ. ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਇਸ ਝੀਲ ਦੀ ਇਕ ਸਫਲ ਫੋਟੋ ਹੈ, ਪਰ ਬੋਲੀਵੀਆ ਦੀ ਸਰਹੱਦ ਦੇ ਨੇੜੇ, ਪਰ ਪੰਨੂ ਵਿਚ ਕਾਫ਼ੀ ਨੇੜੇ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਅਤੇ ਫਿਰ ਇਹ ਸੁੰਦਰ ਹੈ, ਬਰਫ ਦੀ ਪੂਰਨਤਾ ਦੇ ਕਾਰਨ ਅਤੇ ਜੰਮੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਨਹੀਂ. ਪਰ ਝੀਲ ਦੇ ਖਰਚੇ ਤੇ ਨਹੀਂ. ਸਾਡੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਇਸ ਝੀਲ ਅਤੇ ਇਕ ਅਸਧਾਰਨ ਸ਼ਹਿਰ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ. ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਕਿਉਂ ਹਾਂ? ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਯੋਜਨਾ ਬੋਲੀਵੀਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਹ ਹੋਰ ਵੀ ਭੈੜੀ ਸੀ, ਪਰ ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਵੱਖਰੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ.