ਪਰ, ਲੁਆਂਗ ਪ੍ਰਬਾਂਗ ਵਿਚ ਕਿਹੜੀਆਂ ਨਜ਼ਰ ਹਨ.
ਵਾਟ ਮਈ (ਵਾਟ ਮਾਈ)
ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਲਈ, "ਵਾਟ" ਇਕ ਮੰਦਰ ਕੰਪਲੈਕਸ ਹੈ. ਇਸ ਲਈ, ਇਸ ਮੰਦਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਵਿਚ ਹੈ, ਸਿਸਵਾਂਗਵੋਂਗ ਰੋਡ ਵਿਚ, ਅਤੇ ਪਿਮਈ ਲਾਓ (ਜਾਂ ਲਾਓ ਨਵੇਂ ਸਾਲ) ਦੇ ਸਾਲਾਨਾ ਤਿਉਹਾਰ ਦੌਰਾਨ ਇਹ ਇਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਸਥਾਨ ਹੈ.
ਅਤੇ ਉਸੇ ਸਮੇਂ, ਇਹ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਫੋਟੋਆਂ ਖਿੱਚੇ ਗਏ ਮੰਦਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਹੈ. 18 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿਚ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ, ਸ਼ਾਹੀ ਮਹਿਲ ਦੇ ਅੱਗੇ ਮੰਦਰ ਪੂਰਾ ਹੋ ਗਿਆ, ਪੁਨਰ ਨਿਰਮਾਣ ਅਤੇ 1890 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤਕ ਬਦਲ ਗਿਆ. 20 ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਪਰ ਆਖਰੀ ਮੁਰੰਮਤ 1960 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅਰੰਭ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਹੋ ਗਈ. ਮੰਦਰ ਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਛੱਤ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਚਮਕਦਾਰ ਬਾਸ-ਰਾਹਤਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਰਮਾਇਣ ਤੋਂ ਦ੍ਰਿਸ਼ਾਂ ਅਤੇ ਬੁੱਧ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ.
ਇਸ ਮੰਦਰ ਵਿਚ, ਸਭ ਤੋਂ ਕੀਮਤੀ ਕਲਾਕਾਰੀ ਲੰਗ ਪ੍ਰੇਰੀ ਨੂੰ ਇਕ ਵਾਰ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਫ੍ਰੋਗ ਬੈਂਗ (ਫਰਾਗ ਬੈਂਗ): 83-ਸੈਂਟੀਮੀਟਰ ਦਾ ਬੁੱਤ ਇਕ ਸੁਨਹਿਰੀ ਬੁੱਧ. 1947 ਵਿਚ, ਉਸਨੂੰ ਰਾਇਲ ਅਜਾਇਬ ਘਰ ਚਲੇ ਗਏ. ਪਿਗੀ ਲਾਓ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਫਾਰੂ ਬਜਸ ਅਜਾਇਬ ਘਰ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਲਿਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਧੋਤੇ, ਸਜਾਉਣਾ ਅਤੇ ਤਿੰਨ ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਛੱਡ ਦਿਓ. ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਚੱਲ ਰਹੇ ਮੂਹ ਵਿੱਚ ਵੀ, ਇਕ ਹੋਰ ਵੱਡਾ ਸੁਨਹਿਰੀ ਬੁੱਧ ਉਸ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਬੈਠਾ ਹੈ. ਮੰਦਰ ਦਾ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਮੁਕਤ ਹੈ.
ਵਾਟ ਵਿਨੰਟਲੈਟ
ਇਤਿਹਾਸਕ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ਾਂ ਦੁਆਰਾ ਨਿਆਂ ਕਰਦਿਆਂ, ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਇਮਾਰਤ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਸੀ. ਇੱਕ ਦਰਜਨ ਥੰਮ ਜਿਸਨੇ ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਲਈ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ ਹਰ 30 ਮੀਟਰ ਦੀ ਉਚਾਈ 'ਤੇ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ, ਰਿਕਾਰਡਾਂ ਦੇ ਨਿਰਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇਸ ਨੇ 4,000 ਲੱਕੜ ਦੇ ਤਣੇ ਲੈ ਲਏ).
ਮੰਦਰ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਪੈਮਾਨਾ ਹਮਲਾਵਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜੋ 1887 ਵਿਚ ਮੰਦਰ ਦੁਆਰਾ ਵੱਖ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ. ਦਸ ਸਾਲ ਬਾਅਦ, ਲੁਆਂਗ ਪ੍ਰਬਾਂਗ ਦੇ ਬਾਕੀ ਜੰਗਲਾਂ ਦੀ ਵੱਡੀ ਰਾਹਤ ਲਈ, ਮੰਦਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਿਆਂ ਕੰਮ ਮੰਦਰ ਦੀ ਬਹਾਲੀ ਤੇ ਮੰਦਰ ਦੀ ਬਹਾਲੀ ਤੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ. ਆਰਕੀਟੈਕਟਾਂ ਨੇ ਕਈ ਲੱਕੜ ਦੇ ਬਾਲਸਟ੍ਰਾਸਟਰ ਪਾ ਕੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸ਼ੈਲੀ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਇਸਾਰੀ ਅਸਲ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਹੋ ਗਈ. ਫਿਰ ਵੀ, ਮੰਦਰ ਧਾਰਮਿਕ ਕਲਾ ਦੀ ਇਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਭੰਡਾਰਨ ਹੈ, ਸਮੇਤ ਤੁਸੀਂ ਬੁੱਧ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਖੱਤਾਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਮੂਰਤੀਆਂ ਵੇਖੋਗੇ. ਅੱਜ, ਮੰਦਰ ਦਾ ਮੁੱਖ ਆਕਰਸ਼ਣ ਉਹ ਪਾਥਮ (ਕਮਲ ਸਟਾਪਾ) ਹੈ. ਇਹ ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਸਭ ਤੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਥੈਥ ਮੈਕਮੋ ("ਤਰਬੂਜ ਸਿਤਾਰਾ" ਵਜੋਂ, - ਤਰਬੂਜ ਵਾਲੀ ਸਮਾਨਤਾਵਾਂ ਲਈ.
ਵੀ ਨਸ਼ਟ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਲੁੱਟਿਆ ਗਿਆ, ਸੰਚਾਲਿਤ 1920 ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ st ਾਂਚਾ ਬਹਾਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ. ਇਹ ਥੈਮ ਮੰਦਰ ਦੇ ਅੱਗੇ ਸਥਿਤ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤੁਰੰਤ ਇਕੱਠੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ.
ਸਥਾਨ: ਲਾਓਸ ਕਿੰਗਕਿਟਸੁਆਰੀਥ ਰੋਡ ਅਤੇ ਕਿੰਗਕਿਟਸਬਾਰਥ ਰੋਡ (ਇਸ ਚੌਂਕ ਤੋਂ ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬ ਵੱਲ 5 ਮਿੰਟ ਤੁਰ)
ਵਾਟ ਐਥਹਮ (ਵਾਟ ਐਹੈਮ)
ਸਮਾਰੋਹ ਹਾਲ (ਐਸਆਈ) 1820 ਵਿਚ ਪੂਰਾ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਪਰ ਮੰਦਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿਚ ਕਈ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋਇਆ ਸੀ.
ਮੰਦਰ ਇਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਪਲੇਟਫਾਰਮ 'ਤੇ ਸਥਿਤ ਹੈ ਜਿਥੇ ਦੋ ਵੱਡੀਆਂ ਬਨਯਾਨ ਲੱਕੜ ਚਮਕਦਾਰ ਰਿਬਨਜ਼ ਨਾਲ ਸਜਾਈਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਰੁੱਖਾਂ ਵਿਚ ਲੁਆਂਗ ਪ੍ਰਬਾਂਗ - ਆਈਪੀਯੂ ਪਰ. ਮੰਦਰ ਦਾ ਮੁੱਖ ਆਕਰਸ਼ਣ, ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਸੁੰਦਰ Luge ਲਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਫਰੈਸ਼ਕੋਜ਼ ਹਨ. ਵਾਲਾਂ ਅਤੇ ਤਸੀਹੇ ਦੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਪੜਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ. ਛੋਟੇ ਲੈਕੇਡ ਡਰੈਗਨ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੰਦਰਾਂ ਵਾਂਗ.
ਵਾਟ ਉਹ ਲੁਐਗ (ਲੂ ਨੇ ਲੁੱਕ)
ਉੱਨ-ਕੇਂਦਰੀ ਸਟੂਪਾ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਦਿਲਚਸਪ ਹਿੱਸਾ ਰਾਜਾ ਸਿਸਵਾਨ ਵੋਂਗ (ਲੌਜਫਾਂਗ ਦਾ ਆਖਰੀ ਰਾਜਾ) ਅਤੇ ਲਾਓਸ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਰਾਜੇ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਭਰਾ.
ਇਕ ਹੋਰ ਵੱਡਾ ਹੋਰ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ 1818 ਤੇ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ ਹੈ - ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਬੁੱਧ ਦੇ ਆਪ ਨੂੰ ਉਥੇ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ. ਮੰਦਰ ਗੁਆਂ. ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਇਕਬਾਰੀ ਵਾਟ ਵੇਨਬਾਲਟ ਦੀ ਸ਼ੈਲੀ ਦੇ ਸਮਾਨ ਹੈ, ਪਰ ਮੁੱਖ ਆਕਰਸ਼ਣ ਬੁੱਧ ਦੇ ਅੰਦਰ ਬੁੱਧ ਦੀ ਸੋਟੀ ਪਿੱਤਲ ਦਾ ਤਾਜਾ ਚਿੱਤਰ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਲਗਭਗ 600 ਕਿਲੋਗ੍ਰਾਮ ਹਨ. ਇਸ ਮੰਦਰ ਵਿਚ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨੌਜਵਾਨ ਭਿਕਾਰੀ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਗੱਲਬਾਤ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹੋ.
ਵਾਟ ਮਨੋਰੋਮ (ਵਾਟ ਮਨੋਰੋਮ)
ਬੁੱਧ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੇ ਆਗਮ ਦੇ ਇੱਕ ਬੁੱਤ ਨੂੰ ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਤਾਜਿਟ ਦਾਗ਼ ਦਾ ਬੁੱਤ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਉਸ ਦੇ ਹੱਥ ਦਾ ਭਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਪਿੱਤਲ ਦਾ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਬੁੱਧੀ ਦਾ ਭਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ.
ਇਹ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ 1372 ਵਿਚ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ. ਇਹ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਦਿਨਾਂ ਦੌਰਾਨ ਫ੍ਰੈਂਚ ਅਤੇ ਥਾਈ ਸੈਨਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਭਿਆਨਕ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੌਰਾਨ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਗੁਆ ਲਿਆ. ਉਸ ਸਮੇਂ ਤੋਂ, ਬੁੱਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰੋਸਟਥੀਸ ਲਗਾਉਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਕਿ ਉਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਆਦਰਸ਼ਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅਸਲ ਹਿੱਸਿਆਂ ਨਾਲ ਬਦਲ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਨ.
ਇਹ ਮੰਦਰ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸੈਲਾਨੀ ਰਸਤੇ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਹੈ, ਤਾਂ ਜੋ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਸੈਰ-ਸਪਾਟੇ ਇੰਨੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਭਿਕਸ਼ੂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਦੇ ਮੌਕੇ ਦੀ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕਰੇਗਾ.
ਸਥਾਨ: ਸੈਮੈਈ ਆਰਡੀ ਅਤੇ ਕਿੰਗਕਿਟਸਰਾਥਸ ਰੋਡ ਸੜਕਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ
ਵਾਟ ਸੇਨ
ਲਾਜ਼ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ "ਸੈਨਸ" ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ 100,000 ਕਿਪ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਮੰਦਰ ਦੀ ਉਸਾਰੀ ਲਈ ਇਹ ਸੰਕੇਤ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਇਹ ਵਿਸ਼ਾਲ ਰਾਸ਼ੀ ਲਗਭਗ $ 12 ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੈ). ਮੰਦਰ ਅਦਾਕਾਰੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੰਤਰੇ ਕੇਪ ਵਿੱਚ ਬੁੱਧ ਦੇ ਵੱਡੇ ਅੰਕੜਿਆਂ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਮੰਦਰ ਦੇ ਸਿਮ ਅਤੇ ਬੇਲ ਟਾਵਰ ਟ੍ਰਥਿਕਲ ਜਾਨਵਰਾਂ ਅਤੇ ਬੁੱਧ ਦੇ ਅਵਤਾਰਾਂ ਦੇ ਲਾਲ ਅਤੇ ਸੁਨਹਿਰੀ ਚਿੱਤਰਾਂ ਨਾਲ ਸਜਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ.
ਵਾਟ ਜ਼ੀਅਨਜ਼ ਮੂਨ (ਵਾਟ ਜ਼ਿਗੇਨ ਮੂਨ)
ਸਿਮ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, 1800 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅੱਧ ਵਿਚ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਮੱਠ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਹੈ. ਯੂਨੈਸਕੋ ਦੀ ਵਿੱਤੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਾਲ, ਮੰਦਰ ਦੇ ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਸਥਾਨਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਮੰਦਰਾਂ ਨੂੰ ਬਹਾਲ ਕਰਨ ਅਤੇ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਲਈ ਰਵਾਇਤੀ ਕਲਾਤਮਕ ਸ਼ੈਲੀ ਦੀਆਂ ਸ਼ਕਲਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣ ਲਈ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਸੀ. ਇਸ ਲਈ, ਇੱਥੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ, ਜੀਭ ਨੂੰ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਖਿੱਚਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਰੁੱਖ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਟ ਦਿੰਦੇ ਹਨ. ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ!
ਇਸ ਲਈ ਬੱਲਾ (ਟਾਕ ਬੈਟ)
ਹਰ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮ 6:00 ਵਜੇ, ਸੈਂਕ ਸੈਂਕੜੇ ਭਿਕਸ਼ੂ ਆਪਣੇ ਮੰਦਰਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਚੁੱਪ ਕਰ ਕੇ ਬਾਂਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਤਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਥਾਨਕ ਬਣਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ.
ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਭਿਕਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਬੇਅੰਤ ਪਰੇਡ ਵਰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਜੋ ਨੰਗੇ ਪੈਰ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੰਤਰੇ ਦੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਵਿੱਚ - ਇਹ ਤਮਾਸ਼ਾ ਇਸ ਲਈ ਤਮਾਸ਼ਾ ਹੈ! ਡਾਨ ਵਿਖੇ ਇਹ ਰਸਮ ਲੂਜ਼ ਪ੍ਰਬਾਂਗ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੰਕੇਤ ਬਣ ਗਿਆ. ਫਿਰ ਵੀ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸੈਲਾਨੀ ਇਹ ਭੁੱਲ ਜਾਪਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਇਕ ਸੱਚਾ ਧਾਰਮਿਕ ਸੰਸਕਾਰ ਹੈ, ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਲਈ ਕੋਈ ਦਿਖਾਵਾ ਨਹੀਂ. ਇਸ ਤੱਥ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕਿ ਵਿਕਰੇਤਾ ਸੜਕਾਂ 'ਤੇ ਬੈਠੇ ਹਨ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਕ ਸਟਿੱਕੀ ਚਾਵਲ ਦੀ ਟੋਕਰੀ ਵੇਚਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹਨ ਤਾਂ ਕਿ ਇਸ ਕਾਰਵਾਈ ਵਿਚ ਅਸਲ ਵਿਚ ਕੁਝ ਮੁੱਲ ਹੈ. ਕੋਈ ਮਜ਼ਾਕ ਨਹੀਂ, ਇਸ ਲਈ!
ਚੌਲਾਂ ਨੂੰ ਸਥਾਨਕ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿਚ ਸਵੇਰੇ ਜਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਹੋਟਲ ਜਾਂ ਘਾਪਸਾਂ ਵਿਚ ਆਰਡਰ ਦੇ ਕ੍ਰਮ ਵਿਚ ਖਰੀਦਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ ਕਹੋ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਚਾਵਲ ਨੂੰ ਇੱਕ ਭਾਂਚ ਵਿੱਚ ਪਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੈ. ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਉਸੇ ਹੀ ਸਵੇਰ ਦੇ ਮੰਦਰ ਵਿਚ ਖਾਣਾ ਖਾਣ ਵਾਲੇ ਭੋਜਨ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਦਾਨ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ. ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਚਾਵਲ ਨਹੀਂ ਖਰੀਦੀ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਸਤਿਕਾਰ ਦਿਖਾਉਣ ਅਤੇ ਸਮਾਰੋਹ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣ ਅਤੇ ਇਕ ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਵੇਖਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ.
ਇੱਕ ਤਸਵੀਰ ਲੈਣ ਲਈ ਕਦੇ ਵੀ ਭਿਕਸ਼ੂਆਂ ਦੇ ਕਾਲਮ ਵਿੱਚ ਨਾ ਉੱਠੋ. ਜਲੂਸ ਨੂੰ ਰੋਕ ਨਾ ਕਰੋ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਛੂਹੋ. ਫਲੈਸ਼ ਬੰਦ ਕਰੋ. ਆਦਮੀ ਅਤੇ women ਰਤਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਅਨੁਸਾਰ ਇਸ ਅਨੁਸਾਰ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਣ ਅਤੇ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ (ਰੱਬ ਦੇ ਲਈ, ਇਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਚੁੰਮਣ ਨਾ ਕਰੋ). ਇਹ ਬਿਹਤਰ ਹੈ ਕਿ ਮੋ ers ੇ ਅਤੇ ਗੋਡੇ covered ੱਕੇ ਹੋਏ ਹਨ.