ਸਿਆੂਲਿਆਈ ਨੌਰਦਰਨ ਲਿਥੁਆਨੀਆ ਦਾ ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਅਤੇ ਵਪਾਰਕ ਕੇਂਦਰ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਇਸ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਲਈ, ਇਹ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਛੋਟਾ ਲਿਥੁਆਨੀਅਨ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਲ੍ਨੀਅਸ ਤੋਂ ਸੌ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਵਿਲਨੀਅਸ ਅਤੇ ਇਕ ਸਾਲ ਦੀ ਪੁਰਾਣੀ ਬਰਲਿਨ ਨਾਲੋਂ. 770 ਸਾਲ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲਈ ਸ਼ਾ ul लua. ਇੱਕ ਕਥਾਵਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਨਾਮ ਦਾ ਅਰਥ ਸਨ ਸੂਰਜ ਦਾ ਸ਼ਹਿਰ. ਅਤੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਥੇ ਪਹੁੰਚਣਾ, ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਅਤੇ ਕੁਝ ਚੰਗਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ. ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇਹ ਲਿਥੁਆਨੀਆ ਦਾ ਚੌਥਾ ਸ਼ਹਿਰ ਹੈ. ਬੇਸ਼ਕ, ਸਾਡੇ ਮਾਪਦੰਡਾਂ ਅਨੁਸਾਰ, ਇਹ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਸਦੀ ਆਬਾਦੀ 135,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੈ.ਮਾਸਕੋ ਤੋਂ, ਇਸ ਨੂੰ ਰੇਲ ਜਾਂ ਹਵਾਈ ਅੱਡੇ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਜਾਂ ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ਼ ਮਾਸਕੋ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਸੰਭਵ ਹੈ - ਕੌਨਸ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਇੱਕ ਫਲਾਈਟ ਬੱਸ ਕਾਓਨਸ - ਸ਼ੌਲੀ.
ਇਸ ਤੱਥ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕਿ ਲੋਕ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ 13 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਤੌਰ ਤੇ ਇਸ ਸਥਾਨ 'ਤੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਪਰ 16 ਵੀਂ ਸਦੀ ਤੋਂ ਹੀ ਪਹੁੰਚੇ ਸਨ. ਪਰ ਸ਼ਾਬਦੀਆਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਅਸਲ ਹੁਲਾਰਾ ਸਿਰਫ 19 ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਏ. ਉਦੋਂ ਹੀ ਰੀਗਾ ਰੋਡ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ - ਟਿਲਿਟ. ਹੁਣ ਇਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸੋਵੀਅਤ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਅਤੇ ਰੇਲਵੇ ਲੀਪਾਜਾ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ - ਵਾਰਸਾ. ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਸ਼ਾ ou ਰਿਆਈ ਵਿਚ ਉਦਯੋਗਿਕ ਉੱਦਮ ਸਾਹਮਣੇ ਆਏ. ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਚਮੜੇ ਦੇ ਉੱਦਮ ਤੋਂ ਫ੍ਰਿਕੇਲਿਸ ਬਣ ਗਏ.
ਇਹ ਸ਼ਹਿਰ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਛੋਟਾ ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸ ਦੇ ਆਕਰਸ਼ਣ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿਚਲੇ ਯਾਤਰੀ ਬਹੁਤ ਦਿਲਚਸਪ ਹੋਣਗੇ. ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ 16 ਪਾਰਕਾਂ ਇਕ ਵੱਡੇ ਖੇਤਰ ਵਿਚ 1177 ਹੈਕਟੇਅਰ ਹਨ.
[H] ਗਰਮੀ ਦੇ ਵਰਗ [h]
1981 ਵਿਚ, ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ 750 ਸਾਲਾ ਬਰਸੀ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਵਿਚ, ਅਸਲ ਵਰਗ ਵਰਗ ਦੀ ਉਸਾਰੀ ਲਈ ਇਕ ਮੁਕਾਬਲੇ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ.
ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਤਿੰਨ ਲਿਥੁਆਨੀਅਨ ਆਰਕੀਟੈਕਟ ਜਿੱਤੇ. ਵਰਗ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਵਿਚ ਇਕ ਮੂਰਤੀਗਤ ਰਚਨਾ ਹੈ ਜੋ "ਸਾਗਿਟਸਿਅਸ" ਹੈ. ਕਸਬੇ ਦੇ ਲੋਕ ਉਸਦੇ "ਸੁਨਹਿਰੀ ਲੜਕੇ" ਦੀ ਮਫ਼ ਆਏ ਸਨ. ਇਹ ਮੁੰਡਾ 4 ਮੀਟਰ ਦੀ ਉਚਾਈ ਤੇ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ. ਉਹ ਇੱਕ ਕਮਾਨ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਕਟੋਰੇ 'ਤੇ ਤਰਤੀਬ, ਜਿਹੜਾ ਖੁਦ 18 ਮੀਟਰ ਤੀਰ' ਤੇ ਹੈ. ਇਹ ਲਿਥੁਆਨੀਆ ਵਿਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸੁੰਡਿਅਲ ਹਨ. ਅਤੇ ਇਸ ਇਮਾਰਤ ਦਾ ਅਰਥ ਨਾਮ ਦੇ ਅਨੁਵਾਦ ਨੂੰ ਸਿੱਖ ਕੇ ਸਮਝਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ. "ਸੋਗਿਟਸ" ਸਯੂਲ "ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ" जIul "ਦਾ ਅਨੁਵਾਦ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਰਚਨਾ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹੈ. ਫੁੱਟਪਾਥ ਖੇਤਰ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਡਾਇਲ' ਤੇ ਹਨ ਕਿ ਅੰਕੜੇ 3, 6 ਅਤੇ 12 ਨੂੰ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਛੇਕਦਿਲ ਤੌਰ ਤੇ ਛੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਇਤਹਾਸ ਵਿਚ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਸੀ.
ਪਹਾੜ ਨੂੰ ਪਹਾੜ
ਇਹ ਆਕਰਸ਼ਣ ਸ਼ਾੁਲਿਆ ਤੋਂ 12 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੀ ਦੂਰੀ ਤੇ ਹੈ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਆਕਰਸ਼ਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ.
ਲਿਥੁਆਨਿਅਨ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਪਹਾੜੀ "ਕ੍ਰੈਜੀਆ ਕਾਲਨਾਸ" ਵਰਗੀ ਹੈ. ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਬਾਰੇ ਪਹਿਲੇ ਜ਼ਿਕਰ 16 ਵੀਂ ਸਦੀ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹਨ. ਪਹਾੜ ਦੇ ਕਿਹੜੇ ਮਕਸਦ ਨਾਲ ਪਹਿਲੀ ਕਰਾਸ ਨੂੰ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਇੱਥੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਥਾਵਾਂ ਹਨ. ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਅਨੁਸਾਰ, ਪਿਤਾ ਨੇ ਸੋਗ ਨਾਲ ਮਾਰਿਆ, ਜਿਸਦੀ ਧੀ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ, ਇੱਕ ਸਲੀਬ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਇਸ ਪਹਾੜ ਤੇ ਲੈ ਗਈ. ਉਥੇ ਉਸ ਨੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਘਰ ਆਇਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਧੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਜੀਵਤ ਘਰ ਵਿੱਚ ਵੇਖਿਆ. ਇਕ ਹੋਰ ਸੰਸਕਰਣ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, 19 ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ, ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਇੱਕ ਵਿਦਰੋਹ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਦੌਰਾਨ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ. ਅਤੇ ਸਥਾਨਕ ਵਸਨੀਕ ਜੋ ਇਸ ਇਵੈਂਟ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਉਥੇ ਪਾਰ ਕਰਾਸ ਲਿਆਉਣ ਲੱਗੇ.
ਇਸ ਲਈ, ਇਹ ਨਿਸ਼ਚਤ ਤੌਰ ਤੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਪਹਾੜ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਅਤੇ ਕਿਸ ਲਈ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ. ਪਰ ਪਿਛਲੀ ਸਦੀ ਦੇ ਮੱਧ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਅਨੁਮਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ 5000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਪਾਰ ਹੋ ਗਏ ਸਨ. 1961 ਵਿਚ ਲਿਥੁਆਨੀਅਨ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰਨ ਦਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਕੀਤਾ, ਬੁਲਡੋਜ਼ਰ ਉਥੇ ਪਹੁੰਚੇ ਅਤੇ ਸਲੀਬਾਂ ਨੂੰ ਭੰਗ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਭੜਕਿਆ. ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਪਲੇਗ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ. ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਪਹਾੜਾਂ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾਈ ਹੈ, ਪਰ ਸਥਾਨਕ ਤੌਰ' ਤੇ ਸਥਾਨਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸ੍ਰੋਸ ਉਥੇ ਲਿਆਂਦੇ. 1988 ਵਿਚ ਪਹਾੜ ਦੀ ਅਧਿਕਾਰਤ ਬਹਾਲੀ ਦੀ ਅਧਿਕਾਰਤ ਪੁਨਰ-ਸੁਰਜੀਤੀ. ਨੇੜਲੇ ਚੈਪਲਾਂ ਅਤੇ ਮੱਠ ਨੂੰ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ. ਅਤੇ ਗਰਮੀਆਂ ਵਿਚ ਉਹ ਇਸ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਜਗ੍ਹਾ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਵਿਚ ਛੁੱਟੀਆਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਵੀ ਕਰਨ ਲੱਗੇ.
ਪਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸੈਲਾਨੀ ਅਜੇ ਵੀ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਕਬਰਸਤਾਨ ਹੈ. ਅਤੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਦਫ਼ਨਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨੇ ਉਥੇ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ. ਕਰਾਸ ਦੇ ਪਹਾੜ ਨੂੰ ਵੀ ਇਕ ਕਿਸਮ ਦਾ ਖੁੱਲਾ-ਏਅਰ ਮੰਦਰ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਕੋਈ ਪਾਦਰੀ ਨਹੀਂ ਹਨ. ਕੋਈ ਪੂਜਾ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨਹੀਂ. ਹਰ ਕਰਾਸ ਇਕ ਠੋਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਮੰਨਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਰੱਬ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਕਿਸੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਬਚਾਅ ਲਈ, ਕਿਸੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਜਨਮ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਵਿੱਚ ਮ੍ਰਿਤਕ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਕਰਾਸਾਂ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਗਏ ਕਰਾਸ. ਉਥੇ ਪਾਰ ਕਰਾਸ ਬਿਲਕੁਲ ਵੱਖਰੇ ਹਨ, ਲੱਕੜ ਅਤੇ ਧਾਤ ਅਤੇ ਪੱਥਰ ਅਤੇ ਪਲਾਸਟਿਕ ਹਨ. ਕਾਰ ਨੰਬਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਚੈਂਬਰਾਂ ਤੋਂ ਅਸਲੀ ਪਾਰਕਾਸ ਵੀ ਹਨ.
ਕਰਾਸ 'ਤੇ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖਾਂ ਲਈ, ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਰਿਹਾਇਸ਼ ਦੀ ਭੂਗੋਲ ਦੀ ਕਿਸਮ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹੋ. ਇੱਥੇ ਰੂਸੀ, ਪੋਲਿਸ਼, ਬੈਲਾਰੂਸੀ, ਯੂਕਰੇਨੀਅਨ, ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ, ਜਰਮਨ ਅਤੇ ਪਾਰ ਪਹਾੜ ਦੇ ਪਹਾੜ ਉੱਤੇ ਵੀ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ ਹਨ. ਵਿਚ, ਜਿਆਦਾਤਰ, ਇੱਥੇ ਕੈਥੋਲਿਕ ਕਰਾਸ ਹਨ, ਪਰ ਦੂਸਰੇ ਮਿਲਦੇ ਹਨ. ਨਵੀਨਤਮ ਡੇਟਾ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਇਸ ਸੋਗ 'ਤੇ 60,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਰਾਸ ਹਨ. ਪਹਾੜ ਦੇ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਪਲੇਟਫਾਰਮ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ 1993 ਵਿਚ ਯੂਹੰਨਾ ਪਾਲ II ਨੇ ਯੂਰਪ ਦੀ ਭਲਾਈ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਕਰਾਸ ਲਗਾਇਆ.
ਇਹ ਜਗ੍ਹਾ ਦਿਲਚਸਪ ਹੈ, ਪਰ ਸਾਰੇ ਵੱਖਰੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ. ਮੈਂ ਉਥੇ ਭਿਆਨਕ ਸੀ, ਪਰ ਮੈਂ ਇਸ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਪਹਾੜ ਤੇ ਜਾਣ ਦਾ ਅਫ਼ਸੋਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ.
ਸੰਤਾਂ ਪੀਟਰ ਅਤੇ ਪੌਲ ਦਾ ਗਿਰਜਾਘਰ
ਸਾਰੀ ਰੋਡ šiauliai ਇਸ ਕੈਟੋਰ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਇਸ ਮੰਦਰ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਰਗ 'ਤੇ, ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਨੂੰ ਮੀਟਿੰਗਾਂ ਅਤੇ ਤਰੀਕਾਂ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ. ਇਸ ਸਥਾਨ 'ਤੇ 1445 ਵਿਚ ਇਕ ਲੱਕੜ ਦਾ ਚਰਚ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ. ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਪੱਥਰ ਦਾ ਮੰਦਰ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ. ਇਹ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ 17 ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਨਿਰਮਾਣ ਦੀ ਸਹੀ ਤਾਰੀਖ ਅਣਜਾਣ ਹੈ. ਕੰਧਾਂ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਚਮਕਦਾਰ ਚਿੱਟਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੰਦਰ ਦੇ ਟਾਵਰਾਂ ਦੀ ਉਚਾਈ 70 ਮੀਟਰ ਹੈ. ਗਿਰਜਾਘਰ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣੀ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰਲ ਯੂਰਪੀਅਨ ਸਫਰ ਵਿੱਚ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ. ਇਹ ਗਿਰਜਾਘਰ ਤੇ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਹੈ. ਇਸ ਤੱਥ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕਿ ਲਿਥੁਆਨੀਆ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਲੜਾਈਆਂ ਸਨ, ਅਸੀਂ ਇਸ ਗਿਰਜਾਘਰ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਸਲ ਰੂਪ ਵਿਚ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ. ਅਤੇ ਇਹ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇਹ ਹੈ ਕਿ, ਹਰ ਵਿਨਾਸ਼ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਪੈਸੇ ਇਕੱਠੇ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਗਿਰਜਾਘਰ ਬਹਾਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ. ਗਿਰਜਾਘਰ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ 'ਤੇ ਇਕ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਧੁੱਪ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਹੁਣ ਨਿਯਮਿਤ ਤੌਰ' ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਹੀ ਸਮਾਂ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ.ਵਿਲੀ ਖਾਈਮਾ ਫ੍ਰੈਂਕਲ
1908 ਵਿਚ ਚਮੜੇ ਦੇ ਫੈਕਟਰੀ ਖਾਮ ਫ੍ਰੈਨਕ ਨੇ ਇਕ ਵਿਲਾ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ.
ਉਸਨੇ ਮੰਨਿਆ ਕਿ ਇਹ ਵਿਲਾ ਇੱਕ ਘਰ ਹੋਵੇਗਾ ਜਿੱਥੇ ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀਆਂ ਕਈ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਰਹਿਣਗੀਆਂ. ਹਾਲਾਂਕਿ, 1920 ਤੋਂ 1940 ਤੱਕ, ਇੱਕ ਨਿਜੀ ਯਹੂਦੀ ਜਿਮਨੇਜ਼ੀਅਮ ਇਸ ਵਿਲਾ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਅਤੇ ਦੂਸਰੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਵਿਲਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਜਰਮਨ ਹਸਪਤਾਲ ਸਥਿਤ ਹੈ. ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਇਕ ਆਮ ਸੋਵੀਅਤ ਹਸਪਤਾਲ ਸੀ. ਅਤੇ ਸਿਰਫ 1994 ਵਿਚ, ਅਜਾਇਬ ਘਰ ਨੂੰ ਵਿਲਾ 'ਤੇ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਗਿਆ. ਇਸ ਵੇਲੇ, ਇਸ ਵਿਚ ਦੋ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਨਿਰੰਤਰ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਹਨ. ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ 19-20 ਸਦੀਆਂ ਵਿਚ ਸੂਬਾਈ ਜੀਵਨ ਲਈ ਸਮਰਪਤ ਹੈਅਤੇ ਦੂਜਾ - ਯਹੂਦੀ ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਜੀਵਨ.
ਇਹ ਇਸ ਛੋਟੇ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਪਰ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣੀ ਲਿਥੁਆਨੀਅਨ ਸ਼ਹਿਰ ਜੋ ਵੇਖਣਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ.