ਸਿਓਲਿਆਈ ਲਿਥੁਆਨੀਆ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵਿਚ ਸਥਿਤ ਹੈ.
ਅਤੇ ਇਹ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਚੌਥਾ ਦੇਸ਼ ਹੈ. ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਸਥਿਤ ਕਿਆਂਸ ਤੋਂ 140 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੀ ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਹੈ. ਉਹ ਇਲਾਕਾ ਜਿਸ 'ਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਸਾਡੇ ਯੁੱਗ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਹਜ਼ਾਰ ਸਾਲ ਦੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਲੋਕ, ਨਾਲ -15 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿਚ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਬਾਰੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਲੋਕ ਸਨ. ਇਸ ਲਈ, ਸ਼ਹਿਰ ਬੁੱ old ੇ ਹੈ, ਅਤੇ ਅੱਜ ਬਹੁਤ ਸੁੰਦਰ, ਰੌਲਾ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ. ਪਰ, ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ, ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਪੈਂਦੀ ਹੈ. ਪਰ ਆਬਾਦੀ ਲਗਭਗ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲਿਥੁਆਨੀਅਨ ਹਨ. ਇਹ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਕੇਂਦਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਅਤੇ ਹੁਣ, ਇੱਥੇ ਕਿਹੜੀਆਂ ਨਸਲਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ.
ਸੇਂਟ ਪੀਟਰ ਅਤੇ ਪੌਲ ਦਾ ਗਿਰਜਾਘਰ (ਸਿਆੂਲੂ ਐਸਵੀ. ਅਪਤੁਦਮੋ ਇਰੂਏਸ ਕੀਿਆਅਸ ਕਥਨਰਾ)
ਗਿਰਜਾਘਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਾਰੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਦੇ ਹਨ. ਇਕ ਵਾਰ ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ 'ਤੇ ਇਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਲੱਕੜ ਚਰਚ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ, ਜੋ 15 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਮੱਧ ਵਿਚ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ. ਸਿਰਫ ਬਾਅਦ ਵਿਚ, ਰੁੱਖ ਨੂੰ ਇਕ ਪੱਥਰ ਨਾਲ ਬਦਲਿਆ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਇਸ ਨੇ ਪੁਨਰ ਜਨਮ ਦੀ ਸ਼ੈਲੀ ਵਿਚ ਅਜਿਹੀ ਸੁੰਦਰ ਚਿੱਟੀ ਗਿਰਜਾਘਰ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਗਿਰਜਾਘਰ ਦਾ ਟਾਵਰ 70 ਮੀਟਰ ਵੱਧ ਕੇ, ਅਤੇ ਇਮਾਰਤ ਦਾ ਲਾਲ ਟਾਈਲ ਦੂਰੋਂ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹੈ. ਇਸ ਤੱਥ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕਿ ਸ਼ੌਲੀਆ ਕੁਝ ਬਦਕਿਸਮਤੀ, ਅੱਗ, ਫਿਰ ਲੜਾਈਆਂ, ਕੁਦਰਤੀ ਆਫ਼ਤਾਂ, ਗਿਰਜਾਘਰ ਬਚੇ ਅਤੇ ਲਗਭਗ ਪ੍ਰਿਸਟਾਈਨ ਤੋਂ ਬਚੇ. ਮੰਦਰ ਦੀ ਕੰਧ 'ਤੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੀ ਸੁੰਡੀਅਲ ਲਟਕ ਰਹੀ ਹੈ. ਅਤੇ ਸਮਾਂ ਉਹ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਸਹੀ!
ਸਾਈਕਲ ਮਿ Muse ਜ਼ੀਅਮ (ਡੀਵੀਕਿਯੂ ਮੁਜੀਜੇਸ)
ਅਜਾਇਬ ਘਰ ਪਿੰਡ ਦੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਮੱਧਮ, ਓਰੇ ਦੇ ਝਰਨੇ ਤੋਂ 100 ਮੀਟਰ ਦੀ ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਸਥਿਤ ਹੈ. ਇੱਥੇ ਤੁਸੀਂ ਸਾਈਕਲ ਦੇ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਬਾਰੇ ਸਿੱਖ ਸਕਦੇ ਹੋ. ਇੱਥੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀ ਬਹੁਤ ਕੀਮਤੀ ਹਨ. ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਸਾਈਕਲ-ਦਾਦਾ, ਹੱਥ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਇਆ, ਸਾਈਕਲ "ਇੰਪੀਰੀਅਲ ਟਰੰਪ", ਜਰਮਨ ਅਤੇ ਆਇਰਿਸ਼ ਬਾਈਕ, ਜੋ ਕਿ ਲਗਭਗ 35 ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਹੈ ਪਹਿਲਾਂ ਅਤੇ ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਦੀ ਭੀੜ ਦੁਆਰਾ ਆਕਰਸ਼ਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ.
ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ ਦਾ ਅਜਾਇਬ ਘਰ (ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀਫਿਜੋਸ ਮੁਜੀਜਸ)
ਸਾਈਕਲ ਅਜਾਇਬ ਘਰ ਵਾਂਗ ਉਸੇ ਗਲੀ 'ਤੇ ਸਥਿਤ ਹੈ. ਇਹ ਅਜਾਇਬ ਘਰ 1973 ਵਿਚ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਗਿਆ ਸੀ. ਇਸ ਵਿਚ ਤੁਸੀਂ ਕਾਬਲੀਅਨ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ ਅਤੇ ਫੋਟੋ ਕਲਾ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਤੋਂ ਅਤੇ ਇਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਫੋਟੋ ਕਲਾ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ. ਅਜਾਇਬ ਘਰ ਮਸ਼ਹੂਰ ਕਲਾਕਾਰਾਂ, ਲਿਥੁਆਨੀਆਈ ਦੇ ਕੰਮ ਲਟਕਦਾ ਹੈ ਨਾ ਕਿ ਸਿਰਫ. ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫਿਕ ਉਪਕਰਣਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਦਿਲਚਸਪ ਸੰਗ੍ਰਹਿ. ਇੱਥੇ ਇੱਥੇ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਕਈ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਅਜਾਇਬ ਘਰ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕਰਨਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੈ.
ਪੁਨਰ ਉਥਾਨ ਵਰਗ (ਪ੍ਰਿਸਕੇਲੀਮੋ ਆਈਕਸਸਟ)
ਕੇਂਦਰੀ ਸ਼ਹਿਰ ਵਰਗ. ਉਸ ਦੇ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਕਰਕੇ ਅਤੇ ਸਿਆੂਲਿਆਈ ਨੂੰ ਭੰਨਿਆ. ਵਰਗ ਸ਼ਰਤੀਆ ਵਰਗ ਨੂੰ ਅਸ਼ੇਰਰਜ਼ ਅਤੇ ਸਟੰਟ ਦੇ ਕਈ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਹੈ. ਟਿੱਜ. ਕਈ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ, ਇਸ ਵਰਗ 'ਤੇ ਮੇਲਾ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੇ ਵਪਾਰੀਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਸਰਗਰਮ ਵਪਾਰ ਨੂੰ ਕੀਤੇ ਗਏ. ਤਦ ਤੁਰਗੋ ਦਾ ਵਰਗ ਵਪਾਰ ਦਾ ਖੇਤਰ ਬਣ ਗਿਆ. ਅੱਜ, ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਘਟਨਾਵਾਂ, ਵਿਚਾਰ ਅਤੇ ਤਿਉਹਾਰ ਜੀ ਉਠਾਏ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰ 'ਤੇ ਰੱਖੇ ਗਏ ਹਨ. ਅਤੇ, ਬੇਸ਼ਕ, ਸਥਾਨਕ ਇਕੱਠੇ ਹੋਣਾ ਅਤੇ ਲਟਕਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ. ਵਰਗ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਇਤਿਹਾਸਕ ਇਮਾਰਤਾਂ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਹਨ, ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਸੇਂਟ ਪੀਟਰ ਅਤੇ ਪੌਲੁਸ ਦੀ ਗਿਰਜਾਘਰ ਜੋ ਮੈਂ ਉੱਪਰ ਲਿਖਿਆ ਸੀ. ਅਤੇ ਉਹੀ ਖੇਤਰ ਬੜੇ ਹੋਏ ਦਾਦਾ ਜੀ ਦੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਦੇ ਦਾਦਾ ਜੀ "ਨੇ ਸਜਾ ਉਦੋਂ, ਬਹੁਤ ਪਿਆਰਾ ਅਤੇ ਆਰਾਮਦਾਇਕ ਸਜਾਉਂਦਾ ਹੈ.
ਇੱਥੇ 10 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸ਼ਹਿਰ 'ਤੇ ਸ਼ਹਿਰ' ਤੇ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਹੈ. ਉਸ ਸਾਲ, ਸੀਆਉਲੂਯੂ 770 ਸਾਲ ਪੁਰਾਣਾ ਹੋ ਗਿਆ.
ਪੋਚੇਕ ਘੜੀ ਖੇਤਰ ਅਤੇ ਪਲੀਕੇਨ ਫੁਹਾਰੇ (gaidzio likrodzio aikste, ਫੋਂਟੈਨਸ ਪੇਲਿਕਨੀ)
ਖੇਤਰ ਵਿਲੀਕੇਸ਼ੀਆਂ ਦੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਅਤੇ ਤਿਲਾਂ ਦੇ ਲਾਂਘੇ ਤੇ ਸਥਿਤ ਹੈ. ਕੁੱਕੜ ਇਸ ਲਈ ਕਿ ਕਲਾਕ ਟਾਵਰ ਦੇ ਵਰਗ 'ਤੇ ਇਕ ਧਾਤ ਦਾ ਕੋਕਰੇਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਵਰਗ ਦੇ ਮਹਿਮਾਨਾਂ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿਚ.
ਅਤੇ ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ "ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ, ਰੂਸੀ, ਸਪੈਨਿਸ਼, ਇਬਰਾਨੀ, ਫ੍ਰੈਂਚ ਅਤੇ ਹੋਰਾਂ ਵਿਚ ਸਿਆੂਲਿਆਆਈ" ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ. ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ. ਫੁਹਾਰਾ ਆਖਰੀ ਸਦੀ ਦੇ 78 ਵੇਂ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ. ਇਸ ਵਿਚ ਬਿਨਾਂ ਕਥਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਖਰਚਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਅਜਿਹਾ ਲਗਦਾ ਹੈ, ਪੇਲਿਕਾਨੋਵ ਦਾ ਇੱਕ ਪੈਕ ਦੱਖਣ ਵੱਲ ਉੱਡ ਗਿਆ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਦੋ ਸਮੂਹ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਸ਼ੋਕਨ, ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ ਉੱਤੇ ਉੱਡ ਰਹੇ ਸਨ, ਉਹ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਲਈ ਉਤਰੇ. ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਉਹ ਗਲੀ ਦੇ ਵਿਲਨੀਆ 'ਤੇ ਬੈਠ ਗਏ ਅਤੇ ਤੁਰੰਤ ਪੱਕੇ ਹੋਏ ਹੋਣ ਲੱਗੇ. ਇਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਦੁਸ਼ਟ ਵਿਜ਼ਾਰਡ ਦੁਆਰਾ ਲੰਘਿਆ, ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ, ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ "ਪੰਛੀਆਂ" ਕਰਨ ਦਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਕਰਨ ਦਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਕਰ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਪੱਥਰ ਵਿਚ ਸੁੱਟਣਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਕਰਨਾ. ਇਸ ਲਈ ਹੁਣ ਤਕ ਗਰੀਬ ਪੰਛੀ ਵੀ ਸਜਾਉਣਗੇ. ਪਰ ਇਹ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਰੋਮਾਂਟਿਕ ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਪੰਛੀਆਂ ਦੇ ਅੰਕੜਿਆਂ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਝਰਨਾ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰਾ ਹੈ.
ਜਣੇਪਾ ਫੁਹਾਰਾ
1979 ਵਿਚ ਇੱਥੇ ਫੁਹਾਰਾ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ. ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਨਾਮ ਤੋਂ ਵੀ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਗਾ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਮੂਰਤੀਸ਼ ਇਕ ਮਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਗੋਡਿਆਂ 'ਤੇ ਬੱਚੇ ਨਾਲ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ. ਫੁਹਾਰਾ ਫਾਸਟਨ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ, ਪੁਨਰ-ਉਥਿਤ ਖੇਤਰ ਤੋਂ 400 ਮੀਟਰ ਅਤੇ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ ਦੇ 500 ਮੀਟਰ ਦੀ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ ਦੇ 500 ਮੀਟਰ ਦੀ ਸੜਕਾਂ ਅਤੇ 500 ਮੀਟਰ ਦੀ ਥਾਂ 'ਤੇ.
ਪਹਾੜ ਨੂੰ ਪਹਾੜ
ਇਹ ਸਥਾਨ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ 12 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੀ ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਯੂਮਾਰੀਈਆਈ ਪਿੰਡ ਦੇ ਨੇੜੇ ਸਥਿਤ ਹੈ. ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਬਾਰੇ ਪਹਿਲੀ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ 16 ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ. ਇਹ ਜਾਪਦਾ ਹੈ, 11-14 ਸਦੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਇੱਥੇ ਇਸ ਅਸਥਾਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹਲ ਸੀ ਅਤੇ 14 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ. ਇਸ ਪਹਾੜੀ 'ਤੇ ਪਹਿਲਾ ਕਰਾਸ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਇਆ, ਕੋਈ ਵੀ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ ਦੱਸ ਸਕਦਾ. ਸਿਰਫ ਇਸ 'ਤੇ ਕਥਾਵਾਂ ਮੌਜੂਦ ਹਨ. ਉਦਾਹਰਣ ਦੇ ਲਈ, ਇਕ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਕ ਧੀ ਦੀ ਇਕ ਸਥਾਨਕ ਨਿਵਾਸੀ 'ਤੇ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ. ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਰੁੱਖ ਤੋਂ ਇੱਕ ਸਲੀਬ ਬਣਾਇਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਇਸ ਪਹਾੜ ਤੇ ਲੈ ਗਿਆ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਘਰ ਪਰਤਿਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਘਰ ਪਰਤਿਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਘਰ ਵਾਪਸ ਆਇਆ. ਚਮਤਕਾਰ ਹੋਰ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਪਹਾੜ ਉੱਤੇ ਕਰਾਸ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਲਿਆਉਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ. ਇਕ ਹੋਰ ਦੰਤਕਥਾ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ: 1831 ਵਿਚ ਇਕ ਵਿਦਰੋਹ ਹੋਇਆ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਮਰੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਇਕ ਹੋਰ ਦੰਤਕਥਾ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ 1970 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿਚ 70 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿਚ, ਇਕ ਪਵਿੱਤਰ ਕਿਲ੍ਹਾ ਮਰਿਯਮ ਇਸ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਯਿਸੂ ਨੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਪਾਰਸਾਂ ਲਗਾਉਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸੀ.
ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਫਿਰ ਵੀ, ਪਰ 19 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿਚ, ਇਹ ਪਰੰਪਰਾ ਜੜ੍ਹਾਂ ਅਤੇ ਪਹਾੜ ਉੱਤੇ ਕਰਾਸ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸੀ, ਇਕ ਸੌ ਅੱਸੀ. ਵੀਹਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ, ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ 400 ਟੁਕੜਿਆਂ ਨਾਲ ਲੈਸ ਸਨ, ਅਤੇ ਇਕ ਹੋਰ 50 ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ, ਇਥੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ 3,000 ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਨ. ਲੋਕ ਸਾਰੇ ਦੇਸ਼ ਲਈ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋ ਗਏ, ਅਤੇ ਲੋਕ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋ ਗਏ, ਅਤੇ ਲੋਕ ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਆਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ ਆਪਣੇ ਕਰਾਸ ਦੇ ਨਾਲ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ. ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਪਿਛਲੀ ਸਦੀ ਦੇ 61 ਵੇਂ ਸਾਲ ਤੱਕ, ਕਰਾਸ 5 ਹਜ਼ਾਰ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੋ ਗਏ ਹਨ. ਅਤੇ ਅਚਾਨਕ, ਪਹਾੜ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਕਰਾਸਾਂ ਨੇ ਸਕ੍ਰੈਪ ਧਾਤੂ ਧਾਤ ਨੂੰ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ, ਤਾਂ ਲੱਕੜ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਸੜ ਗਏ, ਨਦੀ ਵਿੱਚ ਪੱਥਰ ਦੇ ਕਰਾਸ ਸੁੱਟਿਆ ਗਿਆ. ਉਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ, ਪਲੇਗ ਟੁੱਟ ਗਈ, ਅਤੇ ਉਥੇ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਨ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਅਤੇ ਅਜੇ ਵੀ, ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਾਰ ਪਹਾੜ ਉੱਤੇ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣ ਲੱਗਾ.
88 ਵੀਂ ਤੋਂ, ਜਗ੍ਹਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਆ ਕੇ ਦੁਬਾਰਾ ਭੱਠੀ ਭਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ. ਅੱਜ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ 100 ਹਜ਼ਾਰ ਤੋਂ ਵੱਧ, ਵੱਖ ਵੱਖ ਅਕਾਰ ਅਤੇ ਰੂਪ ਹਨ. ਇੱਥੇ ਮੀਟਰ ਕੀ ਹਨ, ਪੈਰਾਰੀਏ ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਜੰਜ਼ੀਰਾਂ' ਤੇ ਲਟਕਦੇ ਹਨ. ਉਥੇ ਮਿੱਟੀ, ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੇ ਪਾਰ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ, ਉਥੇ ਫਲੈਪਾਂ ਤੋਂ ਪਾਰ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ. ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਤੁਸੀਂ ਬੇਨਤੀਆਂ, ਫੋਟੋਆਂ ਦੇ ਨੋਟ ਵੇਖ ਸਕਦੇ ਹੋ. 93 ਵਿਚ, ਪੋਪ ਰੋਮਨ ਆਪ ਇੱਥੇ ਆਇਆ, ਜਿਸ ਨੇ ਇਥੇ ਇਕੱਲਿਆਂ ਪੁੰਜ ਬਤੀਤ ਕੀਤਾ. ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 2000 ਵਿਚ, ਪਹਾੜ ਦੇ ਪਹਾੜ ਦੇ ਪਹਾੜ ਦਾ ਦਿਨ ਮਨਜ਼ੂਰ ਮਨਾਏ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਕਿ, ਫ੍ਰਾਂਸਿਸਕਨ ਮੱਠ ਖੜ੍ਹੀ ਹੋਈ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਕਿ ਪਹਾੜ ਦੇ ਪਹਾੜ ਦਾ ਦਿਨ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ.