Excursie naar suiker is zeker het meest populair in Tunesië. Haar programma is hetzelfde voor alle touroperators, aangezien het Tunesische Ministerie van Toerisme, alle toeristische activiteiten rijdt. Deze excursie is interessant omdat je in twee dagen de kans krijgt om tweederde van dit land te rijden, omdat de lengte van de route meer dan 1200 km is. Vervolgens zal ik je kort vertellen over wat te zien is in deze twee dagen.
De excursie begon om 6 uur van Hammamet. In de bus legde de gids uit dat het programma zo is ontworpen dat de bus om de twee of drie uur stop maakt, om niet sterk te vermoeien.
Onze eerste halte vond plaats in de stad Kairun, die beroemd is om zijn moskee en meesters voor de vervaardiging van knobbelde tapijten. Moslims geloven dat Seven Hajans in de Kairuan-moskee één Hajj in Mekka vervangt.
In de moskee zelf zijn toeristen niet toegestaan, maar we hadden de mogelijkheid om foto's van haar binnenplaats van het dak van de souvenirwinkel te maken. Trouwens, de souvenirs in Kairian zijn de goedkoopste in Tunesië (op zijn minst goedkoper dan in Medina Hammamet). Ze worden verkocht tegen vaste prijzen. De winkel heeft een goede selectie van lederwaren: tassen, riemen, portefeuilles. Als je aankomt in Tunesië om te winkelen, neem dan meer geld op de weg. Op de tweede verdieping van de winkelhandel met tapijten, ze allemaal handgemaakt en staan erg duur (voor een kleine zijden RUG vroeg 500 dollar).
Ongeveer een uur in Kairian geweest, zijn we verhuisd. Landschappen buiten het raam beginnen te veranderen, vegetatie wordt steeds minder. De volgende stop was technisch - in de stad Jelma. We hadden de mogelijkheid om een snack te hebben in een lokaal café. De kosten van souvenirs in Jelle zijn veel hoger dan in Kairian, dus we hebben er geen spijt van gedaan wat ze daar precies misten.
Menu in een café in het Russisch en Engels. Eerst betalen, dan krijg je een bestelling
We gaan in de bus tot de volgende stop in de stad van Metlaui, waar we wachtten op de lunch. Lunch was bescheiden, naast drankjes tegen betaling. Prijzen zijn overschat, maar het is goed dat we vastzitten met water in Hammamet.
Verder lag onze weg tegen de stad Tozer, die zich in het midden van de woestijn bevindt. Hij staat bekend om het feit dat er een enorme plantage van de palmbomen van de vader naast hem is.
Degenen die wensen, kunnen voor een extra vergoeding (9,5 dollar / persoon) op een wagen van diep in de oase gaan en kennis maken met de voorwaarden van groeiende data. De rest van de groep, en inclusief ons, genomen om een hotel te maken. Het hotel waarin we de nacht moesten doorbrengen, heette Ras El Ain Tozeur. Het grondgebied is vrij groot, er is een zwembad en wi-fi in de lobby.
Ongeveer een uur na de nederzetting reed Jeeps de jeeps waarop we geluk hadden om de woestijn te rijden. Elke auto neemt naar de salon van 5-6 personen.
Na het verlaten van de tolera, zette onze "Toyota" de weg af en rookte het in het zand. Er wordt gezegd dat het spoor van het beroemde Racing Paris - Dakar hier plaatsvond. De chauffeur toonde ons zijn vaardigheid, voerde steile drives uit en daalde neer, met bijna verticale hoekpunten.
De eerste stop was in de buurt van de berg, die lijkt op een kameel. We kregen vijftien minuten voor de foto. Tegen die tijd steeg een kleine wind in de wildernis en viel het zand in de ogen, ondanks de bril.
De tweede keer stopte de jeep gedurende 15 minuten bij de enorme zandige veganist.
We fotografeerden op de bovenkant van de top en gingen naar het volgende item - Star Wars Movie-Epotea-decoraties. Decoraties zijn een klein stadje dat op de film was, was op de planeet Tatheen.
Mijn man is een fan van deze saga en hij vond het echt leuk, alleen maar tijd, helaas, krijgt een beetje. Het klason-signaal horen dat we haastten naar onze Toyota, die ons terug bracht naar het hotel.
'S Avonds brachten we in het zwembad door, die heel goed per dag opgewarmd. Diner was in een buffetformaat met een grote verscheidenheid aan gerechten (alleen zonder drankjes).
Morgen hadden we een stijging om 3 uur en een meer drukke dag.
Vroeg in de ochtend wakker werden we een telefoontje naar de kamer. Het personeel van het hotel noemde de hele groep, zodat ze niet slagen. Na het ontbijt klommen we nog steeds om naar Schott-El Jerid Solon Lake te gaan. De weg waarop we reed, kruiste al het meer. Begin juli werd het bijna gedroogd, alleen op sommige plaatsen was een plas zichtbaar. De bus maakte een kleine stop bij de tellers met datums, waar het mogelijk was om een foto te maken tegen de achtergrond van een gedroogde onderkant.
Daarna reden we een paar kilometer naar de tegenovergestelde kust, waar ze de dageraad ontmoetten. De zon stond zeer snel op, verfrissende prachtige migrerende veganisten. Locals geloven dat er op deze plaatsen slecht genie is.
De volgende stop was in de stad Duz. Hier worden toeristen voor een extra vergoeding aangeboden drie entertainment: een klok lopen op kamelen (25 dinar / persoon), een vlucht over de woestijn op de Motodeltaplane (50 Dinar / Man) en Quad Sinking (35 Dinar / One Person, 50 Dinar / 2 personen per auto). We kozen kamelen en quads.
Eerlijk gezegd had een wandeling op kamelen het niet echt leuk. Ze verhuisden de meters met 500 van de parkeerplaats, gefotografeerd met kamelen tegen de achtergrond van de woestijn en rug. Het is dit geld niet waard, maar ze probeerden, want op kamelen zijn nog nooit geweest.
Maar het was superschaatsen op quadcicles. Aanvankelijk rijdden ze in een ketting langs een vlak oppervlak, vervolgens door lage veganisten. Personen reden de glazuren van palmbomen uit, die lijken uit het zand te groeien.
Verder werden we verwacht met een twee uur rijden naar het dorp Matmata, waar we zich vertrouwd moesten maken met het leven van de inheemse bevolking van Tunesië - Berberov. Wat interessant is, ze leven in de grotten die in de grond worden gegraven, dus ze worden ook Trogloditis genoemd, d.w.z. holenmensen. Veel Berbers zijn gewend om zo te leven, en willen niet naar een specifiek gebouwd dorp voor hen gaan. Berber grotten in de wedstrijd velen, ze zijn gemaakt van alle hellingen langs de weg. Op sommige merkten we zonnepanelen en satellietantennes, er zijn zelfs geparkeerde auto's. In de grotten wordt dezelfde temperatuur op ongeveer 25 graden gehandhaafd. Hun leven, die we zagen, nogal bescheiden: minimum van meubels, gasfornuis, wasruimte.
Berber
Toen werden we meegenomen om het Cave-restaurant te dineren, waar lokale gerechten werden gegeven, waaronder de beroemde couscous. Water werd geserveerd aan gerechten, zoals het door Berber werd aanvaard.
Toen lag onze weg in de richting van de kust, naar de stad El Jem, met één technische stop gedurende 15 minuten in Makhres in de buurt van Cafe Sidi-Bu-zei. Het wordt genoemd ter ere van dezelfde witblauwe stad in de buitenwijken van Tunesië, en dienovereenkomstig ingericht.
El Jime staat bekend om zijn architecturale monument van het tijdperk van het Romeinse Rijk - Coliseum. Ik dacht altijd dat het Colosseum alleen in Rome was, maar er zijn er verschillende. Degene wordt beschouwd als de beste instandhouding. De constructie van indrukwekkende maten om met hun eigen ogen te zien.
Het was de laatste stop, waarna we geluk hadden terug naar Hammamet.