In Mongolië kon ik slechts één dag op het werk zijn. Na vijf dagen verblijf in de trein "Moskou - Ulan-Bator" vond ik mezelf in de hoofdstad. De stad leek me niet in het buitenland. Het feit is dat de Sovjet-bouwers in één keer zijn gebouwd in één keer. Je kunt hele kwartalen van huizen zien aan pijn die architectonisch bekend is voor de Russische persoon. Zo veel in een Russische stad, omdat door dezelfde projecten thuis werden opgericht. Er zijn op de achtergrond van dergelijke gebouwen en zeer moderne gebouwen van banken, wolkenkrabbers. Dit is al een trend uit China.
De stad ontwikkelt zich in termen van constructie behoorlijk dynamisch. Op de straten en vierkanten vele bouwmachines. De stad wil het type Europese en alle kansen ervan worden. Mongolië is over het algemeen een land van contrasten. Het is erg geliefd bij de producten en cosmetica gebracht uit Rusland, en voor de rest, de meeste apparatuur hier uit China. Er zijn yurts en in de buurt van hen hoogbouw.
Je kunt veel lokale bewoners ontmoeten die rond de stad in het National Mongoolse kostuum lopen. Hier wordt het proefschrift op televisie uitgezonden. Het zou mogelijk zijn om dit aan ons in te dienen, dus alle dagen zouden alleen het hebben gekeken.
Het belangrijkste plein van Ulan Bator is een eigenaardige analoog van het rode plein in Moskou. Het monument voor de Great Schukh-batar werd hier gevestigd - het hoofd van de Mongoolse revolutie van 1921. Zeer dichtbij in het plein - een monument voor v.Lenin. Direct op het Mausoleum Square van de Sche Bator en het Parlementsgebouw.
Alles is in de stijl van het constructivisme, zoals in feite in ons land tijdens de periode van het socialistische verleden. Ik merkte dat 's avonds in de avond het monument voor de Grand Leider graag lokale jeugd verzamelt. Hier op de vierkante rit op schaatsen, rollen, zingen onder de gitaar.
Wat is een bezoek waard aan een persoon om te zien in Ulan Bator? U kunt beginnen met wandelen vanaf het gebied Schuz Bator. Meteen is er een historisch museumgebouw met een interessante belichting. Voor een cultureel persoon zal het interessant zijn om hem te bezoeken.
Om aankopen onmiddellijk in de buurt van het centrale winkelcentrum te doen, voorheen warenheersenwinkel. Hier op verschillende verdiepingen kunt u beroemde Mongoolse producten kopen van vilt, kasjmier, Tarbagana bontjassen (mengsel en nerts mengsel), alle souvenirs, gerechten, kleding en meer.
Als een dergelijke grote productie van alles in Ulan-Bator. Als u originele dingen van Cashmere wilt kopen, is het beter om naar de GOBI-fabriek te gaan. Het is in sommige verwijdering vanuit het centrum, dus u zult het openbaar vervoer moeten gebruiken. Waar, het gaat hier heel vreemd. Een aantal mensen wordt belemmerd aan de minibus dat de diva wordt gegeven omdat ze alles daar zijn geplaatst. Ga beter op bussen. De regels hier, nog niemand houdt, rijdt, zoals ze willen, hun ontevredenheid uitdrukken met signalen, piepjes of geschreeuw. Op "GOBI" kunt u producten van hoge kwaliteit van kasjmier kopen - truien, truien. Kwaliteit op hoogte, maar zoals voor het ontwerp, dan zo-zo. De kosten van producten zijn klein. Op mij kocht een groep toeristen uit Japan dingen een beetje tassen. Ik heb ook de acquisitie gemaakt. Cashmere trui kostte me $ 12.
Goede aankopen kunnen worden gemaakt in het Blue Sky Shopping Center, wat een afgelegen relaties uit het centrum is.
Veel in de Ulan-Bator-tempels. Toeristen laten ze laten. De tempel van Gandan wordt vooral herinnerd. In hem een enorme hoogte standbeeld, ongeveer met een huis met vijf verdiepingen. Bij de tempel is er een astrologische school en kleuterschool.
Ik kreeg een speciale indruk van een bezoek aan het Memorial Complex Zaisan, gelegen in het bergachtige deel aan de rand van de stad. Het is gebouwd in het geheugen van Russische soldaten die vochten bij Chalchin-doel. Wandelen in de stad in het gezelschap van vrienden, we gingen er gewoon naar voren en gingen naar de race. Het monument zelf bevindt zich op de berg. Sta daar langs de stappen van 15-20 minuten. Opent de rivier de Tola en de stad.
Er is een circus in Ulan-Bator, evenals theater. Verrast de vreemde wijk met de bouw van het theater van lokale toiletten, architectonisch verweerd in de stijl van de boeddhistische tempel (dak met gebogen uiteinden).
Eten in Ulan Bator kan heerlijk zijn in een café. Dat is waar je nog steeds de echte worst kunt proeven. Ik hield echt van bonzen. Dit zijn grote dumplings gekookt voor een stel. Iets als Georgische Hinkali, die ik erg geliefd was na een bezoek aan Georgia. Maar groene thee met melk is duidelijk niet in mijn smaak.
In de Ulan-Bataror op de binnenplaatsen van huizen kunt u biljarttafels zien. Mongols Avid-spelers op biljart, evenals geliefden om pijn te doen aan cedernoten. De schil van hen overal, voer en hoor de crunch onder de benen.
Over het algemeen bleven de indrukken van de reis naar deze stad positief. Er zijn veel van hen, want naast Ulan Batar slaagde erin het Nationaal Park te bezoeken. Daar, de aard van de beroemde dinosaurusvallei, de grotten waarin de Mongolen verbergen, onderworpen aan onderdrukking door de autoriteiten en veel meer opmerkelijk.
Ik herinner me in de buurt van de boost van stenen en graaf (of speer) in zijn centrum. Herinnerde zich onmiddellijk de langdurige advertenties over Tamerlana Warriors. Iedereen die de stad verlaat, moet hun steen gooien. Dit is zo'n traditie. Waar, naast stenen werden opgemerkt en iemands krukken.
Een uniek land met zijn eigen bedrijven, die niet alle Europeanen worden gegeven om te begrijpen.