Met willekeurige door deze kust Turkse stad te bezoeken die je bevolking niet bereikt, zelfs tot 100.000 mensen, mijn zoon elke keer, wanneer hij wordt gevraagd om een stad te bellen, roept het Manavgat. En laat de inwoners van deze stad geen aanstoot nemen, maar het woord "Sommige", omdat het niet beter wordt gekenmerkt door deze schikking.
Mijn vertrouwde Turk draait door deze stad door de auto elke keer als hij zegt dat hij hier niet zou willen wonen, hij is erg onhandig en reist. Nee, er zijn geen vlammen in de architectuur of in de locatie van Manavgata, maar klampt zich gewoon niet aan deze stad aangezien het gebeurt met de ziel van kleine Europese dorpjes aan zee. Ja, om te zeggen dat deze stad heel erg ligt aan de zee, het is onmogelijk voor ongeveer vijf kilometer in een rechte lijn en in de middagwarmte naar de stad, niet de minste verfrissende bries.
In heel Turkije, de overvloed aan staatsvlaggen op huizen en balkons, en hier zijn de vlaggen absoluut alles, blijkbaar leven blijkbaar zeer patriottische mensen in Manavgate. Vanaf dat beetje kan er echt behoorlijke aandacht in de stad een interessante kunstmatige verticale waterval worden opgemerkt, wiens jets worden afgedaald door stenen.
Opmerkelijke marktmarkt, met zo'n amic bass in smalle en verstopte rijen, dat het lijkt dat deze dingen hier worden verkocht sinds de oprichting van de stad. De Manya-rivier van dezelfde naam met een modderig groenachtig water is de belangrijkste slagader van de stad. Op deze rivier zijn toeristen geregeld plezier wandelen op de boten.
Naast de stad is Canyon Köpruyul waarheen de Uil-brug wordt gegooid. Gebouwd door de Romeinen in de tweede eeuw. Dit is een echt bezienswaardigheden. Interessant is dat de Turken de brug hersteld of het op zichzelf in zo'n goede vorm bewaard. Op de afstand van vijftientalometer van de stad zijn er ruïnes van het oude centrum, waar je nog steeds het goed bewaarde antieke amfitheater en de overblijfselen van de tempel van Apollo kunt zien.
Nadat we klaar zijn met het excursieprogramma, verzamelden we in de stad, maar hebben veel kilometers gepasseerd en zelfs geprobeerd om naar een ander gebied te verhuizen op een passerende bus, we vonden geen dergelijke instelling die ons iets in onze armen zou instellen . Gevulde panden met verbroken of ontbrekende airconditioners afweren ons van de gedachte aan voedsel. Eindelijk kwamen we een schoon en cool ijscafé tegen met werkende airconditioning. Daar hebben we snoozy met heerlijk Turks ijs. Uit de stad komen we moesten wanhopig worden herbouwd met taxichauffeurs, omdat ze consequent de hoge prijs hebben gehouden. We hadden geluk, passerend door de markt "Warehouse" taxichauffeur stemde ermee in om ons af te nemen voor een acceptabel bedrag en we waren het zat om te kruipen op de hitte met dankbaarheid vroeg aan zijn oude auto met open ramen.
