Eerst, bij de ingang van het hotel omarmden we ons. Woestijnlandschap, afwezigheid van bergen, bouw naast de deur en warmte, doordringend, zelfs in bussen met airconditioning. Toen verschenen de contouren van ons hotel en vastgemaakt aan de ziel - alles komt goed. Veel greens, netheid en gigantische maten zeiden dat de hotels veel weten over rust en we kwamen daar waar je nodig hebt.
Ja, het is nergens om het hotel uit te gaan, en het dichtstbijzijnde stadje Manavgat zal met de taxi moeten gaan, maar heb je? Bijna alle hotels hier zijn gebouwd op het principe van zelfvoorziening. Er zijn alle en elektrische auto's voor kinderen, en ijs en zelfs een kleine winkelstraat voor het hotel, en de waarheid is, waar we niet winkelen. Op het strand wordt op boten aangeboden, de naam wordt opgeroepen op excursies en tekent tatoeages.
Fotograferen met een aap en een kameel. Op de stand van het hotel elke dag, een toevallige foto van gasten, zoals in je favoriete supermarkt. Je hoeft niet vanaf hier te gaan, de slippers uit te doen en je vingers in het zand gedurende 10 dagen te breken.
Op het grondgebied is er zelfs een echte rivier met honderden hongerige vis die op brood wordt gegooid als een pakje honden. Dat is gewoon de ingang van de zee die we niet leuk vonden. Onder water, steenplaat met scherpe randen. We brachten deze vakantie door in het zwembad.
Maar wetende van deze onaangename natuurlijke functie, legden de animators rond de klok uit zodat we praktisch de zee vergoden. Hoewel bijvoorbeeld in de buurt van het naburige hotel de ingang van het water in de rots werd gewond.
In ieder geval werden we verliefd op een gebraden kant voor een vriendelijke sfeer en willen zeggen dat de bergen - dit is niet alles, en in de Turkse vlakte kun je perfect ontspannen.