In Turkije had ik het geluk om al ver weg te rusten. En ik kan zeggen dat sommige charme een land is voor mij om te verliezen. Elk jaar zijn minder dingen verrassend en teleurstellend meer en meer. Echter, onze laatste reis met mijn jonge man heeft nog steeds tevreden. Deze keer hebben we besloten om niet gewoon in de zon te stijgen, maar ook om het excursieprogramma volledig te vervullen.
Allereerst bezochten we de grot van Dim Magaras Cavern, gelegen in een zeer pittoreske hoek van de Dima Tea Valley.
Het uitzicht vanaf daar opent erg mooi, maar niet minder interessant en in de grot zelf. Enorme stalactieten, schemering ... Dit alles creëert de sfeer mysterieus en intrigerend ... de schaduwen lijken soms een bizarre figuren die je van achter de hoek bang maken. En zelfs in deze grot is er een kleine plas, waar het de moeite waard is om een munt te gooien om terug te keren of een verlangen te maken.
Man blijft overal trouw aan zijn gewoonten. De natuur op deze plaatsen om de een of andere reden heb ik onze Russisch echt herinnerd, die ik helemaal niet verwachtte.
We bezochten ook het fort van Ich-Cal, om eerlijk te zijn, toen vond ik het niet erg leuk. Er is een soort van gulling-sfeer gevoeld, maar misschien is dit gewoon omdat ik in eerste instantie wist dat er executies werden uitgevoerd en ik mezelf erop instelde. Mijn jonge man hield van het fort, vooral, uitzicht vanaf het observatiedek.
We maakten ook een romantische paardenwandeling langs de kust. Om te zeggen dat het onder de indruk was, betekent het niets te zeggen. Ik hou erg van paarden, en de avond met een geliefde op de achtergrond van de Scarlet uit de ondergaande zon van de kust maakte het onvergetelijk. We voelden ons als de helden van beroemde romans van het begin van de 20e eeuw. Het was gewoon geweldig!