De stad-Phoenix, gebrand bijna ontwijkend en, letterlijk, nieuw leven ingeblazen uit de as. De wieg van klassieke kunst, dus meedogenloos vernietigd tijdens de oorlogsjaren. In Dresden bedekten ze tegenstrijdige gevoelens. Aan de ene kant keek ik naar de stad, zag ik oude mooie gebouwen ... maar aan de andere kant, het idee dat dit allemaal niet bewaard was, maar alleen een herstructurering van wat vóór was, op de een of andere manier teleurgesteld.
In het algemeen is Dresden een heel kleine stad, ik kreeg de indruk dat je rond kunt komen
over een paar uur. Of het is alleen in het midden alles is zo dichtbij.
Natuurlijk, het belangrijkste visitekaartje van Dresden - de kathedraal van onze dame. Een plaats waar het gewoon onmogelijk is om snel zijn ogen te scheuren. Maar ondanks de schoonheid, waren we het vooral verrast door deze mysterieuze lift in het midden van het plein, met rechter ondergronds. Misschien trekt hij de aandacht van alleen Russische toeristen ... maar we zijn nog steeds geïnteresseerd in het doel ervan. Er is een observatiedek op de kathedraal waarop u tegen een kleine vergoeding kunt klimmen, u kunt de hele stad ermee zien. Weergave van verbluffend. Alleen op die dag, toen we stegen, was er een zeer sterke wind, en helaas konden we er niet lang zijn, omdat ze bevroren zijn.
Ook in Dresden, veel interessante monumenten. Ik herinner me vooral een voetstuk dat is gewijd aan het zonnestelsel. Het asfalt bevindt zich aan de pictogrammen van de planeten, en in het midden de zon, waarop u kunt zitten, zowel in de stoel, zowel in het centrum van het universum.
Natuurlijk, als je in Dresden was, dan zijn ze gewoon verplicht om de beroemde Dresden Art Gallery te bezoeken. We hadden vooral geluk: toen we in Duitsland waren aan het beroemde schilderij van Rafael "Sextinskaya Madonna" was een jubileum, ter ere waarvan een speciale tentoonstelling werd georganiseerd op dit canvase. Op ons met een vriend, maakte dit werk een zeer sterke indruk. Ik weet niet of onze beroepen geassocieerd zijn met kunst, of vanwege de mysterieuze charme van de foto zelf, maar we konden niet van haar bijna een half uur kijken.
Maar er was één ding dat me erg teleurstelde in de Dresden Gallery. Lokale kiosken zullen sterven met allerlei reproducties van beroemde doeken. Magnitics, sleutelhangers, notebooks, naar mijn mening, dit is normaal, maar hier is toiletpapier met een engel uit "Madonna", Rafael ziet er gewoon blaspheme uit! Dit is een elementair gebrek aan respect voor een getalenteerde schepper!
Het is leuk om niet alleen in de galerij zelf te lopen, maar ook buiten. Kleine fonteinen, elegante sculpturen, gezellige gazons ... Dit alles geeft een gevoel van een lichte en verhoogde stemming.
Aan het einde zou ik willen merken dat Dresden absoluut een prachtige stad is, maar er is iets kunstmatigs in. Ik weet niet of het verbonden is met het feit dat hij opnieuw werd herbouwd, of hij was oorspronkelijk zo "ook gemaakt", maar in deze stad, voor mij, kun je alleen maar komen, maar het zou ongemakkelijk zijn om erin te leven.