Het feit dat Moskou nooit slaapt, ik begreep uit de eerste stap gemaakt in deze stad. Onze trein kwam 's nachts, maar ging echter naar het gebied van de drie stations, ik zag zo'n beweging, wat in andere steden en in de middag je niet zult vinden.
In het algemeen is het erg triest dat het eerste dat je ziet, naar Moskou komt, het gebied van drie stations is. De gebouwen zijn mooi, ik zal niets zeggen, maar de plaats zelf is zo vies dat het walgelijk wordt. Vreemde mensen, allemaal schreeuwen, geduwd, veel mensen in de niet-Russische nationaliteit, die aan je houden met verschillende aanbiedingen ... in een woord - vuil. Zelfs jammer dat dit alles de algehele indruk van de hoofdstad bederft.
Mijn favoriete plek in Moskou - Arbat. Hierin ben ik niet bijzonder origineel, maar werd letterlijk verliefd op deze straat op het eerste gezicht. De meeste van alles erin trekt me aan dat er zoveel mensen te vinden zijn. Ik herinner me, terwijl je voor het eerst naar een jonge man hebt geluisterd die de gedichten van Sergey Yesenin perfect verklaarde, en toen, die slechts een paar stappen aan de zijkant had gemaakt, vielen ze tot de huidige mini-presentatie van fietsers. Alsof je niet gewoon op straat gaat, maar verplaats in tijd en ruimte: hier is de Sovjet-provinciale stad, maar de elementen uit de donkere gangsterverblijf van New York. Zo divers en bleef in mijn geheugen Arbat.
Ik was onder de indruk van het uitzicht vanuit het Mus-bergen, het gebouw van de Moscow State University. Voor mij weet ik niet eens wie deze soort niet kan indruk maken. Prachtige plek, en, relatief, kalm, dat je niet vaak in Moskou zult ontmoeten. De mensen zijn er natuurlijk veel, maar in het park kun je nog steeds een afgelegen hoek vinden.
Het Rode Plein voldeed niet aan mijn verwachtingen, het bleek minder dan ik dacht. En vreselijk hield niet van al deze mensen, die aanbieden om foto's te maken of een souvenir te kopen ... de op een of andere manier de algehele indruk bederft door hun ergernis, voorkomt ondergedompeld in de sfeer van de plaats.
Ik wilde Ostankino verschrikkelijk bezoeken, maar had helaas geen tijd. Vrienden gingen daar, bleven blij met het uitzicht vanuit het observatiedek. Ze zeiden dat, althans omwille van hem, het daar staat. Meer ze waren niet bijzonder onder de indruk.
In Moskou hebben we een week doorgebracht waarvoor ik me realiseerde dat het geld deze stad zou willen. Prijzen zijn bijten. Bovendien, overal: of het nu een markt is, een café of een kiosk. Peter, naar mijn mening, een veel meer Eeconner. En in het algemeen is dit kapitaal niet erg van mij. Ik hou ervan om daar een paar dagen te rijden, rust, maar ik zou niet in Moskou willen wonen. Het is te hard, daar ademt van zo'n aantal mensen en auto's.