Ze woonden in het centrum, in een klein gezellig hotel in de buurt van het operagebouw en op loopafstand van Moulin Rouge. De kamer was vrij Parijs, romantisch en ascetisch.
Zolang de metro gemasterd was en afgehandeld waar je in een taxi kunt gaan zitten en waar nee is, konden de benen al losgemaakt en weggooien - dus alles is ziek. Er waren wandelen naar de gevelden Elysee, de prijzen van de ruimte, maar niet om de herinnering aan Parijs te kopen, was een paar parfumdozen niet mogelijk.
Helaas winkels in veel opslaat de dominantie van Chinees, zoals elders. Het nieuwe district van Defensa, verbaasde zijn kantoorboog, sculpturen en handel op straat (er was een soort beurs). Het museum van wapens had niet genoeg kracht, maar het museum van hedendaagse kunst is de meest vreemde expositie die ik in het leven heb gezien. We gingen naar het restaurant op de Eiffeltoren en stonden op naar het observatieplatform, de waarheid is niet de meeste bovenste. De combinatie van kaas en wijn met mal, ik kon het niet erg Easthetisch herkennen. De show in Moulin Rouge was echt geschokt, en niet kleurrijk dansen, en de krachtvoorstellingen van atleten, ze geven toe dat ze mijn ideeën over menselijke mogelijkheden uitbreiden.
De reis op de boot op de Seine stierde me in een dutje, blijkbaar was het niet erg interessant. Tarieven in restaurants waardig en McDonalds zien een van de plaatsen voor relatief goedkoop voedsel die door arme toeristen nemen. En in een normale instelling, bijvoorbeeld in een restaurant in het hotel, moet voor een bescheiden snack voor twee 50 euro achterlaten en met alcohol 100. Zelfs een wandeling in pizza kost niet goedkoop, hoewel de pizza was heerlijk, gekookt goed bezig.
Liep naar de nachtclub. Volgens de Russische normen van Scarot en muziek is een beetje vreemd. De meeste van alles in Parijs was de architectuur blij met ons, namelijk smalle vintage straten, waar de geschiedenis in elke binnenplaats leek te wonen.