Op het meest romantische eiland Adriatic bevond zich toevallig. Begeleid de groep kinderen in opaat, vreselijk moe, omdat de rest van de ouders werden vastgedraaid, snel de taken van de vrije leraar gevouwen en zei dat ik wil ontspannen. Waar te gaan, dacht niet, net op de kaart gepookt. Het eiland Korchula viel. Hij ontmoette me met vriendelijke straten, fascinerend de oude torens-paleizen, een zacht briesje en een delicate zon, in het algemeen, in Kroatski rustig en vriendelijk.
Kenmerken zijn preventief, bewoners van Korcula staan klaar om het gemak van toeristen in een cake te garanderen. Natuurlijk, als de gasten in Kroatiek of Duits zeggen. De vraag in de taal van het moederland van Kaisers, wat te zien en waar je kunt genoegen nemen, gehaast in de menigte aan de oudere dames, en een van hen leidt me al naar zijn eigen familiebord en trekt dan naar een wandeling. Loop langzaam langs de charmante binnenplaatsen van talrijke kloosters, bonzen over het verbazingwekkende vermogen van de vorige rebellen van deze plaatsen om kruiden te behandelen, onafhankelijk gekweekt in de buurt van de kerken. Nu worden alleen bloemen hier gefokt.
In de stad, die "geboren" op het ontspanningseiland was, niet meegenomen om te haasten. Het was dus hij werd gehoord: de belangrijkste tempel - de kathedraal van St. Mark - ze werden 150 jaar gebouwd; Ze waren niet bang om te leven zonder een fatsoenlijk heiligdom. Handel, respectievelijk, is een stapsgewijs. Op de straten van strikte jonge jonge dames in etnische kleding zonder slingeren adverteren souvenirs, verkopers op de markt waarnemen het verlangen van shoppers rustig om alles te overwegen, aan te raken. We worden met een vuurpad in de bazaar van drie uur geduwd. Borduurwerk, keramische dingen, kant, wol producten - ogen verspreiden.
Aangename geschenken voor vriendenvrienden kopen zelfs op straat, maar groentengroenten - alleen op de open markt. Ik heb niet gehoorzaam aan de nieuwe kennis, nam de giften van de natuur van een straatkoper, vergiftigd. Het verhinderde me echter niet om actief te oefenen in snorkelen, duiken, cateringkunst. Zelfs deelgenomen aan een van de safari op dergelijke boten! Zwang naar het eiland Lulleyz. De reis eindigde in het origineel: wijnproeverij van lokale kelders.
Ik probeer me opnieuw de schuld aan me toen, op de aanbeveling van de staat van vuur, ging naar de vispicknick, georganiseerd door het lokale rustbureau. Drankjes zijn gewoon geweldig: sprankelend, zacht, met aristocratische nasmaak. De kosten van de gastronomische micro-ronde waren in de zomer van 2006 30 euro. Andere "culinaire" reizen, helaas, nee. Ik merk op dat op het eiland en de stad met dezelfde naam alleen goed is door zeelzielen, zoals ik. Entertainment in de regio is uitsluitend verbonden met de Adriatische Zee. Degenen die niet willen roeien, zwemmen, duiken, de lokale recreatieve agentschappen bieden om naar cruises te gaan, gaan vissen, wandelen langs de kust 's nachts.