Odessa is een stad die een deel van zijn leven leeft, volgens zijn wetten die hem uit alle andere steden toewijzen. En je voelt je zo sterk dat Odessa onmogelijk is om te vergeten. Een enorm reservoir van cultuur, en de cultuur van joint, Russisch-Oekraïens, bliksem in de lokale straten.
Vanwege het feit dat ik in Odessa puur op het werk kreeg, slaagde ik erin om niet zo veel te lopen in het centrum en de bezienswaardigheden zoals ik zou willen. Maar ik ging nog steeds door Deribasovskaya. Het gevoel dat de reis niet vertrok. Deze plaats is stevig verbonden met mijn bewustzijn met de helden zoals de OSTA-bender. Het is door zulke straten die ze moeten lopen. Hier of in de stadstuin. Op deze plaatsen zijn er een groot aantal interessante en ongebruikelijke monumenten. Bewoners van Odessa hebben een gevoel voor humor.
Wat betreft paleizen en andere gebouwen, dat wil zeggen, inderdaad, mooi, maar ik, verfijnd door Peter van Peter, is niet langer zo gemakkelijk te raken door de paleizen en kathedralen.
Omdat het door elke gast van de stad moet worden gemaakt, daalde ik af op de trap van de Potemkin, telde ik de stappen, maar om de een of andere reden moest ik koppig 190 zijn. Ik heb echter geen risico gehad.
Als Sea Resort heeft Odessa me niet veel aangename indrukken veroorzaakt. Er moet zijn om terug te komen om de stad te zien, naar cultuur te komen en niet alleen zonnebaden in de zon.
In het algemeen leek alles in Odessa me enigszins bevroren vanuit het midden van de 20e eeuw. De havenstad van de Sovjet-bioscoop, hoewel er voldoende moderne gebouwen zijn. Misschien is dit om de reden dat vanwege het gevestigde stereotype ik het niet anders zag. In verband met de laatste onrust in Oekraïne wordt het erg triest dat dit deel van onze gemeenschappelijke Russische Oekraïense cultuur we kunnen verliezen.