Elk meisje in de dromen van kinderen om het sprookje te bezoeken: zie een echt kasteel, voel je als een prinses, duik in de middeleeuwse sfeer. En deze reis naar het verleden is behoorlijk haalbaar. Dus ik wilde op mijn vakantie niet alleen om te weken op een hete zon, maar ook om iets te onder ogen zien van iets eeuwig, zinvol, mysterieus, ik ging ontspannen in prachtige Praag.
Allereerst is het vermeldenswaard dat de Tsjechische Republiek een zeer goedkoop land is voor Europese normen. Ze ontmoette ons met een vriend van haar geweldige gerechten, met enorme porties en redelijke prijzen. Natuurlijk konden we niet weerstaan en vóór de verleiding van Tsjechisch bier. In het algemeen kan ik opmerken dat fijnproevers er zijn dan om jezelf in Praag te nemen.
Maar omdat we meer bezorgd waren over het probleem van de verdikking van de spirituele honger, en niet fysiek, probeerden we zoveel mogelijk te lopen. Als gewone toeristen hebben we het plan van onze routes uitgeoefend, die van invloed zijn op alle bekende attracties van Praag (zoals Charles Bridge, van het type van wiens 's nachts ik de Geest, kathedraal van St. Witte, Praag Quargetrokken, enz. .), en minder beroemde plaatsen die niet minder interessant waren. Ik zal één ding zeggen: je moet de tijd vinden om gewoon door de straten van Praag te dwalen, de dageraad in Vyšehlad ontmoeten, op verschillende ongebruikelijke plaatsen struikelen.
Dus ik was erg getroffen door het uitzicht vanaf de Vitkovsky Hill, ik wilde gewoon daar zitten en nadenken over Eternal. Het tegenovergestelde, een beetje gek, de indruk op mij werd geproduceerd door twee andere monumenten in Praag. De eerste - gedenktekens van het communisme, het uitzicht is zeer onheilspellend, maar het kost het om ernaar te kijken. De tweede is enorme baby's die op de tv-taal kruipen met een USB-connector in plaats van het gezicht. Naar mijn mening is het onmogelijk om onze moderne 21ste eeuw beter te weerspiegelen, gepikt door computertechnologieën. Dergelijke sculpturen, opnieuw, gedwongen te denken.
Maar vooral in de rest in de Tsjechische Republiek werd ik getroffen door een reis naar een klein stadje, dicht bij Praag, Krumlov. Dat is waar het sprookje echt leeft. Smalle geplaveide straten, huizen, letterlijk van de pagina's van Andersen's sprookjes en Charles Pierrot, echte watermolens en, meest verbazingwekkende, de toren waarmee de echte prinses ooit daalde van ongelukkige liefde.
Alles in Krumlov wordt gewoon geïmpregneerd met een fantastische sfeer, ze vangt je en neemt de middeleeuwse tijd in. En kwam van daaruit terug naar onze lawaaierige 21ste eeuw later, ik wil helemaal niet.
Het was gewoon zoiets in mijn memoires van de Tsjechische Republiek: een moderne en middeleeuwse, opwindende geest van de schoonheid van het landschap, dan van de sinistere, maar levensmonumenten, prachtig en uniek. De plaats waar het sprookje leefde.