Mijn kennismaking met de Filippijnen vond plaats in augustus. Het hotel is gekozen op het eiland Boracay. De luchthaven heeft de lijst van zijn attracties niet betreden, dus ik en ik kwamen bij de plaats van onze bootvakantie van Panay Island. Tien minuten en we zijn op zijn plaats.
Boracay, als een gastvrije en gastvrije eigenaar, gaf ons een warm welkom in 30 hittegraad en een wolkenloze hemel. Voor alle twee weken dat de vakantie duurde, was de douche drie keer. Maar het was waarschijnlijker warme en snelle, verfrissende waterbehandelingen, in tegenstelling tot onze langdurige en vangende handra regen. Water is zo warm dat je niet uit de klok kunt komen. Wat we zouden hebben gedaan, of zonder een verscheidenheid aan excursies en allerlei soorten entertainment. Hoewel het eiland en de kleine grootte slechts 7 km op 4 km is, die hier niet is gebouwd! Alles voor mensen: en duikcentra, cafés en restaurants, nachtclubs. De vrouw bezocht de spa-salons meerdere keren en kwam van genot, zoals iedereen professioneel, geprezen personeel helpt. Er zijn veel gezinnen met kinderen op het strand. De reden voor een dergelijke instroom van de kinderen is waarschijnlijk in verrassend zacht, sneeuwwitte zand, kristalhelder water en een zachte ingang van de zee.
Niet 's nachts werd de Cocamandos verlicht in de cocamandos-bar. Geheurde glorie, de instelling ontving dankzij de "prestaties van" dapper, die het drinken van 15 scells van verschillende alcoholische cocktails tegelijkertijd beheerste. Dergelijke records werden gekenmerkt door herdenkingsmetalen tekens met de namen van "Heroes". Ik wilde ook mijn naam in zo'n internationale bar bestendigen, maar helaas hield ik niet van het idee van mijn idee.
Het grootste deel van het hotel is geconcentreerd op één gigantisch strand, dat symbolisch is verdeeld in drie delen van het station. De meest lawaaierige en kieskeurige is centraal. We stopten bij het eerste station. En we gingen naar de tweede. De meest ontspannen en afgelegen hotels waren aan de oostelijke buitenwijken van het eiland.
Meer dan eens keek naar de andere kant van het eiland, op slechts ongeveer 30 minuten een kleine stap. Dat is waar het paradijs voor surfers en Kaiter! We hebben niet deelgenomen aan dergelijke entertainment's, kwamen gewoon proberen en doordrenkt met een speciale sfeer. Ze besloten dat de volgende keer dat ik de volgende vakantie ten opzichte van de studie van de surfish wijsheid zeker zou wijden. Immers, om min of meer te leren op het bord te staan, heb je minimaal 5 dagen nodig, beter meer. Onder de coaches zijn er Russisch sprekend, dus er zijn geen problemen met het leren. En we hebben onze landgenoten-surfics zelf ontmoet.
Maar met de onderdompeling we "op jou" - er was een oefening in de Rode Zee. Dus misbruik de kans om de rijke schoonheid van de Zuid-Chinese Zee te bewonderen, ons paar ging niet. Aanvankelijk maakten ze een schors op het koraalrif. De volgende dag, Osmeelev en hoe ze voorbereid waren, gingen naar het gestuiperde schip kijken en communiceren met haaien. De kapitein bracht ons in de zee, dook direct van de zijkant. Het schip was niet het romantische wrak, die me in de verbeelding geschilderd: met de overblijfselen van de mast en de houten kist .. Nee, de oren van het ijzeren stil, bedekt met een laag slib, zwijgend verschenen. Het schilderij werd echter verduidelijkt door de drukte van zinkende vissen zonder angst. De haaien daalden af in een kooi. Vooral angst ervoer echter niet om de hand voor de stang uit te trekken, zodat om de eigenaren van de zee aan te raken, niet durfde.
Speciaal herinnerd aan het begin op het lege en bijna verlaten strand van de Westelijke Jordaanoever. Hij is beroemd om zijn schelpen, dankzij hun prachtige vorm wonnen ze de decoratie van Elizabeth Taylor. We vonden geen enkele charmante vrouw op het strand op het strand. Waarschijnlijk alles gedemonteerd voor ons. Maar van de ziel om bezorgd te zijn met de golven. Hoog en krachtig, vertegenwoordigen ze een echt gevaar voor zwemkers. Maar de bevestiging is het gevoel van het extreme, dat je krijgt wanneer na het springen op de top van een van zulke golven, convulsief met mijn benen en handen, van de laatste kracht, kies voor een besparingstrand.
Er was ook een excursie naar de grot. Hier wachtten we op een verrassing. Het is niet genoeg dat de afdaling naar de "Underground Rooms" niet was uitgerust (en dit is met zijn fatsoenlijke diepte en gladde pad!), Binnen bleek het vol met levensonderhoud. Toen de ogen gewend waren aan de schemering, waren we verrast om veel vleermuizen te vinden, vrij groot in grootte. Een onverschillig-silent, ze keken naar ons met honderden ogen-kralen, zie, gewend aan bezoekers.
Tijdens de vakantie slaagden we erin veel vakantie te verdienen, zonnebaden, het hele eiland en tegenover, ik hoefde me niet te vervelen. Ik vergat ook heerlijke gerechten uit Chinese gerechten in lokale cafés - bereid je voor op alle regels, zeer waardig en niet duur.
