Ik hou van toeristische experimenten, dus ik kreeg kennis met de molenspindler ging in de zomer. De familie draaide zich om, vertrouwde veroordeeld, zichzelf, na het lezen van het heleboel beoordelingen over de lokale verveling, was ook bang ... stil. Ik arriveerde en besefte dat het slechts een slimme beweging van lokale recreatiebureaus was, waarvan het doel is om het resort te ontspannen en te herstellen. Hier, natuurlijk, niets om naar te kijken wanneer alles in de sneeuw is opgestaan, maar na het smelten van de berg is echt wakker. Ze kleden het lichaam aan - fit in een zachte greens, en de toppen van de hoekpunten worden verbrand in een voy van mistige waas.
Ik was verrast, maar de klimmers zijn hier een beetje. Per ongeluk ontmoette Russische overwinnaars van de bergen. Ze legden uit dat de plaats in zo'n capaciteit nog niet is geadverteerd. Er zijn meer dan 180 uitstekende routes, maar ze gaan meestal Duits en Tsjechisch klei-kliers. Onze jongens noemden klim, ik durfde niet. Gaven de voorkeur om zichzelf te dwalen. Echter, veel om in de bergen te reizen vanwege de steilheid en de spaarzame lucht werkte niet. Ik heb nog steeds een waterziel die wilde communiceren met een majestueuze ellb. Deze rivier, gedraagt zich inderdaad altijd met adequaat: het vasthouden van de Malachiet-grasvelden, rolt de golven soepel en langzaam, met wandelen, die een beetje horen praten.
Voor aankomst verwijderde het voordeel van internet de kamer in het huisje. Ik was blij dat ik besloot om in de natuur te leven. Er zijn maar weinig gasten op de warme school, alle aandacht van hotelpersoneel is gericht op elk aangekomen. In het huis woon je onafhankelijk, je kunt afscheid nemen van gesprekken, wandelen in een restaurant, georganiseerd entertainment. Dankzij de mogelijkheid om veel te slapen en om in de lucht te zijn, heeft het op verzoek geen twee irritante dingen op het terras van groentengroenten, Hercules, de zuivelproducten van de reis, hebben geen twee irritante dingen gedaan: Excess Gewicht en vermoeidheid van obsessieve landgenoten.
Echter, de slavingen hier bijna nee. Weinig ons zijn wanhopige klimmers of verspreide wetenschappers. Deze mensen merken niets rond, dus voegde ik dapper door pogingen om te sporten. Geoefend in joggen. Het racen op lege bospaden en enthousiaste vrijheid, maar geen resultaten van de snelheid. Nee, ren - dit is niet de mijne, hoewel niemand, zoals thuis, niet giechelt. Op een paard, zelfs onder de vriendelijke begeleiding van de instructeur kon niet uitstappen. Maar hier was elke avond op een grote en een half of twee uur door de dichtstbijzijnde sparren bos en was gefascineerd door vissen.